Συλλέκτης
Σταθερά στη λίστα των 200 μεγαλύτερων συλλεκτών του κόσμου και για το 2024, βρίσκεται ο Δάκης Ιωάννου.
Ο «Dakis», για τον διεθνή κόσμο της τέχνης, που τον αποκαλεί με το μικρό του όνομα, συγκέντρωσε για μία ακόμη φορά το περυσινό καλοκαίρι στα Σφαγεία της Ύδρας την αφρόκρεμα του εικαστικού χώρου.
Όπως παραδέχεται ο ίδιος, δεν υπάρχει διευθυντής μουσείου που να μην έχει περάσει από αυτήν την ιδιότυπη «γκαλερί», που ξεκίνησε το 2009 για να εξελιχθεί σε ένα ετήσιο καλλιτεχνικό γεγονός κι ένα διεθνή προορισμό. Αλλά, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει και καλλιτέχνης που να έχει αρνηθεί την πρόσκληση από τον ίδιο τον Δάκη Ιωάννου αλλά και ταυτόχρονα πρόκληση για να δημιουργήσει έργο του, ειδικά για τη συνάντηση της Ύδρας.
Mαουρίτσιο Κατελάν, Ουρς Φίσερ, Kάρα Γουόκερ, Ντέιβιντ Σρίγκλεϊ, Κίκι Σμιθ και βέβαια Τζεφ Κουνς, μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης τέχνης σήμερα, έχουν «παρελάσει» από τα Σφαγεία. Ο Τζορτζ Κόντο, τελευταίος αποδέκτης της «σκυτάλης», περιγράφει με το έργο του τη δυστοπική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο σύγχρονος άνθρωπος.
Επιχειρηματίας και συλλέκτης, ιδρυτής του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, το οποίο δημιουργήθηκε με έδρα την Αθήνα και τη Γενεύη, ύστερα από μία ιδέα του Πιερ Ρεστανί, θεωρητικού του νέου ρεαλισμού, ο Δάκης Ιωάννου πιστεύει ότι έργο των καλλιτεχνών είναι «να μας ανοίγουν προοπτικές για το μέλλον για να συνειδητοποιήσουμε το παρόν και να καλυτερέψουμε τη ζωή μας».
Καταλυτική για τον ίδιο και ουσιαστική αρχή για τη δημιουργία της συλλογής του υπήρξε η γνωριμία του με τον Τζεφ Κουνς, το 1985 στη Νέα Υόρκη, και η αγορά του εμβληματικού πλέον «Οne Ball Total Equilibrium Tank» αντί 2.700 δολαρίων (αξίας σήμερα, εκατομμυρίων).
Ο ίδιος, άλλωστε, είναι ο μεγαλύτερος συλλέκτης έργων του Κουνς, ο οποίος έχει σχεδιάσει και το εντυπωσιακό κότερό του «Guilty».
Βαθύτατα επιδραστικός, ο Δάκης Ιωάννου πιστεύει ότι έχουν εκλείψει πλέον συλλέκτες με την κανονική έννοια, και τη θέση τους έχουν καταλάβει απλώς αγοραστές, οι οποίοι κινούνται με γνώμονα το γρήγορο χρήμα. «Η συλλογή θέλει δέσμευση και, δυστυχώς, δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν διάθεση να το κάνουν», τονίζει.
Όσο για την δική του συλλογή αρνείται καν να μετρήσει τα έργα του, γιατί δεν είναι αυτό το σημαντικό. «Η συλλογή μου είναι μέρος της ζωής μου», έχει πει. «Όταν συναντιέται κανείς με την τέχνη, αλλάζει ως άνθρωπος. Από τη στιγμή που εμπλέκεται προσωπικά, που συζητάει με καλλιτέχνες και πηγαίνει σε μουσεία, αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά».
