Μια Μεγάλη Κυρία κάνει ρεκόρ – Η σουρεαλίστρια Λεονόρα Κάρινγκτον και η γυναίκα-γάτα

Είναι πανύψηλο, εντυπωσιακό και διάσημο. Και μόλις πουλήθηκε για 11,4 εκατομμύρια δολάρια σε μια δημοπρασία, που διήρκεσε μόλις πέντε λεπτά.

Ήταν αρκετά όμως, για την «Μεγάλη Κυρία» με τη μορφή γάτας, έργο της σουρεαλίστριας καλλιτέχνιδας Λεονόρα Κάρινγκτον για να περάσει στον κορυφαίο συλλέκτη και λάτρη της λατινοαμερικανικής τέχνης Εντουάρντο Κονσταντίνι.

Πέντε πλειοδότες πάλεψαν μάλιστα, για το έργο πριν το σφυρί της δημοπρασίας των Sotheby’s τον ανακηρύξει νικητή, παρ΄ ότι ο ίδιος δεν ήταν παρών αλλά υπέβαλλε την προσφορά του από το τηλέφωνο μέσω της επικεφαλής της τέχνης της Λατινικής Αμερικής του οίκου, Άννα ντι Στάζι.

Η «Grande Dame» ή «The Cat Woman» εκτινάχθηκε έτσι, πάνω από την εκτίμηση των 5 έως 7 εκατομμυρίων δολαρίων και έγινε η δεύτερη υψηλότερη τιμή που επιτεύχθηκε ποτέ για την Λεονόρα Κάρινγκτον σε δημοπρασία.

Γεγονός, που αποδεικνύει το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για το έργο της Βρετανο-μεξικανίδας καλλιτέχνιδας. Ο Κονσταντίνι άλλωστε, ήταν επίσης ο αγοραστής του έργου «Οι περισπασμοί του Νταγκομπέρ» (1945), που πουλήθηκε στον οίκο Sotheby’s στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Μάιο κάνοντας το ρεκόρ των 28,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Να σημειωθεί, ότι το 1995, το ίδιο έργο είχε φθάσει στα 475.500 δολάρια (990.000 με προσαρμογή στον πληθωρισμό).

Μια αινιγματική φιγούρα

«Η Λεονόρα Κάρινγκτον ήταν από καιρό, κατά την άποψή μου, ένας από τους μεγαλύτερους εκφραστές του σουρεαλιστικού κινήματος», όπως δήλωσε κατόπιν αυτού ο Τζούλιαν Ντόους, επικεφαλής της Ιμπρεσιονιστικής και Μοντέρνας τέχνης των Sotheby’s προσθέτοντας, ότι η «Μεγάλη Κυρία» είναι το καλύτερο από τα γλυπτά της Κάρινγκτον.

Ιδιαιτέρως επισημαίνεται εξάλλου, η συνύπαρξή του πλέον, με τους «Περισπασμούς του Νταγκομπέρ» κάτω από την ίδια στέγη /συλλογή του Κονσταντίνι.

Με ύψος πάνω από 1,8 μέτρα η «Μεγάλη Κυρία» είναι μια αινιγματική φιγούρα με επιμήκη χαρακτηριστικά, κεφάλι σε σχήμα φτυαριού και μια ανεξήγητη έκφραση στο πρόσωπό της. Το έργο δημιουργήθηκε το 1951, σχεδόν μια δεκαετία μετά την μετεγκατάσταση της Λεονόρα Κάρινγκτον στο Μεξικό.

Το σκαλισμένο ξύλινο γλυπτό προέρχεται από μία περίοδο πυρετώδους δημιουργικότητας κατά την οποία η Κάρινγκτον συνδέθηκε με μία ομάδα καλλιτεχνών, που μοιράζονταν το ενδιαφέρον για τον πνευματισμό και τον αποκρυφισμό.

Το συγκεκριμένο ήταν ένα από τα πολλά έργα, που έγιναν σε συνεργασία με τον ξυλουργό Χοσέ Χόρμα (σύζυγο της φίλης της, σουρεαλίστριας φωτογράφου Κάτι Χόρμα), με την Κάρινγκτον να απλώνει στο σώμα του τις φιγούρες της, που μοιάζουν με εκείνες του Ιερόνιμους Μπος.

Οι δικές της σκηνές πάντως παρουσιάζουν τις χαρακτηριστικές ανησυχίες της για τη θηλυκότητα και τους κύκλους της ζωής ενώ αναπτύσσουν συμβολισμούς γύρω από την αρχαία αιγυπτιακή, κελτική και μεξικάνικη μυθολογία.

Το γυναικείο σύμπαν

«Το έργο συνθέτει διάφορες εικονογραφίες του θεϊκού θηλυκού σε μια ανθρώπινη διάσταση», όπως αναφέρει η Ντι Στάζι. «Δημιουργεί μια βαθιά αίσθηση της παρουσίας του άλλου κόσμου λειτουργώντας ως σουρεαλιστική πύλη για να μεταφέρει τον θεατή τόσο σωματικά όσο και ψυχικά στο θαυμαστό σύμπαν Κάρινγκτον».

Στο στήθος του γλυπτού, αυτό το σύμπαν περιλαμβάνει έναν γαλαζοπράσινο μονόκερο στην κορυφή μιας σκηνής στην οποία ένα αστραφτερό αυγό παραδίδεται από τη μία γυναίκα σε άλλη, ενώ ένα κορίτσι με κόκκινα ρούχα περιμένει από κάτω, με την παλάμη της ανοιχτή.

Το αυγό, που είναι ένα συχνό σύμβολο της Κάρινγκτον αναφερόμενο στην δύναμη και τις δυνατότητες της γυναίκας επανεμφανίζεται στην πλάτη της «Μεγάλης Κυρίας» αιωρούμενο ανάμεσα σε μια πικραλίδα και μια θεά, που μοιάζει με λύκο.

Η αναγνώριση

Η καθυστερημένη αναγνώριση της καλλιτέχνιδας ήρθε πάντως μετά τον θάνατό της, το 2011, όταν μεγάλα μουσεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία και τη Δανία διοργάνωσαν αναδρομικές εκθέσεις της.

Η «Μεγάλη Κυρία» έτσι, που βρισκόταν από καιρό στη συλλογή του λάτρη του σουρεαλισμού Έντουαρντ Τζέιμς, έχει εκτεθεί σε χώρους από την Tate Modern στο Λονδίνο έως το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη.

Εν μέσω του αυξανόμενου ενδιαφέροντος της αγοράς, υπήρξε εξάλλου, μία έντονη συζήτηση μεταξύ ειδικών και μελών της οικογένειας της Κάρινγκτον σχετικά με την αυθεντικότητα των όψιμων χάλκινων γλυπτών της.

Κι αυτό, γιατί από το 2008 έως το θάνατό της, η Κάρινγκτον συνέχισε να δημιουργεί αλλά όχι ζωγραφικά έργα, αφού δεν ήταν σε θέση, λόγω αρθρίτιδας. Έργα αυτής της περιόδου έτσι, έχουν αμφισβητηθεί για την γνησιότητά τους.

Έχει δημιουργηθεί λοιπόν μία …σουρεαλιστική κατάσταση, καθώς από τη μία πλευρά η κόρη της, Κονσέχο Λεονόρα Κάρινγκτον εκπροσωπούμενη από τον μικρότερο γιο της, Πάμπλο Βάις Κάρινγκτον εκδίδει πιστοποιητικά γνησιότητας για δεκάδες χάλκινα από αυτήν την περίοδο, γιατί θεωρεί ότι η δημιουργία τους γινόταν εξ ολοκλήρου υπό την επίβλεψη της καλλιτέχνιδας.

Ενώ από την άλλη ο Γκαμπριέλ Βάις Κλάρινγκτον, ο μεγαλύτερος γιος, που διευθύνει το Fundación Leonora Carrington πιστεύει, ότι αυτά τα μπρούτζινα έργα προήλθαν από χυτήρια που κερδοσκοπούσαν εις βάρος της …

Διαβάστε επίσης:

Πρόσβαση σε όλους – Η πρόκληση για τα μουσεία της νέας εποχής

Υπουργείο Πολιτισμού σε Γιάννη και Δήμητρα Κούστα: Θέλετε σπίτι στις Σπέτσες; Έτσι θα το χτίσετε

Το δικαστήριο αποφάσισε: Το κλεμμένο ρολόι του Τζον Λένον ανήκει στη Γιόκο Όνο