Καθηλωτικοί οι Antetokounbros στη Στέγη: Το ελληνικό χιούμορ, ο ρατσισμός και το μπάσκετ (video+pics)

Στις μεγάλες λεωφόρους, όμορφα πράγματα συμβαίνουν.
Και στα ζεστά Σαββατόβραδα, μπορούν να γίνουν θαύματα.

Κάτι ανάλογο συνέβη το Σάββατο στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση στη Συγγρού, όπου έλαβε χώρα η σύνέντευξη των Γιάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο με την κ. Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος. Μια συνέντευξη ιδιαίτερη που δεν έμοιαζε διόλου με αυτές που έχουμε συνηθίσει, ούτε μπορεί να συγκριθεί με τις ανάλογες συνεντεύξεις που έχουν δώσει τα δύο αδέρφια κατά καιρούς.

Η είσοδος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών είχε αρχίσει να γεμίζει από νωρίς με κόσμο κάθε ηλικίας. Μικροί και μεγάλοι, γονείς με τα παιδιά τους, νεαρά ζευγάρια, οικογένειες ολόκληρες, ενθουσιώδεις παρέες κατέκλυσαν τον χώρο, περιμένοντας με ανυπομονησία. Μπορούσες να διακρίνεις στα μάτια όλων, μα κυρίως στα παιδικά βλέμματα, την λαχτάρα και την αγωνία τους για τη συνάντηση με δύο ανθρώπους που για αυτούς φαντάζουν ήρωες. Στον πρώτο όροφο της Στέγης, όπου βρίσκεται η Κεντρική Σκηνή, μπορούσες να αφουγκραστείς τον ενθουσιασμό που πλανιόταν στην ατμόσφαιρα, καθώς το κοινό είχε αρχίσει σιγά σιγά να παίρνει τις θέσεις του στην επιβλητική αίθουσα.

Τα φώτα χαμήλωσαν και βυθιστήκαμε στον κόσμο των αδερφών Αντετοκούνμπο με ένα εξαιρετικό video που προβλήθηκε για αρχή, το οποίο επιμελήθηκε η ομάδα της Στέγης. Στο video έγινε μια αναδρομή στην ιστορία τους, από τα χρόνια πριν τη γέννησή τους μέχρι και σήμερα, με τους δύο μπασκετμπολίστες να μοιάζουν με ήρωες βγαλμένους από κόμικς. Τα χρώματα, οι εικόνες και η συγκινητική εξιστόρηση του video, υπήρξε ο καλύτερος τρόπος για την θερμή υποδοχή τους στη σκηνή, εν μέσω χειροκροτημάτων.

Η κ. Αφροδίτη Παναγιωτάκου καλωσόρισε τον Γιάννη και τον Θανάση χαρακτηρίζοντάς τους ως “δύο παιδιά που μας έχουν κλέψει την καρδιά” και δεν είχε καθόλου άδικο! Σε μια σκηνή με λιτή διακόσμηση και ένα φωτεινό γεωμετρικό σχήμα στο πίσω μέρος να δίνει την απαραίτητη λάμψη, αφήνοντας τα λόγια να “αστράψουν”, τα δύο αδέρφια έκατσαν πλάι πλάι και η κ. Παναγιωτάκου απέναντι.

Η κ. Παναγιωτάκου με όμορφη διάθεση, θετική ενέργεια και χιούμορ δημιούργησε, ήδη από την αρχή της συζήτησης, ένα κλίμα οικειότητας και φιλικότητας, κάνοντας μας να νιώσουμε ότι γνωρίζουμε πραγματικά τα δυο αδέρφια. Όπως ανέφερε κι η ίδια, η πρωτοβουλία αυτή της Στέγης δεν σκόπευε σε μια τυπική συνέντευξη αθλητικού περιεχομένου, αλλά σε μια ουσιαστική κουβέντα. Είπε, μάλιστα, πως τις προηγούμενες μέρες δέχτηκε τηλεφωνήματα από ένα ετερόκλητο κοινό, πράγμα που την έκανε να συνειδητοποιήσει πως “οι Αντετοκούνμπο έχουν μπει και στην καρδιά ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με το μπάσκετ”.

Πρόκειται για δύο πολύ σεμνά παιδιά, κάτι το οποίο φαίνεται να αναγνωρίζουν και οι ίδιοι, αφού στην ερώτηση της κ. Παναγιωτάκου σχετικά με τον λόγο που πιστεύουν ότι ο κόσμος τους αγάπησε, ο Γιάννης απάντησε χαρακτηριστικά: “Είμαστε καλά παιδιά. Προβάλλουμε την Ελλάδα και δεν έχουμε αλλάξει. Είμαστε όπως ήμασταν, γιατί έχουμε τρομερούς γονείς που μας μεγάλωσαν πολύ σωστά. Είμαστε σεμνοί”. Η αλήθεια έιναι πως τα λόγια αυτά τα βλέπαμε μπροστά μας, να παίρνουν σάρκα και οστά, μέσα από το χαμόγελο και το βλέμμα του Γιάννη και του Θανάση.

Οι γεμάτες ευγνωμοσύνη αναφορές στην οικογένειά τους ήταν πολλές και άδραξαν κάθε ευκαιρία για να τιμήσουν, αλλά και να ευχαριστήσουν, τους γονείς τους. Όταν η κ. Παναγιωτάκου τους ρώτησε για το τι θα έκαναν στην περίπτωση που δεν έπαιζαν μπάσκετ και τα δύο αδέρφια συμφώνησαν πως δεν ξέρουν ακριβώς με τι θα ασχολούνταν, αλλά σίγουρα “θα έκαναν ό,τι είναι δυνατό για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους και, φυσικά, την οικογένειά τους, που έχει περάσει δύσκολα”.

https://www.facebook.com/Stegi.Onassis.Cultural.Centre/videos/1480286915375115/

Η κ. Παναγιωτάκου τόνισε σε αρκετά σημεία της συνέντευξης το πόσο καλή εντύπωση της έκανε ο Γιάννης κατά την πρώτη γνωριμία τους, λόγω των εξαιρετικών του τρόπων, της ταπεινότητας, αλλά και του αισθήματος αλληλεγγύης, που τον διακρίνει. Η θέληση και η λαχτάρα των Αντετοκούνμπο να βοηθήσουν τους γύρω τους, είτε πρόκειται για παιδιά είτε για οποιονδήποτε άνθρωπο, ήταν έκδηλη και στην απάντησή τους σχετικά με το τι θα ήθελαν να κάνουν στο μέλλον, όταν ο μεγάλος κύκλος του μπάσκετ κλείσει, αφού ανέφεραν πως “θα ήθελαν να βοηθήσουν τους νέους και τα παιδιά στην Αφρική”.

Ο Θανάσης μας διηγήθηκε ένα περιστατικό που συνέβη προ ολίγων ημερών και τον συγκίνησε, όταν μαζί με τον Γιάννη μπήκαν σε ένα ταξί και ο οδηγός τους πως “δεν είναι απλώς οι Αντετοκούνμπο, αλλά είναι τα παιδιά 11 εκατομμυρίων Ελλήνων”. Ο Θανάσης δήλωσε πως έτσι ακριβώς αισθάνεται κι ο ίδιος και η κ. Παναγιωτάκου συμπλήρωσε πως αποτελούν “ένα κοινό σημείο αναφοράς για τους Έλληνες και, μάλιστα, σε μια περίοδο που είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό”.

Το αποκορύφωμα της βραδιάς και, ίσως, η στιγμή που όλοι οι θεατές βούρκωσαν από συγκίνηση, ήταν όταν η κ. Παναγιωτάκου δήλωσε πως θα τους έβαζε να ακούσουν ένα ελληνικό τραγούδι ώστε να το αναγνωρίσουν. Τη στιγμή εκείνη η μητέρα τους, Βερόνικα Αντετοκούνμπο, που καθόταν στις πρώτες σειρές της αίθουσας, άρχισε να τραγουδά live το “Κοκοράκι” ή αλλιώς “Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι” κάνοντας τα δύο αδέρφια να δακρύσουν. Πρόκειται για ένα τραγούδι που ανέσυρε μνήμες παιδικές του παρελθόντος, αφού η μητέρα τους συνήθιζε να τους νανουρίζει με αυτό.

Η κ. Παναγιωτάκου ρώτησε τον Γιάννη και τον Θανάση τι σημαίνει για αυτούς το να “φτάσουν ψηλά”, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου, με τον Γιάννη να απαντά χαρακτηριστικά: “Αρχικά, το πιο σημαντικό για να φτάσεις ψηλά είναι η δουλειά. Και όταν φτάσεις ψηλά, χρειάζεται ακόμη περισσότερη δουλειά για να καταφέρεις να μείνεις εκεί. Πιστεύω ότι δεν είμαι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών αλλά ξέρω ότι θα γίνω”, αποδεικνύοντας πως είναι πραγματικά σπουδαίο, ακόμη κι αν έχεις καταφέρει πολλά, να μην επαναπαύεσαι στην επιτυχία και να προσπαθείς πάντοτε για το καλύτερο.

Έπειτα, η συζήτηση πέρασε στο θέμα της εθνικότητας και της υπηκοότητας, ένα ζήτημα για το οποίο έχουν υπάρξει πολλές φορές αντικρουόμενες απόψεις στην περίπτωση των Αντετοκούνμπο. Με την αφοπλιστική φράση “Έλληνας δεν γεννιέσαι μόνο. Γίνεσαι.” τα δύο αδέρφια έκαναν το κοινό να ξεσπάσει σε θερμά χειροκροτήματα και κατάφεραν να δώσουν την καλύτερη απάντηση σε όποιον ακόμη αναρωτιέται. Ο Γιάννης πρόσθεσε πως αισθάνεται Έλληνας και δεν μπορεί κάποιος να το αμφισβητήσει αυτό, αναφέροντας συγκεκριμένα: “Δεν ξέρω κάτι άλλο. Έχω καταγωγή από τη Νιγηρία, είμαι 22 χρονών και δεν έχω πάει ακόμη εκεί”.

Ο Θανάσης πρόσθεσε πως έχουν πάρει τα καλύτερα στοιχεία και από τις δύο κουλτούρες, ενώ ανέφερε γελώντας πως έχουν την ελληνική κουλτούρα ακόμη κι όταν οδηγούν! Ως προς το θέμα του ρατσισμού, ο ίδιος ανέφερε πως “δεν θεωρεί ότι υπάρχει ρατσισμός, αλλά υποκρισία, κάτι το οποίο είναι χειρότερο”. Κατά τα σχολικά τους χρόνια, πάντως, μας ανέφερε πως και οι δύο είχαν πολλούς φίλους που τους προστάτευαν από τα κακόβουλα σχόλια κι αυτό ήταν σίγουρα κάτι πολύ θετικό.

Ένα βίντεο με δύο μετανάστες της δεύτερης γενιάς, στάθηκε η αφορμή για να ερωτηθούν τα δύο αδέρφια σχετικά με την ελληνική ιθαγένεια και τα προβλήματα που υπάρχουν στο ζήτημα αυτό. Τόσο τα λόγια του Νικόδημου και του Μιχάλη στο βίντεο, όσο και οι εμπειρίες που μοιράστηκαν μαζί μας ο Γιάννης και ο Θανάσης, ευαισθητοποίησαν όλο το ακροατήριο. Ο Θανάσης εξέφρασε τη δική του εμπειρία λέγοντας: “Πήγαινα στην Εθνική ομάδα, στην προετοιμασία, παίζαμε φιλικά, ήμουν ο πρώτος παίκτης και όλοι ρωτούσαν γιατί δεν κατέβαινα στα τουρνουά. Δεν κατέβαινα γιατί δεν είχα ελληνικό διαβατήριο και έπαιξα πρώτη φορά στην Εθνική αντρών πέρυσι”.

Τέθηκε, επίσης, το θέμα της ενασχόλησης των μεταναστών με τα κοινά και ο Θανάσης συμπλήρωσε πως υπάρχει ανάγκη να γίνει αυτό και χρειάζεται να ενταχθούν αυτές οι ομάδες στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Έπειτα, η κ. Παναγιωτάκου εξέφρασε μια σκέψη της που σίγουρα όλοι στην αίθουσα συμμερίστηκαν και που αποτελεί μεγάλη αλήθεια. Όπως ανέφερε: “Η Στέγη και το Ίδρυμα Ωνάση πραγματοποιούν σ’ αυτή τη σκηνή αμέτρητες παραστάσεις και πολλές συζητήσεις που αφορούν στην πολιτική συνείδηση του καθενός μας και έρχεστε εσείς και ξαφνικά κάνετε το μυαλό των ανθρώπων να σκέφτεται το θέμα περί ιθαγένειας κάπως αλλιώς. Γιατί τελικά είναι ωραία ιδέα να έχουμε κι άλλους Έλληνες σαν τον Γιάννη και τον Θανάση”.

Η συζήτηση έφτασε στο τέλος της με τα δύο αδέρφια να μας υπενθυμίζουν πως “δεν χρειάζεται να είσαι Αντετοκούνμπο για να πάρεις την ελληνική ιθαγένεια” δίνοντας ένα όμορφο μήνυμα σε όλους. Η κ. Παναγιωτάκου ολοκλήρωσε αναφέροντας την αφορμή της συνάντησης που ήταν η θέσπιση της συμβολικής προπτυχιακής υποτροφίας “Oneofakind” σε συνεργασία των Αντετοκούνμπο και του Ιδρύματος Ωνάση, για τα παιδιά που έχουν τη δύναμη μέσα τους.  Οι τρεις εξαιρετικοί πρωταγωνιστές της σκηνής αγκαλιάστηκαν και σηκώθηκαν για μία “σέλφι” με όλους τους θεατές, κάνοντας κάθε άνθρωπο που βρισκόταν στην αίθουσα να χαμογελάσει προσφέροντας το πιο θερμό του χειροκρότημα και να φύγει πλημμυρισμένος από όμορφα συναισθήματα.

Ο Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν την Ελλάδα υπερήφανη, πρώτα με το μεγαλείο της ψυχής τους και μετά με τις αθλητικές τους επιδόσεις. Η συνάντηση του Σαββάτου δεν ήταν ούτε συνέντευξη, ούτε συζήτηση. Ήταν μια αληθινά μοναδική εμπειρία που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ όποιος παρευρέθηκε.