Μία Ελληνίδα βρίσκει λύσεις στα υδάτινα προβλήματα της Λιβύης

Είδαμε πριν από λίγο καιρό στο Διαδίκτυο φωτογραφίες και άρθρα δημοσιευμένα σε ξένα μέσα ενημέρωσης με μία Ελληνίδα που επελέγη για να λύσει ένα σημαντικό πρόβλημα στην Λιβύη, που είναι η συσσώρευση υδάτων στην πόλη Σλίτεν και τα πλημμυρικά φαινόμενα που έχουν εμφανισθεί εκεί πρόσφατα. Η Ελληνίδα είναι η κυρία Μαρία Λοϊζίδου, Καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, στη Σχολή Χημικών Μηχανικών, παγκοσμίως αναγνωρισμένη για τις γνώσεις της στον τομέα του περιβάλλοντος.

Με την ευκαιρία της πρόσφατης Ημερίδας που διοργάνωσε για τη Διαχείριση των άλμεων από αφαλατώσεις, την κυκλικότητα του νερού και τις τεχνολογικές καινοτομίες και τις πολιτικές, της ζήτησα να μου μιλήσει για το θέμα του νερού.

«Πρόσφατα επισκέφθηκα τη Λιβύη για να συζητήσω με αρμοδίους κρατικούς φορείς θέματα που αφορούν στις αφαλατώσεις και τη διάθεση των άλμεων τόσο στο θαλάσσιο περιβάλλον όσο και στην ενδοχώρα», λέει η ίδια.

«Αναφέρθηκα εκτενώς στα καινοτόμα συστήματα που έχουν αναπτυχθεί μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και είναι πλέον εμπορικά διαθέσιμα. Επίσης έγιναν συζητήσεις για τη διαχείριση των λημμάτων και, γενικά, τη διαχείριση των υδάτων», προσθέτει.

 

Ένα σημαντικό πρόβλημα που αναφέρθηκε είναι η συσσώρευση υδάτων στην πόλη Σλίτεν και τα πλημμυρικά φαινόμενα που έχουν εμφανισθεί πρόσφατα.

«Επισκεφθήκαμε μαζί με συνεργάτες την πόλη Ζλίτεν, η οποία απέχει 150 χιλιόμετρα από την Τρίπολη, και είχαμε συναντήσεις με τις δημοτικές αρχές και άλλους αρμόδιους φορείς.

Έγινε ανταλλαγή απόψεων και συλλέχθηκαν στοιχεία για να γίνει μια πρώτη προσέγγιση στο θέμα από Έλληνες ειδικούς.»

Αξίζει να σημειωθεί ότι, στο παρελθόν, η κυρία Μαρία Λοϊζίδου μαζί με ομάδα επιστημόνων και φορείς από την Ελλάδα είχαν επισκεφθεί την Λιβύη αρκετές φορές και είχαν μελετήσει τα θέματα διαχείρισης αποβλήτων, λυμάτων και νερού και είχαν συντάξει στρατηγικά σχέδια για τη χώρα στους τομείς που προαναφέρθηκαν.

Η κυρία Λοιζίδου σημειώνει ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ανάγκη στη Λιβύη να γίνουν σημαντικά περιβαλλοντικά έργα και η Ελλάδα διαθέτει την τεχνογνωσία για να έχει παρουσία στην χώρα.

Η Ημερίδα που διοργανώθηκε από την Μονάδα Περιβαλλοντικής Επιστήμης και Τεχνολογίας της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ είχε στόχο να παρουσιάσει την αναγκαιότητα της διαχείρισης των βιομηχανικών άλμεων και των άλμεων από αφαλατώσεις, το περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος της απόρριψης των άλμεων, οι τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα και πώς αυτές μπορούν να συνεισφέρουν στην πλήρη αξιοποίηση των άλμεων.

 

Στην ημερίδα παραβρέθηκαν εκπρόσωποι από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Ελληνικά Πανεπιστήμια, Ινστιτούτο Κυκλικής Οικονομίας και Κλίματος Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου, Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων(ΡΑΑΕΥ), Περιφέρεια Αττικής, ΕΥΔΑΠ, Δημοτικές Εταιρείες Ύδρευσης και Αποχεύτευσης (ΔΕΥΑ), Επιτελική Δομή ΕΣΠΑ ΥΠΕΝ, Ινστιτούτο Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης Κύπρου, Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λάρνακας καθώς επίσης και εκπρόσωποι μεγάλων ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών και εταιρειών συστημάτων αφαλάτωσης και επεξεργασίας υγρών αποβλήτων (ΤΕΡΝΑ, ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, THALIS (Ομίλου Motor Oil), ΙΝΤΡΑΚΑΤ, HEC-OIL ONE, SYCHEM, CHEMITEC, ΤΕΜΑΚ, κ.α.

Έμφαση δόθηκε στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες της Ευρώπης που παρουσιάζει σημαντική έλλειψη νερού ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου του έτους, όταν δηλαδή η τουριστική κίνηση αυξάνεται αλλά παράλληλα αυξάνονται σημαντικά και οι ανάγκες του νερού για άρδευση. Μάλιστα βάσει των καταγραφών  της ΕΕ βρίσκεται στην τρίτη πιο δυσμενή θέση από άποψη διαθεσιμότητας-ζήτησης νερού.

Λόγω των συγκεκριμένων αναγκών και προκειμένου να ανταπεξέλθουν οι νησιωτικές περιοχές κυρίως της Ελλάδας, αλλά και όχι μόνο, έχουν εγκατασταθεί και λειτουργούν πολλές μονάδες αφαλάτωσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων άλμεων.

 

Εκτός όμως από τις άλμεις των αφαλατώσεων, η Ελλάδα παράγει και σημαντική ποσότητα βιομηχανικών άλμεων, των οποίων ο τρόπος διαχείρισης πρέπει να εξετασθεί εκ νέου και να σχεδιασθεί υπό το πρίσμα της πλήρους αξιοποίησης των συστατικών τους – κυκλική οικονομία, βιομηχανική συμβίωση – αλλά και μηδενικής απόρριψης.

Οι εκπρόσωποι των κατασκευαστικών εταιρειών και αφαλατώσεων δήλωσαν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις νέες αυτές προκλήσεις.

Δήλωσαν ότι η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει τις καλές πρακτικές ως προς τη διαχείριση των νέων μονάδων αφαλάτωσης που ακολουθεί η Κύπρος και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αναθέτοντας δηλαδή όχι μόνο την κατασκευή της μονάδας αλλά και την ευθύνη λειτουργίας και συντήρησης στους αναδόχους των συμβάσεων.

Υπογράμμισαν ότι οι μονάδες αφαλάτωσης είτε θαλασσινού νερού είτε άλμεων είναι επενδύσεις εικοσαετίας και τα χρηματοδοτικά τους πλάνα πρέπει να αναφέρονται σε αυτό το χρονικό διάστημα.  Τόνισαν επίσης ότι νέες αγορές και ίσως χρήσεις πρέπει να βρεθούν για τα ανακτημένα άλατα.

Πολύ θετικά προς αυτή την κατεύθυνση βλέπουν εργαλεία που έχουν αναπτυχθεί από το ΕΜΠ και άλλους συνεργαζόμενους ευρωπαϊκούς φορείς μέσω των χρηματοδοτούμενων Ερευνητικών Έργων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενίσχυση της βιομηχανικής συμβίωσης, τη διάχυση της γνώσης, τις τεχνολογικές εξελίξεις και άλλα.

Διαβάστε επίσης

«Ένα κόσμημα για την Καρυάτιδα» – Η έκθεση «A Jewel Made in Greece» επιστρέφει στο Ζάππειο Μέγαρο

Κώστας Καίσαρης: 24 ώρες μάχιμος

Ένα ταξίδι στον χρόνο από τη Μεγάλη Βρεταννία