Ο Δούκας στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Κασσελάκης στην ιχθυόσκαλα και το τοτέμ του Τσίπρα

Το Σαββατοκύριακο της «σφαγής», έφτασε. Τα όπλα παρά πόδα και οι μονομάχοι στις θέσεις τους! Τέρμα οι «ευγένειες» στο ΠΑΣΟΚ -αν υποθέταμε, ότι η σχέση Ανδρουλάκη και Δούκα εμφορείτο από αγαθά συναισθήματα- τέρμα οι συζητήσεις περί υψηλών ιδανικών, κι οι αερολογίες περί μεγαλόπνοων ιδεών στα σκουπίδια. (Σαν αυτά που πλημμυρίζουν την Αθήνα.) Διότι η ώρα της κρίσεως είναι  εδώ.

Τέρμα(;) τα δίφραγκα και για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου του κουτρούλη το πανηγύρι καλά κρατεί.  Μαλλιοτράβηγμα μη δούμε μόνον (εκείνη την Τζάκρη με την Σβίγκου, πολύ τις φοβάμαι). Προσωπικώς όμως, άλλη είναι η απορία μου. Γιατί ταλαιπωρούνται εκεί στο κόμμα με τον Κασσελάκη, αφού  μια ματιά να ρίξουν παραδίπλα, κι είναι έτοιμος ο αρχηγός. Πρόλαβε βέβαια και τον πήρε ο Ανδρουλάκης – καλός φυσιογνωμιστής κι αυτός- αλλά …ευχαρίστως τον παραχωρεί. Ούτε λόγος! Να αναλάβει ο Δούκας τον ΣΥΡΙΖΑ και μονομιάς να σβήσουν όλοι από το χάρτη. Να ψάχνουν Πολάκηδες, Παπάδες , Γεροβασίληδες  και να μην βρίσκουν πού να σταθούν.

Να μείνει κι ο Ανδρουλάκης στην δική του μακάρια ησυχία, και στην μηρυκαστική, προ κατακλυσμού Ανδρεοπαπανδρεΐτιδα, που τους διακατέχει και να είναι όλοι ευχαριστημένοι.  Κι από την απέναντι πλευρά, να γυρίσει το παλικάρι στις επιχειρήσεις του, που είναι το στοιχείο του, κι αν δεν έχουμε πολλούς αστακούς στην Ελλάδα, οι μαρίδες είναι μπόλικες. (Να δω Κασσελάκη στην ιχθυόσκαλα το ξημέρωμα, ευσταλή και τριζάτο, που  να ταρακουνηθούν οι ψαρόβαρκες και ν΄ ανεβεί ο κατά κεφαλήν ροφός στα ύψη!)

Ο άνθρωπος μου ο Σπίρτζης τα λέει όμως, όλα και καλύτερα! Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα συμπλεύσω με τον συγκεκριμένο αλλά τώρα που απελευθερώθηκε ο άνθρωπος, του ξεφεύγουν όλες οι αλήθειες μαζεμένες. (Μεταξύ μας, απορώ πώς τον έχουν αφήσει αμολητό.) Διότι έτσι είναι, μετά την μετάνοια έρχεται η επιφώτιση, σαν οικειοθελή λήψη ορού  της αλήθειας ένα πράγμα.  Δικός μου κι ο Ζαχαριάδης, έτερο προβεβλημένο στέλεχος, με το ίδιο …κέρασμα σε ορό κι αυτός, να ομολογεί,  ότι έλεγε στον κόσμο  «αηδίες, επειδή τις έλεγε κι ο πρόεδρος»! Κατάσταση εκτός ελέγχου, βαθμός αξιοπιστίας μηδέν.

Αλλά…  αναζητήσατε τον Τσίπρα! Δύσκολα θα τον βρείτε βέβαια, αφού κάπου στα Βαλκάνια περιδιαβαίνει, όπως λένε οι παρατρεχάμενοί του,  διότι κάπως πρέπει να κάνει καριέρα κι αυτός, τέτοια μπριλάντε άτομα δεν χάνονται. Μαύρη πέτρα πίσω του έριξε λοιπόν ο πρόεδρος, κι ας βαυκαλίζονται κάποιοι, ότι νοιάζεται για το κόμμα κι ας πικραίνεται ο Κασσελάκης ότι ραδιουργεί εναντίον του. Ποσώς! Μπορεί να έφερε την καταστροφή στην χώρα,  μπορεί να αμαύρωσε την εικόνα της Αριστεράς, μπορεί να διέλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά τουλάχιστον όσον αφορά για τον εαυτό του, το ταλέντο της αυτοσυντήρησης, το διαθέτει στο έπακρο. Μακριά από το αγριεμένο πλήθος, σου λέει, τι έχω να κερδίσω εγώ από τη φαγωμάρα τους. Κι ας άνοιξε τον ασκό του Αιόλου ο ίδιος, μόλις πριν ένα χρόνο φέρνοντας τον εξ Αμερικής φωστήρα της πολιτικής να βγάλει τα κάστανα απ΄τη φωτιά. Κι ούτε ένα συγνώμη, για τον αδαή που τους φόρτωσε, δεν τον άκουσα να λέει.

Αλλά τι να σου κάνει κι αυτός …τόσος ήτανε»  που λέει κι ο Μανώλης Αναγνωστάκη. (Μα, να του ταιριάζει το ποίημα γάντι «Τάχα η θέλησή σου λίγη / τάχα ο πόνος σου μεγάλος / η ζημιά ήτανε στο ζύγι /πάντα φταίει κάποιος άλλος…».)

Αλλάζει όμως ο άνθρωπος έτσι, σε μερικούς μήνες, θα αναρωτηθείτε.  Όχι, δεν αλλάζει. Στο θέατρο όμως μπορεί να παίξει κανείς πολλούς ρόλους και τη μασκαράτα Τσίπρα την έχουμε υποστεί παντιοτρόπως. Τώρα, ήταν η ώρα να γίνει και τοτέμ -έχουν και τα άλλα κόμματα τα δικά τους βέβαια- να στηθεί στο βάθρο και στο απυρόβλητο και να παριστάνει την μεγάλη μορφή της Αριστεράς. Βοήθειά τους, να πω.

Διαβάστε επίσης

Η «Στεφανάρα», οι μνηστήρες του θρόνου και το ξύπνιο αμερικανάκι