Τέσσερα μεγάλα θέματα απασχολούν τον πολίτη: η ασφάλεια του, η υγεία του, το μέλλον των παιδιών του και η ακρίβεια.

Θα σταθώ στο θέμα της ασφάλειας γιατί είναι τουλάχιστον δισδιάστατο – αναφέρεται τόσο στην αίσθηση της ασφάλειας ενάντια στην βία (από την γροθιά που μπορεί να δεχτεί ένας πολίτης μέχρι την ληστεία και τον φόνο) όσο και στην αίσθηση της ασφάλειας που προσφέρει η δικαιοσύνη – με τον φόβο πως η παραβατικότητα τιμωρείται.

Οι αντιδράσεις για τα Τέμπη δείχνουν ότι η ατιμωρησία που επικράτησε τα τελευταία χρόνια έχει πλέον εξοργίσει τον κόσμο και δεν είναι ανεκτή. Η κυβέρνηση οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι για τα Τέμπη πρέπει να υπάρξουν ξεκάθαρες απαντήσεις για τα συμβάντα, σαφής απόδοση ευθυνών και αυστηρή τιμωρία. Όσο ψηλά κι αν πάει.

Τρία είναι τα κρίσιμο ερωτήματα και ένα το ζητούμενο: τι μετέφερε το τραίνο, ποιος και γατί έδωσε την εντολή να παραβιαστεί η «καθαρότητα» του χώρου (ως προς την δυνατότητα ανεύρεσης στοιχείων), ποιος απέδωσε την ευθύνη για την καθυστέρηση στην υλοποίηση της σύμβασης στο ελληνικό δημόσιο και πλήρωσαν το κόστος οι φορολογούμενοι πολίτες.

Το ζητούμενο από την κοινωνία είναι απλό: η τιμωρία. Όχι σε μερικά χρόνια. Τώρα. Αν η κυβέρνηση νομίζει ότι τα Τέμπη θα ξεχαστούν κάνει λάθος. Αντίθετα, όσο πιο γρήγορα και με διαφάνεια το διαχειριστεί, τόσο πιο επιεικά θα κριθεί.

Στο θέμα αυτό ο κ. Φλωρίδης δεν έχει περιθώρια. Οι διαδικασίες θα πρέπει να αποφύγουν τα χρονοβόρα εμπόδια της ελληνικής γραφειοκρατίας, η ταχύτητα πρέπει να εξασφαλιστεί, η διαφάνεια πρέπει να είναι απόλυτα ορατή.

Με τον καινούργιο νόμο, ο υπουργός ορθά προσπαθεί να ανατρέψει τη νοοτροπία «κάνω ότι θέλω και δεν τιμωρούμαι» που έχει επικρατήσει εδώ και πολλά, πάμπολλα για να πούμε την αλήθεια, χρόνια. Μία ταχεία και διάφανη δίκη για τα Τέμπη και μία αυστηρή τιμωρία, ταυτόχρονα με την εν τοις πράξη απόδοση πολιτικών ευθυνών θα δείξει ότι η κυβέρνηση πράγματι αφουγκράζεται και ανταποκρίνεται στο κοινωνικό αίσθημα.

Η άλλη πλευρά της ασφάλειας είναι η βία. Τα χθεσινά επεισόδια ήταν αναμενόμενα – τον τελευταίο καιρό, εξάλλου, ζούμε μια έξαρση της αστικής βίας και τρομοκρατίας, λες και οι διάφορες ομάδες άναρχων βάλθηκαν να αποδείξουν ότι ο Χρυσοχοΐδης δεν θα τα καταφέρει.

Οι χθεσινές συλλήψεις από την Αντιτρομοκρατική δείχνουν ότι η σειρά των αντιεξουσιαστών σύντομα έρχεται. Ήδη, με την πολιτική της πρόληψης, συνελήφθησαν τέσσερις μπαχαλάκηδες με τα μολότοφ στα σακίδια– πριν προλάβουν να τα χρησιμοποιήσουν.

Η κοινωνία δεν αντιτίθεται στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Το απέδειξε με την υποδοχή που επιφύλαξε στους αγρότες. Δεν ανέχεται, όμως, πλέον τα χθεσινά συμβάντα με τις φωτιές  (όχι των αγροτών που στο κάτω-κάτω θα είχαν κάθε λόγο να ανάψουν) αλλά ατόμων που έχουν ως μοναδικό λόγο ύπαρξης την βία. Στην άναρχη βία ας απαντήσει επιτέλους η πολιτεία με την νόμιμη κρατική βία.

Σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων η κυβέρνηση έδειξε τσαγανό – ο Πιερρακάκης με τα ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά ξένα πανεπιστήμια, ο Γεωργιάδης με τα απογευματινά χειρουργεία, ο Φλωρίδης με το νόμο για την δικαιοσύνη, ο Χρυσοχοΐδης με τις πρώτες επιτυχίες – και έπεται συνέχεια απ’ όλους.

Υπάρχει έλλειμμα, όμως.

Σε επίπεδο μάκρο-μεταρρύθμισης, ο Κωστής Χατζηδάκης πρέπει να επέμβει για να αποκαταστήσει συνθήκες ανταγωνισμού στις αγορές—προϊόντων (αγροτικών και εισαγόμενων), επαγγελμάτων και υπηρεσιών. Οι στρεβλώσεις στην εφοδιαστική αλυσίδα είναι τεράστιες και οι μεσάζοντες σε όλες τις αγορές πλουτίζουν.

Σε επίπεδο συμβολικό για την ηθική της διακυβέρνησης, η  ίδια η κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει την αναγκαία πλέον ευαισθησία στο θέμα των Τεμπών – χωρίς καμία καθυστέρηση και χωρίς κανένα χάρισμα προς οιονδήποτε.

Διαφορετικά, ας μην εκπλαγεί αν δει σημαντική υποχώρηση της αποδοχής της. Για μία ακόμη φορά ας συνειδητοποιήσει ότι αντίπαλος της δεν είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ. Αντίπαλος της είναι ο ίδιος της ο εαυτός.

Διαβάστε επίσης

Βιαστικά συμπεράσματα και η εμφάνιση μακρόχρονων αντιθέσεων