Δεν πρόκειται για χριστουγεννιάτικες εκδόσεις, αλλά για βιβλία που θα δωρίσει κανείς για να παραμείνουν στη βιβλιοθήκη ως σημεία αναφοράς.

Η εμμονή

Άννι Ερνώ

Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2023
Μετάφραση Ρίτα Κολαΐτη

1

Σελ.80

«Το πιο παράξενο με τη ζήλια είναι που μπορεί να γεμίσει μια πόλη ολάκερη –τον κόσμο όλο– με ένα άτομο που ίσως να μην έχεις γνωρίσει ποτέ».

Αυτά τα πρώτα λόγια θέτουν το πλαίσιο για την Εμμονή, το εντυπωσιακό πορτρέτο μιας γυναίκας μετά το τέλος μιας σχέσης.

Η νομπελίστα καταγράφει εμμονικά όλες τις μορφές της ζήλιας που την καταβροχθίζει ενώ και παραδόξως παράλληλα τη θρέφει, η νοηματοδοτεί. Η ζήλια μετατρέπεται σε ζωντανή παρουσία, τρυφερό σύντροφο ή εκδικητικό τέρας που αντικαθιστά τον αγαπημένο που χάθηκε, το κενό που φοβάται ότι θα την καταπιεί.

Η Ερνώ καταγράφει σαν ακτινογραφία (και χωρίς να στηλιτεύει) την ανθρώπινη τάση να αποζητά επί ματαίω έλεγχο και βεβαιότητα σε έναν κόσμο βαθιά αντιερωτικό και απρόσωπο.

Αννί Ερνώ

Ο επίτιμος πρόξενος

Γράχαμ Γκριν

εκδόσεις Πόλις, 2023

σελ 400

Σε μια επαρχιακή πόλη της Αργεντινής, μια αντάρτικη ομάδα σχεδιάζει την απαγωγή του αμερικανού πρεσβευτή. Από λάθος, συλλαμβάνει τον επίτιμο πρόξενο της Μεγάλης Βρετανίας, Τσάρλι Φόρτναμ. Εξηντάρης, αμετανόητος πότης, παντρεμένος με μια νεαρή πρώην πόρνη, την Κλάρα, δεν έχει και πολλές συμπάθειες και η τύχη του αφήνει μάλλον τους πάντες αδιάφορους.

Μόνο ο νεαρός γιατρός Εδουάρδο Πλαρ, γιος ενός εξόριστου Άγγλου που πέρασε δεκαπέντε χρόνια στη φυλακή πριν δολοφονηθεί, εραστής της Κλάρα, ανίκανος να αγαπήσει, ζηλεύοντας το πάθος που τρέφει ο Φόρτναμ για την ερωμένη του, μπλέκεται σχεδόν άθελά του στην προσπάθεια απελευθέρωσης του ομήρου.

Αντιμετωπίζει γραφειοκρατικά εμπόδια, κρατική διαφθορά, διπλωματικές συμπαιγνίες, καθώς και τη συναισθηματική εμπλοκή του με τους απαγωγείς,τους οποίους ηγείται ένας πρώην ιερέας.

Με παραδειγματική επιδεξιότητα, ο Γκράχαμ Γκριν εκθέτει έναν κόσμο χωρίς ελπίδα και αγάπη, ενώ παράλληλα κάπου παραμένει η πίστη στον Θεό και η Επανάσταση, η θυσία και η λύτρωση…

Με μετάφραση από τον Αχιλλέα Κυριακίδη, δώρο που δεν θα απογοητεύσει.

Γκράχαμ Γκριν

Φελιτσιτά

Μάρω Δούκα

εκδόσεις Πατάκη, 2023

σελ. 260

Το μυθιστόρημα της χρονιάς μπορεί να ανήκει στην μεγάλη κυρία των γραμμάτων, Μάρω Δούκα.

Ύστερα από συμπλοκή με τον μεγάλο του γιο που τον ξυλοκοπεί, ο Κωνσταντίνος Καβουράκης ένας μικροαστός, υπάλληλος και οικογενειάρχης, βρίσκεται εν μία νυκτί άστεγος στο δρόμο. Διότι αυτός ο φιλήσυχος άνθρωπος κρύβει μια αδυναμία. Όταν εκνευρίζεται «τραβοσέρνει» από τα μαλλιά τη σύζυγο και μητέρα των τριών παιδιών τους. Αμέσως το μετανιώνει και ζητάει συγνώμη. Αλλά αυτή τη φορά ο γιος του επενέβη. Ο πατέρας ντροπιασμένος άνοιξε την πόρτα και ξεχύθηκε μόνος του στη νύχτα.

Για να ξετυλίξει το κουβάρι, η Μάρω Δούκα υιοθετεί τις φωνές όλων των μελών αυτής της οικογένειας. Κάθε κεφάλαιο και ένα πρόσωπο που αναλογίζεται το παρελθόν αλλά και το παρόν, τόσο ως άτομο όσο και ως μέλος αυτής της οικογένειας. Ο καθένας με τις δικές του έγνοιες, αλλά η ιδιωτική ιστορία συνυφαίνεται με την οικογενειακή. Και στο επίκεντρο το επίμονο ερώτημα: Πώς θα σώσουν άραγε τον πατέρα;

Ένα μυθιστόρημα μοναδικό, που ανανεώνει τις παραδόσεις του Φώκνερ και της Γουλφ στον τρόπο αποτύπωσης της εσωτερικής φωνής, των κρυμμένων αντιφάσεων και φωτοσκιάσεων σε αυτά τα κατακερματισμένα πλάσματα, ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Το φαίνεσθαι παραμένει απατηλά απλό, όλοι ζουν μια διαφορετική ενδότερη ζωή που ταλανίζει. Ένα μοναδικό μυθιστόρημα καθρέπτης της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας.

Μάρω Δούκα

Υπήρξα τόσοι άλλοι

Αλέξης Σταμάτης

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2023

σελ. 508

Ένα ιδιότυπο βιβλίο, που δικαιολογεί απόλυτα την ύπαρξή του.

Αποτελεί άραγε αυτοβιογραφία; Ή χρονικό σε ημερολογιακή γραφή;

Τίποτα από αυτά. Ο Αλέξης Σταμάτης γράφει μικρά, αυτοτελή, «αυτοβιογραφικά διηγήματα» με την γοητευτική, ερωτική, εμπνευσμένη, κρυστάλλινη, αιχμηρή, «επικίνδυνη» γλώσσα του.

Αυτοβιογραφικά, βιογραφικά, μυθοπλαστικά (και ενίοτε αυτομυθοπλασίας), φιλοσοφικά (σαν δοκίμια), αυτά τα υβριδικά κείμενα για τον έρωτα, τον θάνατο, τον εθισμό, τις καταχρήσεις, το πάθος, την τέχνη, τις ενοχές, τη φθορά, την υποκρισία, δεσμεύουν τον αναγνώστη.

Ο συγγραφέας του Μπαρ Φλωμπέρ ξεσηκώνει την εφησυχασμένη, μικροαστική φούσκα του διεκδικώντας μία άλλη σύνδεση, πάλλουσα, ανθρώπινη, ψυχική. «Όταν μιλώ για τον εαυτό μου, μιλώ για σένα». Ο Αλέξης Σταμάτης εξήντα δύο έτων, έχει ζήσει πλουσιοπάροχα τη ζωή του. Μέσα σε αυτά τα αυτοβιογραφικά θραύσματα συμπυκνώνονται η αγωνία και ο θρίαμβος, ο θάνατος και η επιβίωση.

Γιάννης Μαρής

Μπούμερανγκ

Γιάννης Μαρής

Εκδόσεις Άγρα, 2023
Σελ. 460

—Ύστερα έρχεσαι εσύ. Μου μιλάς για την ερωτική συνάντηση του Δεληγιώργη με την κυρία Παπούλια.

—Ίσως δεν ήταν ερωτική, και το νόμισα, είπε η κοπέλα.

— Έστω. Μαθαίνω όμως ότι ο Τζέημς Παπούλιας δεν είναι ολότελα άσχετος με τον Δεληγιώργη.

Με πρόλογο από τον Ανδρέα Αποστολίδη (μεταφραστή νουάρ και συγγραφέα προσφάτως του Romantica, εκδόσεις Άγρα), ο κατεξοχήν εκδοτικός οίκος της αστυνομικής λογοτεχνίας, παραδίδει σε επανακυκλοφορία ένα κλασικό του είδους.

Όπως έχει σημειώσει ο Φίλιππος Φιλίππου στο Βήμα, «δημιουργός ολόκληρης σχολής συγγραφέων αστυνομικών ιστοριών, ο Γιάννης Μαρής χρησιμοποιούσε την αστυνομική πλοκή ως πρόσχημα. Αυτό που τον ενδιέφερε πραγματικά ήταν η ατμόσφαιρα, το περιβάλλον, οι ανθρώπινες σχέσεις».