Ο Μπιλ Γκέιτς είχε πει κάποτε ότι οι μπίζνες είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι στο οποίο συνδυάζονται το μάξιμουμ του πάθους και το μίνιμουμ των κανόνων.

Με απλά λόγια, για να κάνεις λεφτά πρέπει να είσαι παθιασμένος αλλά και έτοιμος να μην συμμορφώνεσαι με τους κανόνες που επιβάλλονται. Ακόμη κι αν αυτό είναι με κάποιο μαγικό τρόπο νόμιμο… αλλά απουσιάζει παντελώς η ηθική.

Αυτό ακριβώς το παιχνίδι παίζει ο σημαντικός επιχειρηματίας στο χώρο της ακτοπλοϊας, ο Ιταλός Εμμανουέλε Γκριμάλντι, o οποίος έχει ηγετική θέση στην ελληνική αγορά.

Προσέξτε το κόλπο του «πονηρού» Ιταλού προκειμένου να γλιτώνει μερικά εκατομμύρια ευρώ που θα έπρεπε να αποδίδονται με βάση το ευρωπαϊκό σύστημα εμπορίας ρύπων.

Στις ακτοπλοϊκές εταιρείες, λοιπόν, έχει επιβληθεί ένα τέλος άνθρακα, ένας επίναυλος ρύπων, που μετακυλίεται στους επιβάτες και τα φορτηγά που ταξιδεύουν. Αυξήθηκε δηλαδή το εισιτήριο που πληρώνουμε στα πλοία της γραμμής από την 1η Ιανουαρίου.

Προσέξτε, όμως. Η Ελλάδα μέχρι το 2029 εξαιρέθηκε από το συγκεκριμένο τέλος για τα νησιά με λιγότερους από 200.000 κατοίκους.

Οπερ έστι μεθερμηνευόμενον, για την επόμενη 5ετία το τέλος άνθρακα ισχύει μόνο για τις γραμμές προς Κρήτη (που έχει πάνω από 200.000 κατοίκους) και για τις γραμμές προς την Ιταλία.

Αυτή η νέα συνθήκη αφορά μόνο δύο εταιρείες, την Attica Group και τις Μινωϊκές του Γκριμάλντι οι οποίες και αύξησαν την τιμή του εισιτηρίου κατά ένα ευρώ το οποίο, όμως, πρέπει να αποδίδουν στο κράτος. Η Attica Group το αποδίδει, όμως, ο Γκριμάλντι βρήκε έναν… ευφυή τρόπο να κλέβει το κράτος.

Στη γραμμή προς Κρήτη προσέθεσε τη Μήλο (που έχει κάτω από 200.000 κατοίκους) ως λιμάνι που θα πιάνουν τα πλοία των Μινωϊκών. Ετσι, τα δύο πλοία που έχει δρομολογήσει πραγματοποιούν ταξίδια από τον Πειραιά προς την Κρήτη… μέσω Μήλου.

Εκμεταλλεύεται έτσι τον ευρωπαϊκό κανονισμό και την εξαίρεση για την Ελλάδα μέχρι το 2029 και δεν αποδίδει το τέλος άνθρακα, το οποίο όμως πληρώνουν κανονικά οι επιβάτες.

Τι θα ήταν ηθικό; Αφού τα πλοία πιάνουν λιμάνι πρώτα στη Μήλο για να πάνε στην Κρήτη, να μην αυξηθούν τα εισιτήρια. Ή εφόσον αυξήθηκαν, αυτό το ποσό να αποδοθεί κανονικά στο κράτος.

Προσέξτε και μια ακόμη λεπτομέρεια. Η δρομολόγηση πλοίων προς Κρήτη μέσω Μήλου φέρνει αναπόφευκτα και αύξηση της ταχύτητας που χρειάζεται για να φτάσει κάποιος από τον Πειραιά στη Μεγαλόνησο.

Όμως, ο Γκριμάλντι προκειμένου να είναι εντός των χρόνων, και για να μην υπάρχουν καθυστερήσεις και χάσει επιβάτες, «γκαζώνει» μετά τη Μήλο τα πλοία για να φτάσουν στην ώρα τους στην Κρήτη.

Αρα αυξάνει τους ρύπους, καίγοντας περισσότερα καύσιμα, καταστρατηγώντας ακόμη κι εκείνη την συνθήκη που επέβαλε στην ΕΕ το ευρωπαϊκό σύστημα εμπορίας ρύπων (ETS).

Νόμιμα, λοιπόν, αλλά πόσο ηθικά;

Διότι ναι μπορεί ένας επιχειρηματίας να βρίσκει ευφάνταστους τρόπους για να αποκομίζει κέρδη, ακόμη και σε βάρος των επιβατών – πελατών του.

Αλλά μήπως και το κράτος πρέπει να επιληφθεί και να κλείσει τα «παράθυρα» τύπου… Μήλου ώστε να μην γλιτώνουν οι «έξυπνοι» εφοπλιστές και επιχειρηματίες;

Εντάξει, στις μπίζνες δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα. Αλλά να μην μας πιάνουν και κορόιδα οι Ιταλοί.

Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα αλλά με κάποιο όριο…

Διαβάστε επίσης:

Το κόλπο του Γκριμάλντι για να μην πληρώνει το τέλος άνθρακα στην ακτοπλοΐα
Διαγωνισμός του ομίλου Grimaldi με έπαθλο 50.000 ευρώ
ΤΑΙΠΕΔ: Έπεσαν οι υπογραφές για την πώληση του 67% του λιμένα Ηρακλείου σε Grimaldi-Μινωικές