Ένας καναπές  για… φίλημα – Από τον Νταλί με αγάπη

Μια αλλιώτικη έκθεση, που αποθεώνει τα …χείλη της χολιγουντιανής σταρ Μέι Γουέστ και προτείνει μια συσκευή τηλεφώνου που μπορεί να …τρώγεται, όλα μέσω της αχαλίνωτης φαντασίας του  Σαλβαδόρ Νταλί ανοίγει στο τέλος του μήνα για το κοινό στο West Dean College του Ηνωμένου Βασιλείου φέρνοντας τον σουρεαλισμό στο προσκήνιο, στην επέτειο των 100 χρόνων του.

Πρόκειται για μία από τις πιο διάσημες συλλογές σουρεαλιστικής τέχνης στη χώρα, που περιλαμβάνει εξωφρενικούς θησαυρούς, ένα ίδρυμα του ποιητή  Έντουαρντ Τζέιμς (1907-1984), φανατικού υποστηρικτή του κινήματος, που όταν κληρονόμησε το οικογενειακό του κτήμα, το 1932, το μετέτρεψε σε κέντρο τεχνών, σχεδίου, χειροτεχνίας και συντήρησης.

Έργα του Σαλβαδόρ Νταλί, του Ρενέ Μαγκρίτ και της Λεονόρα Κάρινγκτον  είναι μεταξύ των εκθεμάτων, με τον διαβόητο καναπέ «Mae West Lips» του Νταλί όμως ,να κερδίζει κατά κράτος τις εντυπώσεις.

Η προέλευση του καναπέ χρονολογείται από το 1937, όταν ο Νταλί υπό τις οδηγίες του Τζέιμς δημιούργησε τα διάσημα βαμμένα, κόκκινα χείλη της Μέι Γουέστ σε μορφή καναπέ για να κάθεται.

Ο Τζέιμς ήθελε τον καναπέ για το Monkton House, το εξοχικό του στο κτήμα West Dean, το οποίο αναδιαμόρφωσε ως έναν εντελώς σουρεαλιστικό χώρο.

Σύμφωνα με τα αρχεία πράγματι, στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ο Τζέιμς είχε μεταμορφώσει πλήρως την ιδιοκτησία του τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, παραγγέλνοντας χαλιά, ταπετσαρίες, έπιπλα και μοναδικά αντικείμενα», όπως και εξαρτήματα.

                                      Αστακοί και σαμπάνια

«Ο Τζέιμς είχε ένα ζευγάρι από κόκκινους καναπέδες «Mae West Lips», που δημιουργήθηκαν ειδικά για την τραπεζαρία στο Monkton», επιβεβαιώνει το Μουσείο Victoria and Albert.

Συνολικά εξάλλου, είχε αναθέσει και επιβλέψει την κατασκευή πέντε διαφορετικών εκδόσεων του καναπέ,  καθεμία από διαφορετικά υφάσματα και η μία από αυτές σε καυτό-ροζ σατέν χρώμα, εκδοχή περιγράφηκε από τον Τζέιμς ως «πολύ φανταχτερή».

Άλλα διάσημα κομμάτια του Νταλί, που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι το «Lobster Telephone» (1938) μαζί με τα «Champagne Lamps» (1938) και το «Cat’s Cradle Hand Chair».

«Αυτή είναι μια ιστορία του Τζέιμς όχι απλώς ως προστάτη των σουρεαλιστών και ως θεματοφύλακα της τέχνης και των δεξιοτήτων που φοβόταν ότι θα χαθούν, αλλά ενός σουρεαλιστή δημιουργού, όπως ο ίδιος, που συνεργάζεται με ανθρώπους σαν τον Σαλβαδόρ Νταλί σε μια ποικιλία τομέων», όπως λέει ένας εκπρόσωπος του West Dean.

Οι επισκέπτες όμως, μπορούν επίσης να δουν την αλληλογραφία μεταξύ του Τζέιμς και των Σουρεαλιστών, συμπεριλαμβανομένων εικονογραφημένων επιστολών των Σαλβαδόρ Νταλί, Ρενέ Μαγκρίτ και Λεονόρα Κάρινγκτον, καθώς και μια επιστολή του Τζέιμς που περιγράφει μια συνάντηση μεταξύ του ίδιου, του Νταλί και του Σίγκμουντ Φρόιντ!

Καθώς ο Σουρεαλισμός κλείνει τα 100, οι θαυμαστές του κινήματος με την τεράστια επιρροή στην τέχνη μπορούν επιπλέον, να παρακολουθήσουν δημιουργικά μαθήματα εμπνευσμένα από τον σουρεαλισμό στο κέντρο του West Dean στο Bloomsbury του Λονδίνου.

Διαβάστε επίσης:

Ο απόλυτος σουρεαλισμός: Ξεχασμένοι θησαυροί του Salvador Dali ανασύρονται από γκαράζ

5ο Συνέδριο Θεσμικής Διαχείρισης της Ε.Θ.Ε. «Η Ελλάδα ως επενδυτικός προορισμός»

Φραγκογιάννης: Υπάρχουν εξαιρετικές προοπτικές συνεργειών με την Αίγυπτο