Έγραφα προχθές (31/1) για τη διαχρονική δειλία του πολιτικού κόσμου να λύσει το πρόβλημα του ΟΣΕ. Κανένας πολιτικός, κανένα κόμμα δεν έχει το δικαίωμα να παριστάνει την παρθένα, αποδίδοντας ευθύνες σε άλλους. Από το 1974 μέχρι τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων το 2010, 22 χρόνια διακυβέρνησης κουβαλά το ΠΑΣΟΚ, 16 η ΝΔ. Στο μπάχαλο της δεκαετίας 2010-2019 οι ευθύνες πέφτουν πρωταρχικά στην πλάτη του ΣΥΡΙΖΑ (πάλι καλά που δεν πούλησε τον ΟΣΕ στους πρώην Σοβιετικούς σιδηροδρόμους) και από το 2019 τα όποια προβλήματα τα φορτώνεται αποκλειστικά η ΝΔ.

Σήμερα, η αγανάκτηση της κοινωνίας δεν γνωρίζει κομματικά όρια. Είναι θεσμική και άσβεστη, διότι το δυστύχημα των Τεμπών ανέδειξε διαχρονικές λειτουργικές και θεσμικές αδυναμίες που δεν έχουν αντιμετωπιστεί.

Ενδεικτικά και μόνο, σταχυολογώ ερωτήματα των πολιτών:

Γιατί ήταν ανενεργός ο Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών;

Γιατί έφυγε χωρίς πόρισμα η πρώτη ομάδα των ειδικών της Πυροσβεστικής;

Γιατί ο ανακριτής Σωτήρης Μπαϊκάμης δεν κατάσχε άμεσα όλο το ακουστικό και οπτικό υλικό;

Πολιτικά, η κυβέρνηση ελέγχεται για την έκφραση βεβαιότητας όταν όλα ήταν οφθαλμοφανώς αβέβαια. Ελέγχεται και για την προσπάθεια να δείξει πως δεν επηρεάζει την δικαιοσύνη, όταν είναι πασίγνωστο ότι μπορούσε πάντως να πιέσει για την με διαφάνεια επιτάχυνση των διαδικασιών. Η αντιπολίτευση είναι υπόλογη για την προσπάθεια να χειραγωγήσει την σιωπηλή διαμαρτυρία του πλήθους που διαδήλωσε την Κυριακή 26/1,ως μοχλό αποδόμησης της κυβέρνησης –λες και τούτη την στιγμή υπάρχει άλλο κόμμα με «κυβερνησιμότητα». Αφήνω κατά μέρος τα αντισυστηματικά κόμματα και τον ανερμάτιστο ΣΥΡΙΖΑ. Που είναι η υπεύθυνη πρόταση μεταρρύθμισης του ΟΣΕ από το ΠΑΣΟΚ; Η τακτική του, μολονότι πιο υπεύθυνη σε σύγκριση με την ανερμάτιστη φωνακλάδικη συμπεριφορά των άλλων, μάλλον υποδηλώνει φτώχεια πολιτικής παρά συνειδητοποίηση να υπάρξει εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

Θα τολμήσω να πω ότι οι ημέρες που μπορούσε να υπάρξει αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμός του ΟΣΕ έχουν οριστικά παρέλθει. Τουλάχιστον από το 1978/9, οι τότε επονομαζόμενες ΔΕΚΟ είχαν μετατραπεί σε κομματικά φέουδα, βυθιστεί στα χρέη, στην αδιαφάνεια, στην αναποτελεσματικότητα, στην ανευθυνότητα– απλώς είχαν σταματήσει να επιτελούν το επιτελικό τους έργο της παραγωγής και διάθεσης αξιόπιστων δημοσίων αγαθών. Θυμάμαι, σειρά ετών όπου τα έσοδα του ΟΣΕ δεν έφταναν καν για να πληρώσουν τους παχυλούς μισθούς, κανένα έργο δεν εκτελείτο σύμφωνα με τον προϋπολογισμό και τα συμβατικά χρονοδιαγράμματα, κανένας υπουργός δεν τολμούσε να διανοηθεί καν πως θα κοντραριστεί με το συνδικάτο.

Όποιος, σήμερα, αγνοεί την εθνικά ντροπιαστική ιστορική πορεία του ΟΣΕ και την ιστορική ατολμία του πολιτικού κόσμου να επέμβει, είτε έχει αδιαφανή συμφέροντα είτε εθελοτυφλεί. Ας το πάρουμε απόφαση: ο ΟΣΕ δεν διορθώνεται. Δεν υπάρχει συνταγή αναδιάρθρωσης, ανάκαμψης, αποτελεσματικότητας. Όχι πως δεν μπορεί να σχεδιαστεί. Μπορεί. Θα είναι εγχείρημα στο χαρτί. Το υπόβαθρο είναι τόσο σάπιο που δεν μπορείς ούτε ένα δοκάρι εκσυγχρονισμού να τοποθετήσεις, ούτε ένα θεμέλιο έστω από τον 20ο αιώνα να βάλεις.

Ήρθε, πιστεύω, η στιγμή όπου η Ν.Δ. θα πρέπει να θυμηθεί τις ριζοσπαστικές καταβολές της να αντιμετωπίσει τον ΟΣΕ ριζοσπαστικά: καταργώντας τον νομικά, αποπέμποντας την Hellenic Train (που ξεκάθαρα απέτυχε τραγικά), απολύοντας τους πάντες και θέτοντας τον σε εκκαθάριση. Ταυτόχρονα, σχεδιάζοντας και ιδρύοντας ένα νέο ΟΣΕ, απαλλαγμένο από κάθε υλικό και ανθρώπινο βαρίδι του παρελθόντος – ούτε στα ερείπια του πάνω να μην κτίσει. Ξένοι ειδικοί με ευρύτατες γνώσεις, ξένα τρελά πετυχημένα πρότυπα υπάρχουν. Δεν χρειάζεται να εφεύρει τον τροχό. Γάλλοι, Γερμανοί, Ιάπωνες, Κινέζοι είναι δεκαετίες μπροστά μας. Κεφάλαια ιδιωτικά και κρατικά πλέουν άπλετα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για την διαθεσιμότητα τους δεν τίθεται θέμα.

Θα ρωτήσετε τι θα γίνει από την κατάργηση μέχρι την δημιουργία; Έχουμε πλέον ένα εκτεταμένο και εν πολλοίς άριστο οδικό δίκτυο που με τον κατάλληλο εξοπλισμό μπορεί να καλύψει το κενό μέχρι να αποκτήσουμε ξανά σιδηροδρομικό δίκτυο. Έτσι κι αλλιώς πιστεύει κανείς ότι το έχουμε σήμερα;

Το παράδειγμα των Greyhound των ΗΠΑ είναι αντιπροσωπευτικό. Στόλος σύγχρονων λεωφορείων μπορεί να αναλάβει τις ανθρώπινες μεταφορές, γρηγορότερα, ανετότερα, συνεπέστερα. Αντίστοιχα, στόλος σύγχρονων φορτηγών την μεταφορά υλικών. Οι τεχνικές λύσεις υπάρχουν. Ίσως, τελικά, να αποδειχθούν οικονομικά πιο συμφέρουσες. Η πολιτική βούληση είναι το ερώτημα – όχι μόνο η κομματική. Η κυβέρνηση ας αναλάβει την πρωτοβουλία, τον σχεδιασμό, την υλοποίηση. Κι ας ζητήσει την συμπαράσταση και συνεργασία της υπεύθυνης αντιπολίτευσης. Αν η τελευταία την αρνηθεί, δικό της κομματικό και πολιτικό πρόβλημα.

Γιατί δεν γίνεται μία δημοσκόπηση να ρωτηθεί η κοινωνία τι πιστεύει; Διορθώνεται ο ΟΣΕ ή όχι;

Διαβάστε επίσης:

Τέμπη: Αστυνομικοί καταγγέλλουν ότι «τους ασκήθηκαν πιέσεις» για το «μπάζωμα», λέει δημοσίευμα

Πυροσβεστική: Πώς σχολιάζει την ΕΔΕ για τα Τέμπη

ΠΑΣΟΚ: Συντριπτικά τα νέα στοιχεία για τα Τέμπη – Πρόταση δυσπιστίας κατά της «κυβέρνησης της διαφθοράς και της συγκάλυψης»