Ο Σκλαβενίτης, η αλυσίδα σούπερ μάρκετ η οποία ελέγχεται από την γνωστή ομώνυμη οικογένεια, είναι από τις πλέον δημοφιλείς, ίσως και στην πρώτη θέση της δημοφιλίας μεταξύ των ελληνικών επιχειρήσεων.

Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό, κι ακόμη κι αν ρωτήσεις… άσπονδους φίλους του Γεράσιμου Σκλαβενίτη, θα σου πουν ότι δεν μπορούν να τον ανταγωνιστούν στο κομμάτι αυτό της «πέρασης» που έχει στον κόσμο.

Ακόμη και ως αστεία στο Twitter (θυμάστε βεβαίως τη γιαγιά μπροστά από τα τυριά που δεν είχε να αγοράσει) που γίνονται πολλές φορές για να αντιπολιτευτούν την κυβέρνηση τα υπόλοιπα κόμματα, έχουν σημείο αναφοράς τα σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτη.

Δεν ξέρω αν είναι απλά εντύπωση στο συλλογικό υποσυνείδητο ότι πρόκειται για μια αμιγώς ελληνική επιχείρηση.

Δηλαδή για ένα success story με καθαρό ελληνικό χρώμα. Πώς μια οικογενειακή επιχείρηση κατάφερε να γίνει κολοσσός και να μην μπορούν να την φτάσουν παγκόσμιες υπερδυνάμεις του λιανεμπορίου που έχουν έρθει στη χώρα μας.

Κατά τη γνώμη μου είναι κάτι περισσότερο πολύπλοκο. Είναι πολλά πράγματα μαζί που συνθέτουν την περσόνα «Σκλαβενίτης» και το οικοδόμημα των σούπερ μάρκετ.

Το κυριότερο, πιστεύω, είναι η φιλοσοφία της οικογένειας που δεν παρεκκλίνει με το πέρασμα των χρόνων. Μια φιλοσοφία που ποντάρει κατά κύριο λόγο στην ικανοποίηση ταυτόχρονα των εργαζόμενων στα σούπερ μάρκετ και των πελατών οι οποίοι συρρέουν κατά χιλιάδες καθημερινά. Είτε γιατί προτιμούν ελληνική αλυσίδα είτε γιατί πραγματικά οι τιμές είναι χαμηλότερες.

Ο Γεράσιμος Σκλαβενίτης και η υπόλοιπη οικογένεια λειτουργούν με τη δική τους λογική που δεν είναι πολλές φορές… αγοραία. Δηλαδή δεν επηρεάζεται από το mainstream, από το συνηθισμένο ή από αυτό που θα κάνουν και οι άλλοι.

Και ο Σκλαβενίτης είναι μεγάλος «παίκτης» γιατί μπορεί να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα.

Το έχει αποδείξει με την απόφασή του να μη λειτουργούν τα καταστήματα τις Κυριακές. Θέλει ξεκούραστους και ευχαριστημένους εργαζόμενους παρά λίγο καλύτερα πληρωμένους αλλά σε μόνιμη γκρίνια. Ούτε τον ενδιαφέρει να αυξήσει τον τζίρο του την Κυριακή καταπατώντας τις αρχές του που θεωρούν ότι η έβδομη ημέρα είναι ιερή και ανήκει στον εργαζόμενο.

Το απέδειξε και με την πρόσφατη απόφασή του για το εξαήμερο. Η κατάργησή της εξαήμερης εργασίας δεν αφορά το σύνολο των εργαζόμενων, 5-6 χιλιάδες είναι αυτοί που ωφελούνται.

Ομως, την ώρα που έχει σηκωθεί θύελλα για το εξαήμερο, και γίνεται μια μεγάλη κουβέντα για τις συνθήκες εργασίας γενικότερα, ο Σκλαβενίτης έρχεται να δώσει το στίγμα του, να κρατήσει ευτυχισμένους τους εργαζόμενούς του και… να κάνει νέες προσλήψεις για να καλύψει τα όποια κενά δημιουργούν στα καταστήματα.

Οχι με υπερεργασία, με αμφίβολες πληρωμένες υπερωρίες. Αλλά με κανονικές προσλήψεις.

Δεν θα σταθώ ούτε στο γεγονός ότι οι χιλιάδες εργαζόμενοι του Σκλαβενίτη είναι ευχαριστημένοι που δουλεύουν σε αυτή την επιχείρηση. Ούτε θα σταθώ στην πολιτική παροχών, τις αυξήσεις, τα έξτρα μπόνους και τις ασφαλιστικές καλύψεις των υπαλλήλων.

Ούτε βεβαίως και στη συνέπεια του επιχειρηματία με χιλιάδες μικρές και μεγαλύτερες ελληνικές και ξένες εταιρείες που προμηθεύουν τα σούπερ μάρκετ.

Ολα αυτά αναδεικνύουν ένα διαφορετικό πρόσωπο στο επιχειρείν που μπορεί να ωθήσει κι άλλους επιχειρηματίες να κάνουν προσαρμογές.

Γιατί κακά τα ψέματα: Απογητευμένοι εργαζόμενοι σημαίνει και λιγότερη εργασία. Κάτι που δεν κάνεις με την καρδιά σου δεν μπορεί να είναι συνταγή επιτυχίας.

Οσο λοιπόν ο Σκλαβενίτης θα λειτουργεί με χαρακτηριστικά μεγάλου «παίκτη» τόσο θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και θα απολαμβάνει τη δημοφιλία που του αξίζει.

Διαβάστε επίσης:

Σκλαβενίτης: Νέες προσλήψεις φέρνει η κατάργηση της εξαήμερης εργασίας
Σκλαβενίτης: Καταργείται η 6ήμερη απασχόληση από την 1η Νοεμβρίου – Τι λένε οι εργαζόμενοι
Μάχη Παντελιάδη-Σκλαβενίτη για την αγορά cash & carry