Χαριστική βολή για τη φαρμακοβιομηχανία οι μονομερείς αποφάσεις του Υπ. Υγείας

Απειλή για τη βιωσιμότητα των  φαρμακευτικών επιχειρήσεων συνιστούν τα μέτρα που ανακοίνωσε το υπουργείο Υγείας για την πολιτική φαρμάκου, τα οποία έρχονται να προστεθούν σε ένα ήδη βεβαρυμένο περιβάλλον, με υπέρογκα rebate (εκπτώσεις) και clawback (υποχρεωτικές επιστροφές). 

Ακολουθώντας τη λογική των οριζόντιων μέτρων και αγνοώντας τις εκκλήσεις της φαρμακοβιομηχανίας για την εφαρμογή δομικών μεταρρυθμίσεων,  το υπουργείο Υγείας, προωθεί την επιβάρυνση των φαρμακευτικών επιχειρήσεων με ένα επιπλέον 25% κόστος εισόδου στα καινοτόμα φάρμακα (οπότε η συνολική επιβάρυνση θα είναι έως και 60% κάτω από τις τρεις χαμηλότερες τιμές της Ευρώπης), καθιστώντας οικονομικά ασύμφορη την εισαγωγή τους στη χώρα μας αλλά και με ένα ενοποιημένο rebate (υποχρεωτική έκπτωση), μέχρι 30%, που θα επιφέρει σημαντική αύξηση των ήδη υπαρχουσών εκπτώσεων (rebate) σε ποσοστό άνω του 50%. Την ίδια στιγμή θεσμοθετεί κλειστούς προϋπολογισμούς σε συγκεκριμένες θεραπευτικές κατηγορίες, χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές, ενώ δεν θεσμοθετείται η μείωση του clawback κατά 30% για το 2017, που είναι και μνημονιακή δέσμευση.

Όλα αυτά έρχονται σε συνέχεια μιας ιδιαίτερα δύσκολης χρονιάς για το φαρμακευτικό κλάδο. Το 2016 καταγράφηκε υπέρογκη υπέρβαση τόσο της εξωνοσοκομειακής όσο και της νοσοκομειακής δαπάνης, την οποία καλούνται να πληρώσουν οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις, μέσω του θεσμοθετημένου clawback. Οι φαρμακευτικές βιομηχανίες είναι υποχρεωμένες να καταβάλλουν πλήρως το ποσό της υπέρβασης του στόχου της φαρμακευτικής δαπάνης, η οποία υπέρβαση το 2016 ξεπέρασε τα 420 εκατ. για τη δαπάνη του ΕΟΠΥΥ και υπολογίζεται γύρω στα 200 εκατ. για τη δαπάνη των νοσοκομείων.

Το 2016 είναι, άλλωστε, και το έτος το οποίο σηματοδοτήθηκε με την επιβολή του νοσοκομειακού clawback, ενός «άδικου» όπως αποκαλείται στη φαρμακευτική αγορά μέτρου, δεδομένου ότι η νοσοκομειακή δαπάνη – αντικατοπτρίζοντας  την πραγματική ανάγκη περίθαλψης των ασθενών– είναι απόλυτα ανελαστική, οπότε δεν τίθεται θέμα προκλητής ζήτησης.

Σημαντικό ρόλο στην υπέρβαση της φαρμακευτικής δαπάνης έπαιξε –μεταξύ άλλων- και η αύξηση των ανασφάλιστων. Βάσει στοιχείων του ΕΟΠΥΥ, για το 2016 (Οκτώβριος 2016) η φαρμακευτική δαπάνη γι’ αυτήν την ομάδα πολιτών ανήλθε στο ποσό των € 7.472.293,84 / μήνα, ενώ για το 2017 υπολογίζεται σε € 10.000.000 / μήνα.

Παρότι όλες οι πλευρές συμφωνούν όσον αφορά στην κάλυψη των ανασφάλιστων, η φαρμακοβιομηχανία αντιδρά ως προς το γεγονός ότι το υπουργείο Υγείας δεν έχει προϋπολογίσει κάποιο σχετικό κονδύλι (και μάλιστα μείωσε τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη κατά € 55 εκατ. έναντι του 2014), με αποτέλεσμα να πληρώνουν οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις μέσω των clawback & rebates.

Με τις  υποχρεωτικές  επιστροφές  και  εκπτώσεις  να  ανέρχονται  για  το 2016  στο € 1δις, η φαρμακευτική βιομηχανία παρείχε δωρεάν 1 στα 4 φάρμακα στην κοινότητα και αντίστοιχα 1 στα 3 φάρμακα στα νοσοκομεία, με τη συνολική επιβάρυνση του κλάδου για το έτος να φτάνει το +54,3% έναντι του 2015.

Οι υπέρογκες αυτές επιβαρύνσεις αφενός καταδεικνύουν ότι η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη που έχει οριστεί (€ 2,5 δις) δεν επαρκεί, κάτι το οποίο έχει φανεί άλλωστε και σε μελέτες, αφετέρου δεν εξασφαλίζουν στέρεα δημοσιονομικά οφέλη.

Είναι πλέον προφανές ότι η λογική των οριζόντιων φοροεισπρακτικών μέτρων, όχι μόνο αποτελεί τροχοπέδη σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία για αύξηση των επενδύσεων των φαρμακευτικών εταιριών στη χώρα, αλλά θίγει άμεσα και τη βιωσιμότητά τους, απειλώντας τις 86.000 θέσεις εργασίας που στηρίζει άμεσα και έμμεσα ο κλάδος. Παράλληλα, δημιουργεί συνθήκες αποεπένδυσης και μείωσης των κλινικών ερευνών που ήδη διεξάγονται στη χώρα μας, καθιστώντας  αναγκαία τη λήψη και εφαρμογή δομικών μεταρρυθμίσεων, που θα επιτρέψουν εξοικονόμηση πόρων αλλά και τον επαναπροσδιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης, η οποία βρίσκεται μόλις στο 50% του μέσου ευρωπαϊκού όρου, με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Στα «χέρια» της Pharmathen η εμπορική διάθεση της ιδεβενόνης

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ:  6 νέα μέτρα στην πολιτική φαρμάκου – Τι συμφωνήθηκε με τους θεσμούς