Αν αυτά τα στοιχεία δεν μας λένε ότι η ενδοοικογενειακή βία έχει πάρει πλέον εφιαλτικές διαστάσεις, είναι μια «επιδημία» που κάνουμε ότι δεν βλέπουμε, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Δηλαδή μέσα σε πέντε μήνες έχουμε 7.500… Απόστολους Λύτρες που με κάποιο τρόπο άπλωσαν το χέρι τους σε μια γυναίκα, σε ένα παιδί, κάπου που δεν έπρεπε.
Δεν ήταν… διάσημοι, δεν ήταν ποινικολόγοι που βγαίνουν κάθε μέρα στα κανάλια επί παντός του επιστητού, δεν ήταν καν ομιλητές σε ημερίδες κατά της βίας.
Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, ο γείτονας, ο αδερφός, ο ξάδερφος, ο γνωστός στην πόλη ή στο χωριό που θεωρεί κτήμα του τη γυναίκα, που τη σαπίζει στο ξύλο… εθιμικώ δικαίω, που δηλώνει μετανιωμένος γιατί την… υπεραγαπά.
Σκεφτείτε το εξής. Την ώρα που μαθαίναμε ότι ο Λύτρας έδειρε άγρια τη γυναίκα του, ένας 41χρονος στη Θεσσαλονίκη εμβόλιζε την πρώην σύζυγό του με το αυτοκίνητο και στη συνέχεια την έπιασε από το λαιμό.
Σκεφτείτε και το άλλο: Τρεις μήνες έχουν περάσει από τη δολοφονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το αστυνομικό τμήμα, αλλά τα περιστατικά ωμής βίας πολλαπλασιάζονται.
Ο Απόστολος Λύτρας τυγχάνει της υπερπροβολής διότι έτσι ακριβώς έζησε. Πετυχημένος, με πολύκροτες υποθέσεις στο χαρτοφυλάκιό του, πλούσιος, με επίδειξη της rich and famous ζωής του, με επίδειξη των… νομικών του γνώσεων. Και χτίζοντας μια «επίπλαστη» οικογενειακή ευτυχία, περισσότερο για τα μάτια των social media.
Πώς το έλεγε η αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη; «Υποπτεύομαι βαθύτατα όσους διαφημίζουν την ευτυχία τους».
Αυτό ακριβώς είναι Απόστολος Λύτρας. Διότι κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο ξυλοδαρμός της γυναίκας τους ήταν ένα… στιγμιαίο λάθος. Έχει υπόβαθρο, που σε καμιά περίπτωση δεν υποδηλώνει οικογενειακή και προσωπική ευτυχία.
Όμως, τι περίεργο. Αφού την έδειρε με τέτοιο τρόπο αντιλήφθηκε ο Λύτρας ότι έχει πρόβλημα και χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη;
Δηλαδή πρέπει να πιστέψουμε ότι δεν είχε πρόβλημα ζήλειας. Δεν είχε πρόβλημα διαχείρισης θυμού; Δεν το έχει ξανακάνει;
Δεν ήταν απλά ένα… χαστούκι, που κι αυτό είναι προφανώς καταδικαστέο.
Αλλά θα μπορούσαμε σήμερα να μιλάμε για τη «νεκρή 37χρονη» Σοφία Πολυζωγοπούλου, για μια ακόμη γυναικοκτονία.
Το πρόβλημα είναι αλλού. Πόσο μπορεί η περίπτωση Λύτρα να αφυπνίσει την κοινωνία; Δεν το έκανε η… άσημη και άτυχη Κυριακή Γρίβα, θα το κάνει η πιθανή βαριά τιμωρία ενός ποινικολόγου;
Ή μήπως η ελληνική κοινωνία βολεύεται με το «νόμο του Λιντς», δηλαδή να «λιντσάρουμε» διαδικτυακά τον «διάσημο» δικηγόρο με τη ζηλευτή ζωή, αλλά να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τους χιλιάδες «Λύτρες» οι οποίοι μας είναι άγνωστοι… αλλά τόσο γνωστοί;
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι η κοινωνία είναι βαθιά άρρωστη για πολλούς λόγους:
Πρώτον γιατί 1.500 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας δεν αντέχονται. Κάτι σάπιο υπάρχει και κανένα μέτρο, κανένας νόμος Φλωρίδη, κανένα panic button δεν το σταματά.
Δεύτερον γιατί βγήκαν τα γνωστά και άγνωστα πλυντήρια να «ξεπλύνουν» τον δικηγόρο που σάπισε τη γυναίκα του στο ξύλο. Γιατί την… υπεραγαπούσε, γιατί έκανε λάθος, γιατί μετάνιωσε ή γιατί… έχει μια καριέρα που καταστράφηκε.
Πολύ περισσότερο: Γιατί φέρθηκε αντρίκια επειδή παραδέχθηκε ότι δεν έπεσε το θύμα από τη σκάλα, αλλά… προσέκρουσε στις γροθιές του. Πόση ντροπή να αντέξει αυτός ο κόσμος;
Τρίτον γιατί πολύ φοβάμαι ότι έχουμε γίνει όλοι αναίσθητοι. Μιλάμε, γράφουμε, φωνάζουμε δύο – τρεις ημέρες από το γεγονός και μετά σαν παχύδερμα συνεχίζουμε τη ζωή μας.
Βαρεθήκαμε ακόμη και διαδηλώσεις κατά της βίας να κάνουμε. Χάθηκαν και οι ακτιβιστές, εξαφανίστηκαν και οι δικαιωματιστές.
Δεν μας αγγίζει τίποτε πια.
Ούτε οι κατεστραμμένες ζωές των θυμάτων που επέζησαν, γιατί οι άλλες, οι δολοφονημένες γυναίκες δεν είναι εδώ να ντραπούν μαζί μας.
Ξέρετε, λυπάμαι περισσότερο όλους εκείνους που προσπερνούν εκτός από την ωμή βία του κάθε Λύτρα και τη χυδαιότητα που διαχέεται παντού.
Και που τραυματίζει όσο και οι γροθιές. Μπορεί και περισσότερο.
Διαβάστε επίσης:
Απόστολος Λύτρας: «Άρχισα θεραπεία – Η Σοφία επινόησε την εκδοχή της πτώσης από τη σκάλα»
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
