Ο Τραμπ θέλει την συγνώμη της επισκόπου που ζήτησε έλεος για τους ευάλωτους, διαφορετικούς, περιθωριακούς ανθρώπους.

Οι περισσότερες από τις προεδρικές αποφάσεις που υπέγραψε είναι πυκνές σε επιθέσεις κατά του Μπάιντεν και αδύναμες ως προς την ουσία τους. Ένας macho πρόεδρος προκηρύσσει την εδαφική επέκταση των ΗΠΑ, ως νέο-ιμπεριαλιστής. Η κοινωνία παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα πως η «Αμερική Γίνεται Ξανά Μεγάλη» φοβερίζοντας και εκβιάζοντας. Αν το ταραγμένο παρελθόν της αφαιρούσε από την ηθική υπεροχή που της έδινε η έστω ύστερη προσήλωση της στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ο Τραμπ τώρα αναβιώνει τις χειρότερες από τις πρακτικές του Μακαρθισμού, των περίφημων robber barons και του ρατσισμού. Πρόκειται για ένα νέο σύνθετο προϊόν, τρεις «αξίες» σ’ ένα περιτύλιγμα.

Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν ένα μέλλον βαθιά διχαστικό ατομικά, ένα μέρος της κοινωνίας τους σε εξέγερση,  πολιτείες ενάντια στην κεντρική εξουσία, παιδεία υποβαθμισμένη, υγεία και ασφάλιση σε ανυπαρξία. Τεχνολογικά θα διαπρέψουν. Το διαλαλούν προγράμματα όπως αυτό της OpenAI, SoftBank και Oracle που μαζί οι τρεις εταιρείες θα φτιάξουν το Stargate. Αυτός ήταν και ο τίτλος ενός φιλμ επιστημονικής φαντασίας του 1994, όπου μία «σκουληκότρυπα», θεωρητική δομή στον χωροχρόνο, συνδέει με αμεσότητα δύο σημεία που απέχουν πολύ μεταξύ τους. Το «προϊόν» (υλικό ή άυλο,  με βάση των άνθρακα ή μη,)  που μπαίνει από την μία μεριά μπορεί να επιφέρει τεράστιες ανατροπές όταν βγαίνει στην άλλη άκρη– σε σημείο πλήρους καταστροφής. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η σκουληκότρυπα ήδη υπάρχει με το rAI (regenerative artificial intelligence – τεχνητή νοημοσύνη με συνείδηση) με υλικό που μπαίνει στην «σκουληκότρυπα» της έρευνας χωρίς κανείς δεν γνωρίζει τι θα είναι το αποτέλεσμα στην άλλη άκρη .

Ήδη, ο Sam Altman ως ένας από τους εταίρους του προγράμματος έχει δηλώσει ότι ένας προηγμένος αλγόριθμος έδειξε σε ποσοστό 5% των περιπτώσεων αντίσταση του στο «κλείσιμο» του.  Δημιουργώντας τώρα μία τεράστια υποδομή σε δεδομένα και εκμεταλλευόμενοι τις μεγάλες ανακαλύψεις που φέρνουν τους κβαντικούς  υπολογιστές στο άμεσο μέλλον, η παγκόσμια κοινωνία παρακολουθεί την εξέλιξη μίας τεχνολογίας—στις ΗΠΑ και κατά τα φαινόμενα στην Κίνα– που την εξισώνει με τον άνθρωπο χωρίς να υπάρχει καμία ηθική βάση– με την έννοια της υιοθέτησης ενός κοινά αποδεκτού συστήματος αξιών. Είναι σαν να αναζητά η ανθρωπότητα τους αντίστοιχους με τους τρεις κανόνες που έδωσε ο Asimov στα ρομπότ!

Η επόμενη μεγάλη σύγκρουση θα είναι ακριβώς αυτή: μεταξύ της ηθικά ανεξέλεγκτης εξέλιξης της τεχνολογίας και της προσπάθειας να υπάρξει ένα ηθικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα υποχρεωθεί να λειτουργήσει. Ήδη, οι εξελίξεις είναι κοντά στο σημείο που θα ξεφύγουν από τα χέρια μας –και κοινή προσέγγιση δεν υπάρχει. Στις ΗΠΑ το σύστημα είναι ότι πουν και ότι θέλουν οι τεχνολογικοί κολοσσοί. Στην Κίνα είναι ότι πει και θέλει το κράτος. Και στην Ε.Ε., τα παιδιά παίζουν και εξαγοράζουν την συνείδηση τους με νομοθεσία που προσπαθεί να βάλει φραγμούς ανάλογα με το ρίσκο.

Το πρόβλημα είναι πως η έννοια και το «περιεχόμενο» του ρίσκου αλλάζει μέρα με την μέρα, άσε που κανένας δεν ελέγχει τι γίνεται στα ερευνητικά εργαστήρια. Δεν υποστηρίζω ότι απαραίτητα γεννήθηκε τελικά ο Frankenstein. Αλλά ότι με πρωτοπόρα την Αμερική του Τραμπ αναπτύσσουμε την τεχνητή νοημοσύνη ελαχιστοποιώντας (ακόμη και απαλείφοντας) το θέμα της ηθικής. Ναι, το συγκεκριμένο πρόβλημα συζητείται εκτενώς πλέον στους ακαδημαϊκούς κύκλους, σε ορισμένες ΜΚΟ, σε αρκετά Ιδρύματα (Foundations). Το πρόβλημα είναι πως αυτές οι συζητήσεις γίνονται μακριά από τις εξελίξεις στα εργαστήρια και δεν τις επηρεάζουν.

Στην Ελλάδα, γίνεται μία πρωτοποριακή προσπάθεια με το Project Lyceum να αντιμετωπιστεί ακριβώς αυτό το πρόβλημα. Ήδη, η βασική θέση έχει προβληθεί: μόνο η ηθική του Αριστοτέλη μπορεί να αποτελέσει βάση για τον «έλεγχο» της ΤΝ—απλοποιώ σε υπερθετικό βαθμό.  Είναι θέση που κατά μία έννοια δικαιωματικά εμείς, ως χώρα, μπορούμε να υιοθετήσουμε και να προωθήσουμε. Ας μην γελιόμαστε, όμως: οι τεχνολογικές εξελίξεις τρέχουν με απίστευτη ταχύτητα κι εμείς, από την μεριά μας, θα χρειαστούμε μεγάλη, επίπονη, επίμονη, δαπανηρή και κατεπείγουσα προσπάθεια για να ακουστούμε και –το κυριότερο—να επηρεάσουμε.  Είναι τόσο κρίσιμο το θέμα που μόνο μία κρίσιμα «μεγάλη» παρέμβαση θα έχει ίσως αποτέλεσμα. Το Stargate, εξάλλου, είναι εδώ.

Διαβάστε επίσης

Επιθετικός οικονομικός εθνικισμός από τον Τραμπ – διαρκής αβεβαιότητα για την οικονομία