«Θέλω να φάω τη Βουγιουκλάκη!» Θρυλική η ατάκα της αξέχαστης Μάρθας Καραγιάννη σε ελληνική ταινία, να λέει με πάθος η κοπέλα τον καημό της, τις φιλοδοξίες της, τα όνειρά της τέλος πάντων για το μέλλον της στον κινηματογράφο. Διότι, μόνον το θέατρο και ο κινηματογράφος υπήρχαν πρόσφορα τότε για ανέλιξη. Ούτε πρωινάδικα, ούτε μεσημεράδικα ή ριάλιτι και γενικώς trash tv, πολλώ δε μάλλον τα social. Επιπλέον αν ήθελες να …φας κάποιον έπρεπε να είναι ο καλύτερος. Δηλαδή η Αλίκη.

Ο Κασσελάκης φυσικά δεν το έχει πει ακριβώς έτσι. Οι αναντιστοιχίες είναι πολλές, αλλά γιατί εμένα όλη αυτή η εμμονή με τον Μητσοτάκη, η κλιμακούμενη υστερία στις δηλώσεις και η υποτιθέμενη πολιτική επιχειρηματολογία με όρους βαρέως κατηναριού, μόνον ελληνική κωμωδία δεν μου κάνουν, αλλά προς δράμα με στοιχεία τρόμου φέρνουν. Όταν ο πρωταγωνιστής έρμαιος των παθών του, του μίσους εναντίον του αντιπάλου του, των φρούδων ελπίδων που έσβησαν και των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων που του είχε δώσει η μοίρα -παρ’ ότι αλλιώς του τα έλεγε εντός της κολυμβήθρας – έχει πάρει το μονοπάτι το ολισθηρό «που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη», που λέει και το τραγούδι…

Πολύς τσαμπουκάς μας βρήκε όμως εσχάτως, τρέμω απ’ το φόβο μου από τις προγραφές δίκην ημερησίας διατάξεως, που ανακοινώνει ο πρόεδρος, όταν έρθει στη βασιλεία του (!) του τύπου «Αν σας πει κανείς τίποτα, μου το λέτε και θα τους ξεσκίσω», γενικώς θα καθαρίζει δηλαδή, όσους δείχνουν οι κουκουλοφόροι. ΄Εχει πιο χαμηλά; Έχει είναι η απάντηση, διότι η άβυσσος είναι απύθμενη. Αν και να ομολογήσω, πιο τρομακτική μου ακούγεται η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, που ήρθε να «διορθώσει» τα πράγματα, ότι με τούτα και μ’ εκείνα «ξεκινά μια νέα σχέση πολίτη-πολιτικής».

Πώς ακριβώς νοείται αυτή η σχέση, λαμβανομένων υπ’ όψιν των προαναφερομένων δεν είναι αντιληπτό ακριβώς, μόνον ίσως ένας βετεράνος στην άσκηση εκφοβισμού με προϋπηρεσία ανάλογη είναι σε θέση να μας εξηγήσει. Αλλά ο ιατρός Πολάκης -δεν υπάρχει άλλος με αυτό το πρόσημο- δεν είναι εύκαιρος τώρα. «Στολίζει» με κοσμητικές χυδαιολογίες πρώην και νυν συντρόφους –για την κυβέρνηση φυλάει τα καλύτερα- διότι αυτός είναι ο προφήτης, αυτός και μόνον κατέχει την υπέρτατη αλήθεια για τα εμβόλια και τόσα άλλα. (Πόσα πανεπιστήμια πια έχει τελειώσει το άτομο; Πληροφορίες, ότι μας τον ζητάνε κι από άλλες χώρες είναι ανεπιβεβαίωτες ακόμη, αλλά σκέφτεστε, τι καλά που θα ήταν!)

Αλλά μπορεί και να έχει δίκιο. Τόσο καιρό καταπίνει… καταπίνει… Κάπου πρέπει να ξεσπάσει. Διότι σε μεγάλη σύγχυση τον έχει φέρει ο πρόεδρος. Δεν φτάνει που δεν του φαίνεται και πολύ …αριστερός και τον ταράζει με τα νέο-καπιταλιστικά του, δεν φτάνει που υποπτεύεται -βασίμως- ότι σε λίγο το κόμμα που ήξερε, βρίσκεται σε διαδικασία πλήρους ιδεολογικής μετάλλαξης και θα το ψάχνει μεταξύ ρετιρέ, κότερων, resort και υπερατλαντικών επιχειρήσεων, κουβάλησε κι έναν «εχθρό» για σύμβουλο: Πολάκης και Άρης όμως, είναι σαν να λέμε φάντης και ρετσινόλαδο. Αντέχονται όλα αυτά; «Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις…» λοιπόν, όπως έλεγε κι ο ποιητής.

Ποια σχέση έχει ο Πολάκης με την ποίηση αγνοώ, αν εξαιρεθούν οι μαντινάδες στις οποίες επιδίδεται με καμάρι αλλά ο αρχηγός του έχει καταφανώς ταλέντο στο δράμα. Από την οργή στο κλάμα, από την καταγγελία στο νταηλίκι, από το γάμο στα πουρνάρια (που λέει ο λόγος).

Την μια να θωπεύει τα αυτιά κυριών με την ευαισθησία του, που –κατά δήλωσή του- προσευχόταν στην εκκλησία για να μην είναι gay κι έκλαιγε με τις ώρες, όταν μίλησε στη μητέρα του για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Και την άλλη να μιλάει για «υπουργούς που σκοτώνουν παιδιά» σε μια άνευ προηγουμένου, προσωπική του κατρακύλα. Δίνοντας όμως και πάσα στον νεοαφιχθέντα στον ΣΥΡΙΖΑ σύμβουλο Άρη να διατυπώσει τη μεγαλειώδη αρλούμπα «Δεν έχετε ακούσει νέα παιδιά να λένε “αυτό το παγωτό σκοτώνει”;». Λες και ο Κασσελάκης είναι πεντάχρονο που …σκοτώνει τα παγωτά και τις πίτσες.

Κάθε μέρα νέο έργο, δεν το συζητώ. Άλλοτε λουσάτο με καλολογικά, φραμπαλάδες και τα τοιαύτα κι άλλοτε αγριωπό – μην μας πάρουν και τον αέρα- όλα παιγμένα στην υπερβολή, διότι αυτό απαιτεί η σκηνοθεσία…

Πάντως δεν απορώ, που λίγοι ως τώρα φαίνεται να δυσφορούν. Οι εξυπνότεροι σιωπούν. Σου λέει, αν το νούμερο κάνει νούμερα;

Διαβάστε επίσης

Γιαβάς – γιαβάς το πράσινο ομόλογο – Στο δεύτερο 6μηνο οι αποφάσεις