Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ
Ήταν μόλις δύο 24ωρα μετά τις ευρωεκλογές του περυσινού Ιουνίου και τις ξεκάθαρες φωνές αμφισβήτησης της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης έκανε μια κίνηση, καθοριστική για την πολιτική του καριέρα.
Ανακοίνωσε ότι εκκινεί διαδικασίες εσωκομματικών εκλογών, «σηκώνοντας το γάντι» των αντιπάλων του και πηγαίνοντας στις κάλπες το φθινόπωρο του 2024.
Η άμεση κίνησή του έδειξε αποφασιστικότητα, αλλά βρήκε και απροετοίμαστους τους άλλους διεκδικητές.
Ο «Κρητικός» με το μονίμως… θυμωμένο πρόσωπο, άλλαξε στρατηγική, έγινε πιο προσιτός, «όργωσε» την Ελλάδα, κερδίζοντας τελικά, σχετικά άνετα και στον πρώτο γύρο και τον Χάρη Δούκα στον δεύτερο.
Οι 300 χιλιάδες ψηφοφόροι έδωσαν στον Νίκο Ανδρουλάκη μια «λευκή επιταγή» με ημερομηνία λήξης τις επόμενες εθνικές εκλογές. Αν εκεί το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να ξεφύγει από τα «χαμηλά βαρομετρικά» και δεν αποδείξει ότι είναι το κόμμα που μπορεί να κερδίσει τη Ν.Δ., τότε ο αρχηγός του δύσκολα θα μπορέσει να παραμείνει.
Το μεγάλο στοίχημα του Ανδρουλάκη είναι να πείσει για την «κυβερνησιμότητα» του κόμματός του. Αλλά μέχρι να φτάσει εκεί, πρέπει να πείσει τους πολίτες ότι δεν είναι απλώς ο «θυρωρός» μιας κεντρώας πολυκατοικίας, που έχει ερμητικά κλειστά πόρτες και παράθυρα.
Η σύνθεση δυνάμεων εντός του κόμματος, η πορεία προς τον λαό με το άνοιγμα σε «δεξαμενές» ψηφοφόρων που είχαν «μετοικίσει» στον ΣΥΡΙΖΑ ή που επέλεξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως την καλύτερη «κεντρώα» επιλογή, και κυρίως η κατάθεση ολοκληρωμένου προγράμματος, είναι τα κρίσιμα διακυβεύματα για τον αρχηγό του ιστορικού ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα πλέον έχει καταστεί αξιωματική αντιπολίτευση, μετά τις αποχωρήσεις βουλευτών από το Συριζαϊκό «στρατόπεδο».
Αν το 2024 ο Νίκος Ανδρουλάκης κατάφερε να είναι νικητής στο… πολιτικό Survivor του «πράσινου ήλιου», η νέα χρονιά θα τον βρει με μια μεγάλη ευθύνη. Να αποδείξει ότι έχει τις ικανότητες να ηγηθεί μιας ευρύτερης κεντροαριστερής πλειοψηφίας, ικανής να αναρριχηθεί στην εξουσία. Κάτι που, υπό τις παρούσες συνθήκες, κάθε άλλο παρά εύκολο είναι, με πάρα πολλούς μάλιστα να το τοποθετούν στη σφαίρα του ανέφικτου.
Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί ανοικτό ερώτημα το πώς ο Νίκος Ανδρουλάκης θα διαχειριστεί τις ευμετάβλητες, εσωτερικές ισορροπίες. Διότι οι όποιοι συνεκτικοί κρίκοι μπορεί να «σπάσουν», ειδικά αν δεν έρθει το ποθητό αποτέλεσμα στις εθνικές κάλπες. Και πιθανότατα τότε να ξαναπάρουν το «όπλο» τους οι αμφισβητίες.
