Πρέπει να ομολογήσω ότι το σποτάκι του Νίκου Ανδρουλάκη για το ΦΠΑ με εντυπωσίασε για δύο λόγους.

Ο ένας ήταν η «γλυκιά» εμφάνιση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ –και το χιούμορ που είχε. Την βρήκα περισσότερο από αποτελεσματική. Μακάρι να έχουμε αντιπολίτευση με επιχειρήματα, χιούμορ και – το κυριότερο—αυτοσαρκασμό.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το θέμα είναι σοβαρό και η κυβέρνηση οφείλει να το αντιμετωπίσει. Η στήλη αυτή έχει με σαφήνεια διαφωνήσει με την πολιτική των επιδομάτων που ακολουθεί η κυβέρνηση. Η υιοθέτηση του συγκεκριμένου συστήματος ήταν η ενδεδειγμένη στην εποχή του covid και, πάντως, συνεισέφερε στην δημοσιονομική πειθαρχία όταν ο κίνδυνος του λανθασμένου δρόμου ήταν νωπός.

Σήμερα, αυτοί οι παράγοντες δεν υπάρχουν. Η χώρα μας έχει αποκτήσει μηχανισμούς ελέγχου – μπορεί να υπολείπονται ακόμη των ευρωπαϊκών , αλλά είναι πλέον δοκιμασμένοι και αρκετά αποτελεσματικοί. Η διαρκής υπεραπόδοση των φόρων το αποδεικνύει. Ο μηχανισμός, λοιπόν, των επιδομάτων πρέπει να σταματήσει—είναι ηθικά ελλειμματικός, πολιτικά απαράδεκτος, οικονομικά ανυπόστατος και κοινωνικά διχαστικός. Άσε που έχει στηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός διαχείρισης τους – όχι πάντα νόμιμος.

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην αναθεώρηση της κλίμακας φορολογίας εισοδήματος. Φαίνεται, λοιπόν, ότι υπάρχει συνείδηση του προβλήματος. Ας γίνει πράξη.  Στο κάτω-κάτω το πολιτικό όφελος για την κυβέρνηση δεν θα είναι διόλου ευκαταφρόνητο. Φτάνει να μην αργήσει.

Το θέμα της ταχύτητας στην διεκπεραίωση θεμάτων και στην λήψη αποφάσεων έχει γίνει πολύ σοβαρό και κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα τα οφέλη του ψηφιακού κράτους. Δύο είναι τα προβλήματα. Το ένα είναι ότι οι δημόσιοι λειτουργοί κυριολεκτικά κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου. Τα ηλεκτρονικά μηνύματα πάνε κι έρχονται αλλά ο πολίτης είτε δεν γνωρίζει ποιος το στέλνει (μόνο την ηλεκτρονική διεύθυνση βλέπει) είτε στο τέλος του κειμένου βλέπει και την προειδοποίηση «μην απαντήσετε». Πολύ απλά, δηλαδή, του λένε : εγώ έκανα το καθήκον μου και σε ειδοποίησα από εκεί και πέρα κόψε το κεφάλι σου.

Το δεύτερο είναι ότι οι χρονικές καθυστερήσεις έχουν εκτιναχτεί. Σε μεγάλο υπουργείο μ επικεφαλής ικανότατο υπουργό, μετά από μία συνάντηση με οργάνωση οι αρμόδιοι έκαναν 9 μήνες  (εννέα, το γράφω ξανά) για να καταλήξουν σε κείμενο ήξεις αφίξεις, δήθεν απαντώντας σε θέμα που δεν είχε καν τεθεί στην συνάντηση.  Επτά σελίδες και 2189 λέξεις γράφτηκαν χωρίς λόγο.

Σε άλλη περίπτωση πολίτης μάταια προσπαθεί να βρει το δίκαιο του, καθώς οι υπηρεσίες του ΕΦΚΑ απλά διαβιβάζουν το θέμα από την μία υπηρεσία στην άλλη, ανώνυμα και με πλήρεις αναφορές σε παραγράφους, άρθρα, νόμους – όλα χωρίς τέλος και με τον πολίτη να μην ξέρει από που να αρχίσει. Προσπάθεια του να μιλήσει σε άνθρωπο κατέληξε να τον στέλνουν από την μία άκρη της Αθήνας στην άλλη και τανάπαλι.

Ας προσέξει η κυβέρνηση. Η καθημερινότητα είναι ο μεγάλος της εχθρός και του αφήνει πολλά, μα πάρα πολλά περιθώρια να δράσει. Η μη μείωση του ΦΠΑ είναι πλέον αδικαιολόγητη και η γραφειοκρατία υπονομεύει αποτελεσματικά το ψηφιακό κράτος.

Διαβάστε επίσης

Να ξεκαθαρίσει τώρα ο κ. Μητσοτάκης ποιους θα φορολογήσει το 2025 – Αρθρο παρέμβαση