Ο Μητσοτάκης έχει τις γνώσεις, την εμπειρία, την ικανότητα να πάει την Ελλάδα μπροστά. Διαθέτει τα περίφημα 4 Π.

Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη παρόλο, που είμαστε συμπατριώτες, δεν είμαστε φίλοι.

Όμως, τον παρακολουθώ στενά από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 όταν ξεκίνησε να εργάζεται για λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας.

Ήταν επικεφαλής σε μια θυγατρική της Εθνικής, επί εποχής Θόδωρου Καρατζά.

Σύμφωνα με τη WIKIPEDIA, ο Μητσοτάκης μετά το πέρας των σπουδών του εργάστηκε για λογαριασμό της αγγλικής Chase Investment Bank με έδρα το Λονδίνο, κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1990-1991, ως οικονομικός αναλυτής, καθώς και για λογαριασμό της McKinsey & Company κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1995-1997, ως σύμβουλος πελατών με αντικείμενο εστίασης τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και τις τηλεπικοινωνίες, προτού, στη συνέχεια, εργαστεί για λογαριασμό θυγατρικών εταιρειών ελληνικών τραπεζών, όπως η Alpha Ventures της Alpha Bank, κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1997-1999, ως ανώτερος υπεύθυνος επενδύσεων (αγγλικά: senior investment officer), καθώς και η NBG Venture Capital της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1999-2003, ως διευθύνων σύμβουλος.

Πρακτικά ο Μητσοτάκης εργάστηκε για 13 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα.

Για να το πω πιο απλά, έχει κολλήσει ένσημα.

Εύκολα η δύσκολα τα κόλλησε.

Αναγκαστικά θα τον συγκρίνω με τον Τσίπρα.

Αυτός είναι ο κυρίαρχος αντίπαλος του από το 2015.

Σύμφωνα με τη WIKIPEDIA, ο Τσίπρας δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του.

Ούτε απ’ έξω δεν έχει περάσει από τον ιδιωτικό τομέα.

Προφανώς δεν έχει κολλήσει ένσημα.

Αν και ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας, στις κατασκευές.

Ο Τσίπρας το μόνο που έχει να μας διαφημίσει σύμφωνα με την WIKIPEDIA, είναι οι πορείες και οι διαμαρτυρίες στη ΓΕΝΟΒΑ.

Δεν έχει παλέψει ποτέ να βρει μια δουλειά, δεν έχει ζητήσει ποτέ να του αυξήσουν τον μισθό, δεν έχει κάνει ποτέ υπερωρίες, δεν έχει διαπραγματευτεί ποτέ, δεν έχει νιώσει ποτέ το συναίσθημα της απόλυσης από τον εργοδότη.

Δεν «μπήκε» ποτέ σε ένα ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον.

Δεν έχει καθίσει ποτέ στα διπλανά γραφεία με εργαζομένους.

Δεν έχει μοιραστεί ποτέ τις αγωνίες του διπλανού γραφείου.

Λογικό.

Άλλωστε δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του.

Το κρίσιμο σταυροδρόμι

Εμένα τι με ενδιαφέρει.

Η χώρα να «πηγαίνει» μπροστά.

Να υπάρχουν δουλειές.

Θέλω κάποιος να μας δείχνει τον δρόμο προς το μέλλον, να έχει όραμα να κάνει την Ελλάδα και τους πολίτες της καλύτερους και πλουσιότερους.

Αλλά να ξέρει να μας δείξει τον δρόμο αυτό.

Γιατί όταν βρεθείς στο κρίσιμο σταυροδρόμι, έχει μεγάλη σημασία να έχεις τη σιδερένια πειθαρχία και τις γνώσεις να ακολουθήσεις τον σωστό μονοπάτι.

Όχι το εύκολο, αλλά το σωστό.

Όσο και εάν δύσκολη είναι αυτή η απόφαση.

Τι έχω να περιμένω λοιπόν από ένα άνθρωπο που δεν είχε δουλέψει ποτέ στην ζωή του;

Όλα στην θεωρία τα ξέρει.

Τι θέλουμε για τη δεκαετία του 2020 – 2030

Η Ελλάδα τι χρειάζεται σήμερα;

Οι ελληνικές επιχειρήσεις (μικρές, μεσαίες και μεγάλες) να ενδυναμώνουν το αποτύπωμα τους και να έρχονται πολυεθνικές, οι οποίες μπορούν να δώσουν υψηλούς μισθούς.

Οι πολυεθνικές θα αναγκάσουν και τις ελληνικές εταιρείες να δώσουν ανταγωνιστικότερους μισθούς.

Αυτό είναι το ζητούμενο.

Τα τελευταία 4 χρόνια, η χώρα πήγε μπροστά.

Εγκαταστάθηκαν δεκάδες πολυεθνικές που άνοιξαν θυγατρικές στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα κ.λ.π. και δίνουν εξαιρετικούς μισθούς.

Με τον ευνοϊκό νόμο περί φορολογίας για τους Έλληνες που επαναπατρίζονται, έχουν γυρίσει εκατοντάδες στην πατρίδα, με τρομερούς μισθούς, που σε άλλες περιπτώσεις οι εγχώριες εταιρείες δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν.

Θεόδωρος Βασιλάκης

Το παρακάτω περιστατικό ίσως ξενίσει κάποιους, όμως θέλω να καταδείξω γιατί η χώρα έχει ανάγκη από ένα ηγέτη που όχι μόνο έχει εμπειρίες, αλλά από πολύ μικρός είχε μάθει να σκέφτεται διαφορετικά.

Πριν το 2020, σε μια εκδήλωση της AEGEAN AIR για την παραλαβή των νέων αεροπλάνων της, ο Μητσοτάκης πραγματοποίησε μια ομιλία.

Τότε λοιπόν είχε πει, ότι στα 20-22 του χρόνια (αν θυμάμαι καλά) είχε συναντήσει και είχε συνομιλήσει για ώρες, με τον γίγαντα της επιχειρηματικότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ιδρυτή της AEGEAN, Θεόδωρο Βασιλάκη.

Ο Μητσοτάκης είχε πει ότι «ήταν μεγάλη εμπειρία να μιλάω με τέτοιους ανθρώπους, όπως ο Βασιλάκης».

Έναν άνθρωπο που έφτιαξε μια εταιρεία από το μηδέν (με ισχυρούς μετόχους όμως) και την ανέδειξε μια από τις κορυφαίες της Ελλάδας με κεφαλαιοποίηση περίπου 1 δισ. ευρώ. Τιτάνιο έργο.

Τι πιστεύω λοιπόν;

Μόνο και μόνο το προνόμιο, κάποιος να μιλάει για ώρες με τέτοιους ανθρώπους από τα νεανικά του χρόνια, είναι τεράστια εμπειρία.

Σου μαθαίνει να σκέφτεσαι και να υπολογίζεις διαφορετικά τα πράγματα.

Οι σοφοί αυτοί άνθρωποι σου μεταδίδουν εκπληκτικές γνώσεις και εμπειρία που λίγοι μπορούν να το κάνουν.

Μητσοτάκης: Διαθέτει τα 4Π

Πρακτικά λοιπόν.

Ο Μητσοτάκης έχει τις γνώσεις, την εμπειρία και την ικανότητα να πάει την χώρα μπροστά.

Έχει αποδείξει ότι έχει πάθος, πείσμα πειθαρχία και ποιότητα.

Δηλαδή τα περίφημα 4 Π.

Σήμερα η Ελλάδα δεν θέλει κάποιον μάγο, καπέλα και μαγικές λύσεις.

Η οικονομία και τα νούμερα είναι σκληρά και αμείλικτα.

Πρέπει ως χώρα, να έχεις λεφτά για να πας μπροστά.

Εάν δεν έχεις, μένεις πάντα στο περιθώριο

Η οικονομία ήταν είναι και θα είναι για πάντα στο επίκεντρο.

Μισθοί, συντάξεις, επιχειρηματικότητα, υγεία, παιδεία, όλα λεφτά χρειάζονται.

Μια χώρα τι είναι; Όπως μια επιχείρηση.

Ένας ισολογισμός είναι. Ενεργητικό και Παθητικό. Κέρδη η ζημιές.

Για να πληρώσεις μισθούς πρέπει να έχεις κέρδη.

Εάν δεν έχεις διοικήσει ποτέ ούτε μια μικρή επιχείρηση πως έχεις την απαίτηση να διοικήσεις μια μεγάλη επιχείρηση όπως είναι μια χώρα;

Το κρίσιμο σταυροδρόμι και ο πραγματικός ηγέτης

Στην ουσία όμως.

ΤΩΡΑ η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.

Πρέπει να διαλέξουμε το σωστό μονοπάτι, που οδηγεί στην ευμάρεια και στην άνοδο.

Εσείς ποιος νομίζετε ότι μπορεί να πάει τη χώρα μπροστά;

Ποιος θέλετε να ορίζει το μέλλον σας;

Ποιος σας δίνει όραμα;

Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουμε όλοι, όταν στις 25 Ιουνίου, προσέλθουμε στην κάλπη. Λίγο πριν «ρίξουμε» την ψήφο μας, ας σκεφτούμε όλοι.

Νομίζω η λύση είναι μία.

Safe και αποτελεσματική.

 

PS: Το κείμενο αυτό γράφτηκε κυρίως με αφορμή σκέψεις που έχω τους τελευταίους μήνες ποιος θα ήταν ο καλύτερος, εκτός οικογένειας, να συμβουλεύσει την κόρη μου τι να κάνει τη ζωή της.

Κατέληξα στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εσείς ποιον θα καλούσατε σπίτι σας για να συμβουλεύει τα παιδιά σας είτε μαθητές είναι είτε φοιτητές, τι να κάνουν στη ζωή τους;

Τον Μητσοτάκη η τον Τσίπρα;

 

Διαβάστε επίσης:

Άρθρο παρέμβαση: Στο σκουπιδιάρικο της ιστορίας

Η ανατίμηση του «ελληνικού» ευρώ: Ευχή ή κατάρα;

Το καλύτερο μέλλον απαιτεί ηγέτες, όχι δημαγωγούς, λαϊκιστές και τσαρλατάνους

──────────────────

Εκλογές 2023