ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι τελευταίες σελίδες φαίνεται να γράφονται για την οινοποιία Τσάνταλης, η οποία έχει χαράξει μια ιστορία 135 ετών στο ελληνικό κρασί.
Ήδη η πτώχευση είχε φτάσει «στα αυτιά» της αγοράς από το 2024, ωστόσο οι εξελίξεις τις τελευταίες μέρες για την γνωστή επωνυμία είναι καταιγιστικές. Στις 10 Ιανουαρίου η αίτηση πτώχευσης την οποία κατέθεσε η «Ευάγγελος Τσάνταλης AE» συζητήθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με τους πιστωτές της οινοποιίας να παίρνουν θέση υπέρ της και με τους επενδυτές να έχουν πάρει ήδη θέση μάχης με στόχο τα ιμάτιά της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση των «Ελληνικών Οινοποιείων» με μετόχους τους Ελληνοσουηδούς αδερφούς Γεωργιάδη και τον Αντετοκούνμπο που παρά την απόρριψη της πρότασής τους από τις πιστώτριες τράπεζες αποτελούν τον νούμερο ένα ενδιαφερόμενο για την οινοποιεία Τσάνταλη.
Υπενθυμίζεται πως η εταιρεία έχει συγκεντρώσει χρέη συνολικού ύψους 66 εκατ. ευρώ και έχει σταματήσει την παραγωγή της από τον Σεπτέμβριο του 2023.
Η οινοποιία Τσάνταλη, με ρίζες που φτάνουν πίσω στο 1890, αποτελεί ένα ιστορικό όνομα στον χώρο της ελληνικής οινοποιίας.
Ξεκίνησε από μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση που παρήγαγε κρασί και εξελίχθηκε σταδιακά σε έναν σημαντικό παίκτη του κλάδου.
Η αποτυχία να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα χρέη την οδήγησε τελικά στην πτώχευση, αφήνοντας ένα κενό στον κόσμο του ελληνικού κρασιού και ερωτήματα για την τύχη της πλούσιας αυτής παράδοσης και περιουσίας.
Από το 1890 μέχρι την πτώχευση
Το 1890 γεννήθηκε η οικογενειακή επιχείρηση από τον Γιωργάκη Τσάνταλη που παρήγαγε και εμπορευόταν προϊόντα τσίπουρου και κρασιού.
Κάποια χρόνια αργότερα, το 1913 γεννείται ο Ευάγγελος Τσάνταλης στο Σιδηροχώρι της Ανατολικής Θράκης και με το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για την Καβάλα και αργότερα για τις Σέρρες.
Δεν εγκατέλειψαν ποτέ ωστόσο το κρασί. Έστησαν από το μηδέν την επιχείρηση που άφησαν πίσω με το όραμα ενός μεγάλου οινοποιείου. Ένα βήμα που ξεκίνησε το 1938 ωστόσο με το ξέσπασμα του πολέμου το 1940 χάθηκε.
Το όραμα ωστόσο έγινε στόχος, το 1945 ο Ευάγγελος Τσάνταλης ανοίγει το πρώτο του ποτοποιείο στη Θεσσαλονίκη. Εκεί παρήγαγε λικέρ, ούζο και κρασί αναπτύσσοντας συνεργασίες με αμπελουργούς στη Νάουσα.
Η επιτυχία ήρθε αμέσως και το 1948 δημιούργησε το πρώτο του οινοποιείο, φτάνοντας στην κορυφή της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς η οινοποιία Τσάνταλη κατατάσσεται στους μεγαλύτερους εξαγωγείς ελληνικών οίνων με παρουσία σε 50 χώρες παγκοσμίως.
Το 1971 η ατομική επιχείρηση του Ευάγγελου Τσάνταλη μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία με έδρα τον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής.
Το 1996 ο Ευάγγελος Τσάνταλης που μετέτρεψε την ανάμνηση της οικογενειακής του επιχείρησης σε κολοσσό, φεύγει από τη ζωή και τα σκήπτρα της πετυχημένης οινοποιίας παίρνουν οι κόρες του Ιωάννα και Χάιδω Τσάνταλη, αλλά και ο ανιψιός του Δρ. Γεώργιος Τσάνταλης. Με τις κόρες να διατηρούν ένα ποσοστό 37% και ο ανιψιός 25%.
Η νέα γενιά Τσάνταλη δεν αποδείχτηκε ενεργός παίχτης στη συνέχιση της ιστορίας. Τότε μπαίνει στο κάδρο ο Άγγελος Δημητριάδης ο οποίος καταγόταν και αυτός από οινοπαραγωγική οικογένεια, σύζυγος της Χάιδως, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της εταιρείας.
Ο Ευάγγελος Τσάνταλης είχε αναγνωρίσει στον γαμπρό του την αγάπη του για το κρασί τοποθετώντας τον δίπλα του στην επιχείρηση για 20 χρόνια.
Η αγάπη ωστόσο του Άγγελου Δημητριάδη φαίνεται να μην ήταν αρκετή για να κρατήσει ζωντανή την επιχείρηση, η οποία σταμάτησε την παραγωγή και την εμφιάλωση κρασιού.
Τα οικονομικά αποτελέσματα της εξάλλου χρόνο με τον χρόνο έδειχναν ότι οι εποχές του 2008 που οι τζίροι ξεπερνούσαν τα 40,88 εκατ. ευρώ και τα κέρδη τα 502.973 ευρώ είχαν φύγει ανεπιστρεπτί, δίνοντας τη θέση τους σε ζημίες εκατομμυρίων. Όπως το 2011 που ο όμιλος παρουσίασε ζημίες 1,8 εκατ. ευρώ και το 2012 που σημείωσε 2,2 εκατ. ευρώ ζημιές.
Οι εξελίξεις δεν έφεραν μεγάλες ανατροπές τα επόμενα χρόνια. Το 2018 ο κύκλος εργασιών της εταιρείας δεν ξεπερνούσε τα 29 εκατομμύρια, ενώ οι ζημιές έφτασαν στα 4,5 εκατ. ευρώ και τα 4,69 εκατομμύρια το 2020.
Ο δανεισμός για την εταιρεία ο οποίος το 2018 ξεπερνούσε τα 45 εκατ. ευρώ ήταν μονόδρομος, όχι όμως αρκετός για να σώσει την κατάσταση. Η εταιρεία ανήμπορη να εξασφαλίσει πρώτες ύλες και μπουκάλια για εμφιάλωση περιορίζεται στην πώληση του στοκ.
Οι προμηθευτές προχωρούν σε κατασχέσεις, ενώ εργαζόμενοι της εταιρείας βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας καθώς τους οφείλονται μισθοί πολλών μηνών, που ξεπερνούν τα 3 εκατ. ευρώ.
Συνολικά, οι υποχρεώσεις της εταιρείας υπερβαίνουν τα 65 εκατομμύρια ευρώ, μαζί με τις οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία και άλλες υποχρεώσεις.
Η πτώχευση φτάνει σήμερα να επισφραγίσει ένα πάζλ με αστοχίες της διοίκησης και συγκυρίες όπως υψηλός δανεισμός και η ταυτόχρονη μη τήρηση της συμφωνίας βασικών όρων της αναδιάρθρωσης με τις τράπεζες, με αποκορύφωμα τον πόλεμο στη Ρωσία και το κλείσιμο της ρωσικής αγοράς με την οποία η Τσάνταλης συντηρούσε ισχυρές εμπορικές σχέσεις.
Τον Ιούλιο του 2024 η εταιρεία καταθέτει αίτηση πτώχευσης χωρίς το αυτό να έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία, άλλωστε τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ήταν γνωστά, ενώ η αίτηση πτώχευσης και στάσης πληρωμών που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αναμενόταν να συζητηθεί στο Πρωτοδικείο τον Οκτώβριο.
Τελικά, η αίτηση πτώχευσης έφτασε και συζητήθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης τον Ιανουάριο του 2025 και η απόφαση αναμένεται να εκδοθεί τους επόμενους μήνες όταν θα οριστεί και ο σύνδικος πτώχευσης, με στόχο την εξόφληση των πιστωτών.
Όπως έγινε γνωστό τόσο μεγάλοι όσο και μικρότεροι πιστωτές τάχθηκαν υπέρ της και την αίτηση πτώχευσης στήριξαν τόσο οι τράπεζες,Alpha, Eurobank, Piraeus και Εθνική Τράπεζα στις οποίες οφείλεται και το μεγαλύτερο ποσό των 40 εκατ., μέσω του εκπροσώπου της διαχειρίστριας των κόκκινων δανείων της εταιρείας, της DoValue.
Η λίστα των χρεών δεν σταματά εδώ καθώς η εταιρεία οφείλει 6,8 εκατ. ευρώ στον ΕΦΚΑ, στο Δημόσιο – Εφορεία και Τελωνεία – 4,5 εκατ. ευρώ, επιπλέον 2 εκατ. ευρώ στις εταιρείες Νοbel Wines, PELMY και Board Consulting, ενώ η πιστώτρια ΑΠΙΚΙΑΝ Συσκευαστική Α.Ε. διεκδικεί οφειλές 525.000 ευρώ, πλέον των τόκων.
Υπενθυμίζεται, πως το παρελθόν είχαν ενεργοποιηθεί κινήσεις με σκοπό εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή ή ακόμη κινήσεις και για την πώληση της εταιρείας ωστόσο αυτές δεν καρποφόρησαν.
Το τέλος φαίνεται να σήμαναν και οι ατελέσφορες συζητήσεις μεταξύ Τραπεζών και των Αδελφών Γεωργιάδη, που διέσωσαν την Μπουτάρης, οι οποίοι όμως είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις με τον εκκαθαριστή που θα διοριστεί.
Συγκεκριμένα, ο όμιλος είχε καταθέσει προσφορά η οποία όμως δεν προχώρησε, κατηγορώντας τις τράπεζες πως αδιαφόρησαν απορρίπτοντας την πρόταση.
Ωστόσο, όπως ανέφεραν πηγές από την εταιρεία στο mononews το ενδιαφέρον για την Τσάνταλης παραμένει, με διαφορετικούς πλέον όρους από τη στιγμή που το αίτημα πτώχευσης εκδικάστηκε στις αρχές του χρόνου και χαμηλότερο τίμημα από αυτό της πρώτης προσφοράς.
Το Άγιο Όρος, ο Πούτιν και το Κρεμλίνο
Η οικογένεια Τσάνταλη, αναβίωσε τους πιο ξεχωριστούς αμπελώνες της Βόρειας Ελλάδας, όπως το Άγιο Όρος, η Χαλκιδική, η Ραψάνη και η Μαρώνεια στη Θράκη, κάτι που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του οράματος της οικογένειας και του σεβασμού της στην παράδοση.
Τα γκρεμισμένα κτίρια αναπαλαιώθηκαν και η Μονή απέκτησε ξανά πόρους από αυτή την συνεργασία, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν ο πρώτος αναγνωρισμένος τοπικός οίνος της Ελλάδας- ο Αγιορείτικος Τοπικός Οίνος ο οποίος λαναρίστηκε το 1975.
Η εμπλοκή με το Άγιο Όρος και τη γη 700 στρεμμάτων ξεκίνησε για την «Τσάνταλης» το 1969, δημιουργώντας μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Τσάνταλη.
Σύμφωνα με αυτή ο Ευάγγελος Τσάνταλης έκανε πεζοπορία στο Άγιον Όρος, όταν ξέσπασε μια δυνατή καταιγίδα. Αναζήτησε καταφύγιο στο Μετόχι της Χρωμίτσας του Μοναστηριού του Αγίου Παντελεήμονα και όταν η καταιγίδα κόπασε, βγήκε για μια βόλτα στην περιοχή αντικρίζοντας ένα τοπίο παραμυθένιο.
Επιστρέφοντας στο μετόχι, ρώτησε για αυτά τον πατέρα Δαβίδ και εκείνος του εξήγησε ότι παλαιότερα η μονή διέθετε έναν αμπελώνα 500 στρεμμάτων, τον οποίο καλλιεργούσαν οι Ρώσοι μοναχοί, αλλά αναγκάστηκαν να τον εγκαταλείψουν κυρίως λόγω της προσβολής του από τη φυλλοξήρα.
Έκτοτε ο Ευάγγελος Τσάνταλης ανέλαβε την αναγέννηση τον αμπελώνα και από κάποια κατεστραμμένα αμπελόκλαδα έβγαλε ορισμένα από τα καλύτερα κρασιά της χώρας.
Το 2005 ο Βλαντιμίρ Πούτιν γίνεται ο πρώτος πρόεδρος που επισκέπτεται την Μονή στην Ιστορία. Εκεί θα συναντήσει την οικογένεια Τσάνταλη και το κρασί της και λίγο αργότερα το Ρωσικό Πατριαρχείο, ο Οργανισμός του Κρεμλίνου και η Οινοποιεία θα παρουσιάσει τους extra premium οίνους του εν λόγω αμπελώνα στη Ρωσία με την ονομασία Kormilitsa.
Υπενθυμίζεται πως η Τσάνταλης είχε βραβευτεί στη Ρωσία και το κρασί της από τους αμπελώνες του Αγίου Όρους πήγαινε κατευθείαν στους υψηλούς αξιωματούχους του Κρεμλίνου
Διαβάστε επίσης:
Αδέλφια Γεωργιάδη: Οι «όροι» για Τσάνταλη και το ενδιαφέρον για νέες εξαγορές μετά το κτήμα Semeli
Semeli: Τα αδέλφια Γεωργιάδη εξαγοράζουν την οινοποιητική του Μιχάλη Σάλλα
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
