Τις τελευταίες ημέρες… εντελώς συμπτωματικά, άνοιξε μια συζήτηση για το αν ο Αλέξης Τσίπρας θα επιστρέψει στην πολιτική (από την οποία δεν έφυγε).

Μια συζήτηση του στυλ «επειδή ο Κασσελάκης είναι ανύπαρκτος, κι επειδή η Νέα Αριστερά δεν… τραβάει, ο μόνος που μπορεί να τους ενώσει όλους είναι ο πρώην πρωθυπουργός».

Αρθρα, παρεμβάσεις, παραπολιτικά, συζήτηση στα πολιτικά γραφεία σε μια λογική ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο σωτήρας της Αριστεράς με ολίγον κέντρο.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίες οι αναφορές στα ταξίδια του κ. Τσίπρα στην Ευρώπη, τις διεθνείς διασυνδέσεις του, πόσο αγαπητός είναι σε άλλες χώρες.

Ούτε χωρίς νόημα είναι ρεπορτάζ για τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του ως αξιωματική αντιπολίτευση, που θα κάνει τριήμερα στις Σπέτσες χωρίς νόημα ή που βουλιάζει στις δημοσκοπήσεις και στις Ευρωεκλογές θα παλέψει για την τρίτη θέση.

Εχουμε ουσιαστικά μια αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς και μια στοχευμένη ωραιοποίηση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος βεβαίως δεν μιλάει, δεν παρεμβαίνει, δεν προκαλεί.

Απλά συναντά βουλευτές και στελέχη και συζητά για το μέλλον της Αριστεράς.

Θα είχαν πράγματι όλα αυτά νόημα αν ο κ. Τσίπρας ήταν κάποιος… άλλος. Αν δηλαδή δεν είχε διατελέσει για καμιά 15αριά χρόνια πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν δεν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για 7-8 χρόνια και πρωθυπουργός της Ελλάδας για άλλα 4,5 χρόνια.

Αν δηλαδή είχαμε έναν Τσίπρα ο οποίος εμφανιζόταν για πρώτη φορά στα πολιτικά πράγματα ή δεν είχε αναλάβει καίριες θέσεις στο πολιτικό σύστημα, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα ελπιδοφόρο… new entry.

Όμως, ο κ. Τσίπρας είναι αυτός που είναι. Εχει μια πολιτική ιστορία στην πλάτη του, κουβαλά τα καλά και τα κακά της πολιτικής του διαδρομής, είναι – έστω και 49 ετών – συνταξιούχος πολιτικός, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει στους «Τσιπρικούς».

Γιατί δηλαδή κάποιοι να τον αναγορεύουν «σωτήρα» της Αριστεράς και να προετοιμάζουν το έδαφος για ένα νέο κόμμα στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο;

Κάποιοι λένε: «Μα ο Τσίπρας πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 3,5% και τον έφτασε στο 35%. Είναι αυτός που έκανε την Αριστερά κυβέρνηση, την πρώτη στην Ευρώπη».

Αλήθεια είναι αυτό αρκεί να κριθεί σε σωστή βάση. Για παράδειγμα η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν ήταν αριστερή.  Ήταν ένα αριστερο-δεξιό συνονθύλευμα, ακραία λαϊκίστικο και ακραία τοξικό. Τσίπρας και Καμμένος ενώθηκαν με τα ιερά δεσμά της κυβέρνησης και παρέμειναν επί 4,5 χρόνια στην εξουσία γιατί δεν ήθελαν να τη χάσουν.

Η επιλογή αυτή του «αριστερού» Τσίπρα στιγμάτισε την Αριστερά, της έκανε μεγαλύτερο κακό απ’ ότι κάποιοι νομίζουν.

Οσο για την εκρηκτική άνοδο των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε λίγα χρόνια, τα έχουμε ξαναπεί. Γέννημα της κρίσης και της ακραίας αντιμνημονιακής – λαϊκίστικης κατεύθυνσης της κοινωνίας ήταν, κι όχι γέννημα της ανάγκης.

Με την παρέλευση της κρίσης ο ακροδεξιός Καμμένος διαλύθηκε και ο «αριστερός» Τσίπρας παρέδωσε ένα διαλυμένο κόμμα, με ό,τι βλέπουμε από εδώ και στο εξής.

Για να μην μιλήσουμε για τα μνημόνια, το γεγονός ότι ο Τσίπρας έγινε το αγαπημένο παιδί της Μέρκελ, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφάρμοσε στην οικονομία, τα τραγικά διαχειριστικά λάθη που έκανε.

Μόλις χθες ο αρχηγός της Πυροσβεστικής στο Μάτι ομολόγησε ότι στην περιβόητη συνέντευξη – σόου, το τραγικό βράδυ που είχαν καεί πάνω από 100 άνθρωποι, ο Τσίπρας και όλοι οι παρευρισκόμενοι γνώριζαν για νεκρούς.

Θυμάστε ότι ο Τσίπρας έλεγε για την ταχύτητα των ανέμων; Θυμάστε τον Πολάκη που έπαιζε με το κινητό και όλο τον υπόλοιπο θίασο που τολμούσε να κάνει σόου ενώ είχαν καεί τόσοι άνθρωποι;

Όχι, λοιπόν. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να (ξανα) σώσει την Κεντροαριστερά. Όχι να εμφανίζεται ως Μεσσίας επειδή είναι ανύπαρκτος ο Κασσελάκης και αδιάφοροι οι υπόλοιποι.

Όχι, όσο και κι αν κάποιοι στρώνουν το χαλί για να επιστρέψει ο… μεγάλος ηγέτης, αυτό δεν μπορεί να γίνει.

Η χώρα έχει ανάγκη από νέα πρόσωπα, ικανά, σοβαρά, με ιδέες και οράματα.

Όχι φθαρμένα υλικά που κουβαλάνε άπειρες αμαρτίες του παρελθόντος και κυρίως που έχουν ηττηθεί κατά κράτος από τον κ. Μητσοτάκη και τη Δεξιά.

Ο λαός αποφάσισε για τον κ. Τσίπρα να του δώσει σύνταξη. Όλα τα υπόλοιπα είναι παιχνίδια κάποιων που νομίζουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί να ξαναγίνει νυν επειδή έχει κάποια ταλέντα που δεν βλέπει η συντριπτική πλειοψηφία.

Αλλά μην είστε και σίγουροι. Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όλα είναι πιθανά. Εδώ έγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Κασσελάκης…

Διαβάστε επίσης:

Βουλή: Αντιδράσεις της αντιπολίτευσης για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών
ΣΥΡΙΖΑ: Ο Παύλος Πολάκης ο τυχερός στην κοπή της βασιλόπιτας – Κέρδισε το φλουρί
Δημοσκόπηση Alco: Αυτοί είναι οι πιο δημοφιλείς υπουργοί της κυβέρνησης [γραφήματα]