Πρέπει να ομολογήσω ότι λίγο με ενδιαφέρει αν η χώρα θα βαφτεί όλη γαλάζια ή όχι.

Δεν αναφέρομαι στις πολιτικές της κάθε παράταξης (που με ενδιαφέρουν πολύ) — απλά βρίσκω την επιστροφή στα χρώματα των καφενείων της εποχής ΠΑΣΟΚ – ΝΔ πολύ ρετρό. Οι πολίτες, εξάλλου, έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στον πολιτικό κόσμο και σ’ αυτό είναι χρήσιμο να επικεντρωθούμε.

Από την φύση τους τα ΜΜΕ καθρεφτίζουν την κοινωνία με τρόπο αναπόφευκτα στρεβλό. Για παράδειγμα  η επικέντρωση σε εντυπωσιακά  για το κοινό γεγονότα που αυξάνουν την εμβέλεια τους δεν αποδίδει ούτε τα βαθύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών , ούτε τις προσδοκίες που έχουν. Η άξεστη, η προσβλητική συμπεριφορά ενός δημάρχου, ακόμη κι αν εκλέγεται με άνετη πλειοψηφία, ή η έμμεσα ευγονική προσέγγιση ενός αρχηγού κόμματος δεν έχουν καμία σχέση με τις πλημμύρες στην Θεσσαλία – που πάντως έχουν ήδη χάσει την περίοπτη θέση τους στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων ή στις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Θεωρώ, αντίθετα, ότι η κοινωνική πλειοψηφία έστειλε ένα σαφές μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις., που ελάχιστα αποδίδεται από τα ΜΜΕ. Τηλεγραφικά δήλωσε προς τον ΣΥΡΙΖΑ ότι η έλευση νέου αρχηγού την αφήνει στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορη. Προς το ΠΑΣΟΚ ότι η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι ώριμο φρούτο που θα πέσει αναπόφευκτα στα χέρια του. Προς το ΚΚΕ ότι μπορεί να συγκεντρώσει ψίχουλα υποστήριξης  μόνο εν μέσω καταιγίδων. Προς την άκρα δεξιά ότι δεν την λαμβάνει υπόψη της.

Η κυβέρνηση όμως, ήταν αποδέκτης διπλού μηνύματος: όχι στην αλαζονεία της εξουσίας, όχι στην ικανοποίηση για όσα έχει πετύχει στο παρελθόν, όχι στον εφησυχασμό, ναι όμως στην επίλυση των προβλημάτων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός δίκαια αισθάνεται πως οι τελευταίες 100  ημέρες είναι σαν να έχουν περάσει 1000. ΚΙ ας μην υποτιμάμε τις επιπτώσεις που θα έχει στην Ελλάδα μία δυνητικά μεγάλη έκρηξη στην Μέση Ανατολή μετά το ξέσπασμα του πολέμου στο Ισραήλ. Η νέα ανάφλεξη θα δοκιμάσει συμμαχίες, θα φέρει για άλλους οικονομικά οφέλη και για άλλους ζημιές, θα ανακατέψει τις μάρκες σε σημείο που κανείς δεν θα μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια που θα κάτσει η μπίλια της γεωπολιτικής ρουλέτας.

Το Ισραήλ είναι κοντά. Πολύ κοντά – για όποιον έχει ξεχάσει τους χάρτες.

Για την κοινωνία, όμως, όλες αυτές οι αλλεπάλληλες κρίσεις δημιουργούν μικτά συναισθήματα. Από την μία μεριά, ότι και να γίνει, θα υπάρχουν πάντα οι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση ως προς την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης της.  Από την άλλη, οι κρίσεις αυξάνουν το αίσθημα της ανασφάλειας και νομοτελειακά από πλευράς ψυχολογίας, ο πολίτης στρέφεται προς το κράτος.

Πρόκειται για μία κάπως σχιζοφρενική κατάσταση κι αν η Ν.Δ. την αγνοήσει θα καταβάλει μεγάλο κόστος: ο πολίτης μισεί το κράτος από το οποίο έχει οικειοθελώς ανάγκη να εξαρτάται. Για μία Ν.Δ. που επαγγέλλεται πως πάσχει για το κοινό καλό, το θέμα δεν είναι ότι μπορεί να χάσει την εξουσία. Το πρόβλημα είναι, αν πράγματι την ενδιαφέρει το κοινό καλό,   τι την ακολουθεί ως διάδοχη κατάσταση.

Στο τέλος-τέλος , ο πολίτης με τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των εκλογών στην τοπική αυτοδιοίκηση έχει ξεκάθαρα μηνύσει στην κυβέρνηση ότι συνειδητοποιεί πως δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση, αναγνωρίζει τα προβλήματα αλλά απαιτεί λύσεις. Η αποτυχία δεν είναι αποδεκτή.

Διαβάστε επίσης

Πολιτισμικές και γεωπολιτικές διαστάσεις του νέου πολέμου

________________­_______

Αυτοδιοικητικές εκλογές 2023

Ο χάρτης των αποτελεσμάτων