Το δράμα ενός απόμαχου και παραγκωνισμένου, που η άκαρδη μοίρα έριξε στα πεζούλια της πλατείας Συντάγματος να θωρεί εκεί στα ψηλά τον νέο πρόεδρο, ενώ πηγαινοερχόταν στην πίστα, δίκην κλαρινογαμπρού σε κέντρο διασκεδάσεως β΄ διαλογής, οφείλουμε όλοι να κατανοήσουμε.

Μεγαλύτερη ταπείνωση φρονώ, ότι δεν υπάρχει για τον κ. Τσίπρα από την υποχρεωτική παρακολούθηση του θεάματος-ακροάματος της εταιρείας «Κασσελάκης – Δοξάστε με» με την οποία κάνει εγχώρια καριέρα, εδώ και μερικούς μήνες ο παγωνάτος νεανίας, οδηγώντας το κόμμα στον απόλυτο ξεπεσμό, την αναξιοπιστία, τη γελοιοποίηση.

1

Κι ας επιδεικνύει -για πόσο καιρό ακόμη, δεν ξέρω- ο απελθών, σθένος πολιτικής αβρότητας και κομματικής πειθαρχίας ώστε να ανέχεται την ύπαρξη του απόλυτου τίποτε και την επικράτηση μιας φούσκας, με χρονοδιακόπτη που μετρά ήδη αντίστροφα για ένα «μπαμ» που θ’ αφήσει εποχή.

Πώς το έλεγε το τραγούδι; «Απόψε κάνεις μπαμ!» Αλλά όπως έστρωσες, που λένε…

«Εγώ με την αξία μου κι όχι με ξένες πλάτες/ Περήφανα περπάτησα μες στης ζωής τις στράτες…», απαντά ωστόσο, ο κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν κομπάζων αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα εντυπωσιακά – κατ’ εκείνον – προσόντα, τις ανυπέρβλητες ικανότητες και φυσικά τον πλούτο του αυτοδημιούργητου.

Και μόνον το γεγονός άλλωστε, ότι έπεσαν επάνω του όλοι να τον φάνε, μετρώντας τα δολάρια, τα ευρώ, τα σπίτια, τα καράβια, τους αστακούς και τις καραβίδες του ακόμη, αποδεικνύει την αξία του. Γιατί είναι γνωστός ο φθόνος των κακών ανθρώπων, που μη δουν κάποιον να προκόβει…

Αλλά έτσι είναι η κοινωνία, αγαπητέ. Ζηλόφθονη και καχύποπτη. Επίσης και αχάριστη. Τους λες, ότι θα λύσεις όλα τους τα προβλήματα –οικονομικά, δημογραφικά, εθνικά, τα πάντα- ότι θα τρώνε με χρυσά κουτάλια -αυξήσεις ολούθε- ότι θα έχουν ό,τι ποθεί η ψυχή τους κι ότι από τούδε και στο εξής θα ζουν στον «Παράδεισο – Ελλάς» αλλά αυτοί κάθονται και σχολιάζουν, τι αγόρασες, τι πούλησες και πόσα λεφτά έχεις… Τι τους νοιάζει; Και τι νόμοι είναι αυτοί; Θα τους αλλάξεις αμέσως, μόλις γίνεις …πρωθυπουργός. Και χάρη τους έκανες δηλαδή, να δείξεις το Πόθεν Έσχες σου… Απαράδεκτα πράγματα όλα αυτά.

Από την άλλη, καλό είναι να θυμάσαι, ότι μερικοί δεν τρώνε το κουτόχορτο που σερβίρεις, επειδή είναι τυλιγμένο σε χρυσόχαρτο. Αν με εννοείς… Δεν θαμπώνονται από την περιφερόμενη γοητεία και τον ναρκισσισμό σου, δεν εντυπωσιάζονται από τα υποτιθέμενα ταλέντα σου, ούτε πείθονται από την δήθεν ανατρεπτικότητά σου, που περιορίζεται στην επίμονη προβολή της σεξουαλικής σου ταυτότητας –λες και είσαι ο μόνος gay επί της γης- ούτε από την επίδειξη-κυριολεκτικά- του συμπαθέστατου συντρόφου σου, με κάθε ευκαιρία, ακόμη και στο βάθρο της προεκλογικής ομιλίας. Φτηνές αμερικανιές και γελοιότητες.

Βλέπεις, συνιστά ύβρη απέναντι σε αριστερό -και όχι μόνο -ακροατήριο να προβάλλεις τον πλούτο και τα εκατομμύριά σου, είτε τα έχεις είτε δεν τα έχεις, είτε τα κρύβεις είτε όχι. Είναι ποταπό να υπόσχεσαι στους νέους, ότι θα φύγουν «από το παιδικό δωμάτιο», ενώ είσαι ανίκανος να το πράξεις . Κι είναι χυδαίο ψέμα, ότι μπορείς ταχυδακτυλουργικά να τ’ αλλάξεις όλα… Με τον λαϊκισμό παντιέρα και αέρα πατέρα, η χώρα δεν πάει μπροστά.

Προσωπικά πάντως, μου την δίνουν οι «εκ του εξωτερικού» ερχόμενοι από τα πανεπιστήμιά τους, τις καλοπληρωμένες δουλειές τους και τις επιτυχημένες επιχειρήσεις τους, που λένε «εγώ θα σας σώσω». Λογικά αυτούς, τους διαγράφει κανείς με τη μία. Διότι η καθυστέρηση πληρώνεται, ενίοτε ακριβά, όπως μας έχει διδάξει η πείρα. Ως εκ τούτου, δικαίωμα και όχι υποχρέωση η ψήφος μας. Αυτήν την Κυριακή είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές, το παίρνουμε πάνω μας.

Διαβάστε επίσης

To «L’ERT c’ est moi» του Ζούλα, το αλαλούμ στο Open με Στάθη, Στραβελάκη, που θα πάει η Τατιάνα και ο αθυρόστομος Πέτρος Κωστόπουλος