Το άρθρο του Στέφανου Κασσελάκη που ζητά εκλογές τώρα και δικαιολογεί το αίτημα με αναφορά σε μία σειρά από ψεύδη και διαστρεβλώσεις της αλήθειας, εύκολα ερμηνεύεται με αναφορά στο γνωμικό «τα λέω στην πεθερά για να τ’ ακούσει η νύφη».
Διότι, βέβαια, φαντάζομαι ότι ο κ. Κασσελάκης δεν είναι τόσο επαρμένος ώστε να πιστεύει ότι το αίτημα του θα βρει την ελάχιστη απήχηση στην κοινωνία – πολύ περισσότερο στον πολιτικό κόσμο. Στον κ. Ανδρουλάκη απευθύνεται, καθώς θέλει να καταθέσει διαπιστευτήρια πιο αντί-ΝΔ από του αντιπάλου του.
Ας ξεκινήσουμε από την εικόνα που ζητά ο Κασσελάκης: δέκα κόμματα θα βγουν ξανά, μετά από περίοδο μικρότερη του έτους, να ζητήσουν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Κι αυτό επειδή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσβησε ηχητικά ντοκουμέντα (πρώτο ψέμα), μπάζωσε για να κρύψει μυστικό φορτίο που μετέφερε ο συρμός (δεύτερο ψέμα), αρνήθηκε την σύσταση προανακριτικής επιτροπής (πρώτη διαστρέβλωση της αλήθειας), προκύπτουν νέα δεδομένα για τις υποκλοπές (δεύτερη διαστρέβλωση της αλήθειας), διέρρευσαν προσωπικά δεδομένα πολιτών στα οποία είχε πρόσβαση ο πρωθυπουργός (τρίτο ψέμα), η ακρίβεια δεν είναι εισαγόμενη (τρίτη διαστρέβλωση της αλήθειας) κοκ.
Στη βάση αυτή ο λαός θα ψηφίσει και θα κάνει τον κ. Κασσελάκη πρωθυπουργό – έναν άγνωστο πολιτικά, αποστειρωμένο ιδεολογικά, υποψήφιο ο οποίος επιμελώς κρύβει τις οικονομικές του διασυνδέσεις, δεν τολμά να εμφανιστεί στο κοινοβούλιο, διεξάγει αγώνα όπου κυριαρχούν τραμπικά στοιχεία (ψέμα, διαστρέβλωση, αμφισβήτηση, έπαρση) δεν διστάζει να διασύρει την χώρα διεθνώς.
Η ακρότητα του Στέφανου Κασσελάκη δεν ερμηνεύεται απλά ως απόρροια της αιχμαλωσίας του από τον Παύλο Πολλάκη – ο οποίος δεν εμφανίζεται, δεν μιλά, δεν βρίζει, διότι τον καλύπτει πλήρως ο Κασσελάκης – και τον Νίκο Παππά – επίσημα καταδικασθέντα για κατάχρηση εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πολύ καλά ότι εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν. Στα καλύτερα όνειρα του ελπίζει να πιάσει η Ν.Δ. χαμηλό ποσοστό και να συνεχιστεί έτσι η προσπάθεια απαξίωσης της, οπότε κι αυτή των μεταρρυθμίσεων της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη επιδιώκει πρώτα απ’ όλα να εμποδίσει την άνοδο του ΠΑΣΟΚ – οπότε να μην χάσει το κόμμα τον θεσμικό τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο ίδιος την αρχηγία— ταυτόχρονα παρασύροντας την κοινωνία σε μία νέα περιπέτεια. Ότι αυτή θα αναδειχθεί σε χειρότερο εφιάλτη από αυτόν της περιόδου 2012-2018 ουδόλως τον απασχολεί. Εξουσία θέλει, από εκεί και πέρα τώρα πια γνωρίζει πως θα κινηθεί: με φυλακές (το είπε ο Πολλάκης) και κατάχρηση εξουσίας ,αλά Novartis και διαγωνισμό καναλιών, (το έκανε ο Παππάς).
Στο παιγνίδι αυτό της επιδιωκόμενης ακυβερνησίας, το ΠΑΣΟΚ ηθελημένα ή άθελα παίζει ρόλο επικίνδυνο. Ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο υπερασπίζεται το κράτος δικαίου, φέρνει άφθονο νερό στον μύλο της τριανδρίας Παππά-Πολλάκη-Κασσελάκη και σπέρνει τους σπόρους της αμφισβήτησης επιτευγμάτων μισού αιώνα.
Είναι τραγικό πως στην σημαδιακή χρονική στιγμή που γιορτάζουμε την δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά αυτό δεν εκπλήσσει διότι έτσι κι αλλιώς δεν την πιστεύει) και το ΠΑΣΟΚ (που δίκαια διεκδικεί ισομέρεια με τη Ν.Δ. στην εγκαθίδρυση και διαφύλαξη της δημοκρατίας) κινούνται με τρόπους, υιοθετούν φράσεις, περιέρχονται σε μεθόδους που τείνουν να την υπονομεύσουν.
Ο διμέτωπος αγώνας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάζει τις αντοχές των θεσμών. Ενθαρρύνει την ακραία συμπεριφορά των άλλων κομμάτων – κάτι σαν το me too. Και προβληματίζει την κοινωνία που θεώρησε πως το μήνυμα της στις διπλές εκλογές του 2023 ήταν σαφές.
Στους επόμενους μήνες και τα δύο κόμματα θα επιδιώξουν να κερδίσουν ψήφους σε αναλογία με τις επιθέσεις που θα κάνουν κατά της κυβέρνησης. Μεταξύ τους μάλλον θα περιοριστούν σε αψιμαχίες. Θεωρούν ότι όποιος από τους δύο καταφέρει το μεγαλύτερο πλήγμα στον Μητσοτάκη, αυτός θα είναι δικαιωματικά στην δεύτερη θέση και υποψήφιος πρωθυπουργός!
Ευτυχώς, το δίμηνο δεν είναι κανένα μεγάλο χρονικό διάστημα και η κοινωνία δεν θα υποχρεωθεί να ανέχεται τα παιδικά ξεσπάσματα δύο κατά τα άλλα …ώριμων πολιτικών που έχουν μόνο το συμφέρον τους κατά νου.
Ναι, η κυβέρνηση έχει κάνει λάθη. Ναι έχει καθυστερήσει στις αλλαγές. Ναι δεν έχει επιδείξει την ανάλογη με τις περιστάσεις κοινωνική ευαισθησία. Αυτή, όμως, έχουμε και είναι η καλύτερη που έχουμε δει εδώ και δεκαετίες.
Διαβάστε επίσης
Επισημάνσεις από την Έκθεση της ΤτΕ που χρήζουν προσοχής