Μαρίνα Κοντοτόλη: Η αγάπη για τα γράμματα, η «ανηφόρα» ως τα έδρανα της Βουλής και πού «ξεπερνά» τον Γ. Ραγκούση

Η Μαρίνα Κοντοτόλη είναι η έμπρακτη απόδειξη του «όποιος θέλει, μπορεί». Με πείσμα, επιμονή, πολλή και σκληρή δουλειά – από την τρυφερή εφηβική ηλικία ακόμη – με πρόγραμμα και με πειθαρχία, κατάφερε να κατακτήσει τους στόχους της και να αποτελέσει ισχυρό παράδειγμα. Πιο πρόσφατο όνειρο, που πραγματοποίησε, η πρωτιά με τον ΣΥΡΙΖΑ στα Τρίκαλα. Με την ενσωμάτωση των σταυρών στο 93,84% συγκεντρώνει 6.008 ψήφους.

Παιδί πολύτεκνης οικογένειας, γεννήθηκε στη Γλυκοµηλιά Τρικάλων, από όπου μετακόμισε στον Αυλώνα στα 13 της χρόνια. Άρχισε να δουλεύει στα πτηνοτροφεία της περιοχής, για να βοηθήσει οικονομικά τους γονείς της, που, αν και εργάζονταν σκληρά και επί πολλές ώρες όλες τις μέρες της εβδομάδας, δυσκολεύονταν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της οικογένειας. Μάλιστα αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο – κάτι που της στοίχισε πολύ, μιας και το λάτρευε – γιατί η μητέρα της αντιμετώπιζε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και έπρεπε να αφήσει τη δουλειά της. Η οικογένεια έμενε σε ένα σπίτι, με την προϋπόθεση να δουλεύουν και οι δυο γονείς, οπότε πήρε εκείνη τη θέση της μητέρας της.

Μιλώντας στο Mononews περιγράφει τις δυσκολίες, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει εκείνη την περίοδο, αλλά και πώς αυτές «έγραψαν» μέσα της:

«Αντιμετώπισα τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζει κάθε παιδί, που χρειάζεται να μπει στον στίβο της εργασίας από τα 13 του και να μαζεύει περίπου 7.000 χιλιάδες αυγά την ημέρα, κάθε ημέρα, 365 ημέρες τον χρόνο. Σε ένα απομονωμένο μέρος, χωρίς σχολεία, φροντιστήρια, μαγαζιά, φίλους, παιδικές χαρές και γήπεδα. Μονάχα δύο οικογένειες και οι χιλιάδες κότες. Και λίγο πιο κάτω μόνο ένα ανθοκήπιο, όπου πέρναγα τις ελεύθερες απογευματινές μου ώρες. Ήταν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια».

Αγώνας για επιβίωση, δίψα για μάθηση

Για να καταφέρει να αντέξει, η κα Κοντοτόλη προσπαθούσε, όσα ζούσε, να τα βλέπει και να τα βιώνει σαν παιχνίδι.

«Προσπαθούσα στη φαντασία μου να μετατρέπω σε παιχνίδι την καθημερινή μου ζωή. Νομίζω πως έτσι κατάφερα να περάσουν εκείνα τα τόσο δύσκολα παιδικά μου χρόνια. Είναι πολλά εκείνα, που έγραψαν μέσα μου, αλλά θα σας διηγηθώ κάποια, που έχω στη σκέψη μου συχνότερα», θυμάται.

«Επειδή ήμασταν πολύτεκνη οικογένεια και δύσκολα τα βγάζαμε πέρα – αλλά τίμια και περήφανα – με πλήγωνε όταν το κοτόπουλο έπρεπε να το κόψουμε σε οχτώ μερίδες και έπρεπε να σκεφτώ ποιο κομμάτι θα είναι το μεγαλύτερο, για να επιδιώξω να το πάρω εγώ από τα αδέλφια μου. Όπως, επίσης, ενώ το πρωί δούλευα στο πτηνοτροφείο, έπεισα τους γονείς μου πως μπορώ να πηγαίνω και σε μια σχολή στην Αθήνα τα απογεύματα.

Θυμάμαι, λοιπόν, σε ηλικία 15 ετών να τελειώνω τη σχολή, να έχω μια μπάλα του μπάσκετ στην τσάντα μου και να περιμένω να έρθει το τρένο για Αυλώνα, βάζοντας καλάθια σε ένα γήπεδο του μπάσκετ, στον πάνω δρόμο από τον σταθμό Λαρίσης και με τη σκέψη πώς θα προχωρήσω τη ζωή μου μπροστά. Ξυπνούσα στις 7:00 το πρωί και κοιμόμουν στη 1 τα ξημερώματα και όλη η ημέρα ήταν με δουλειά και το απόγευμα Αθήνα στη σχολή. Αυτό, όμως, που δεν μπορούσα να βγάλω από τη σκέψη μου, ήταν ο πόθος για το διάβασμα και για το σχολείο. Γιατί αυτά μου έλειπαν τόσο. Να σας πω, δε, ότι όλα αυτά διαδραματίστηκαν στην εποχή του 1985 με 1992 και όχι του 1950 και του 1960».

Τα χρόνια πέρασαν, αλλά ο πόθος για τα γράμματα και την πρόοδο παρέμενε διακαής. Η βίαιη αποκοπή από τον «λώρο» του σχολείου ήταν ανοικτή πληγή. Έτσι, το 2013, σε ηλικία 38 ετών, ούσα ιδιοκτήτρια, πια, της δικής της επιχείρησης – είχε κομμωτήρια στα Τρίκαλα και στην Αθήνα – και ενώ ήταν ήδη μητέρα δύο κοριτσιών, τα οποία μεγάλωνε μόνη της, γράφτηκε στο Γενικό Εσπερινό Λύκειο Τρικάλων.

Πήρε το απολυτήριο και έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις το 2017, καταφέρνοντας να περάσει στο Πανεπιστήμιο. Από τον Ιανουάριο του 2022 είναι πτυχιούχος του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου.

«Το χρωστούσα στον εαυτό μου»

Στην ερώτηση γιατί σπούδασε, ενώ είχε καταφέρει από το μηδέν να στήσει μια υγιή επιχείρηση, απάντησε:

«Το σχολείο και οι γνώσεις ήταν ο μεγάλος μου πόθος. Το Πανεπιστήμιο ήταν το μεγάλο μου όνειρο. Οι σπουδές ήταν μία από τις υποχρεώσεις, που είχα απέναντι στον εαυτό μου, ήταν το ωραιότερο δώρο, που έκανα στον εαυτό μου.

Σε ηλικία, λοιπόν, 38 ετών πήρα τη μεγάλη απόφαση να πάω στο σχολείο για τέσσερα χρόνια. Αποφάσισα να πάω γενικό εσπερινό λύκειο. Στόχος μου ήταν να πάρω το απολυτήριο και κυρίως να μάθω γράμματα. Σε αυτή μου την απόφαση μου στάθηκαν πολλοί άνθρωποι, εκτός από τα παιδιά μου και το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον. Πάντα θεωρούσαν πως θα έπρεπε να κάνω κάτι περισσότερο. Δεν ήταν εύκολη η απόφασή μου, μητέρα δύο παιδιών, μονογονεϊκή οικογένεια και με πολλές δυσκολίες, με δυο μαγαζιά, Αθήνα – Τρίκαλα. Θυμάμαι πως είχα ξεχάσει τι θα πει ύπνος.

Μπορεί πραγματικά να κουραζόμουν, αλλά μπροστά σε όλο αυτό που ζούσα, δεν με πείραζε καν. Κρατούσα μονάχα τις ωραίες στιγμές, που είχα από τους συμμαθητές μου και από τους αγαπημένους μου καθηγητές. Πραγματικά σας το λέω, πολύ δύσκολα, αλλά όμορφα! Τόσο, που οι καθηγητές μου με ώθησαν να δώσω πανελλήνιες και στη συγκεκριμένη σχολή παρακαλώ. Πίστευαν ότι οι πολιτικές επιστήμες είναι ο χώρος μου κι έτσι και έγινε. Τους άκουσα, έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, Τμήμα κοινωνικής πολιτικής. Πτυχίο πήρα το 2022.

Εκεί πάλι, βρέθηκα με μέντορες της γνώσης, από αξιόλογους καθηγητές, μέχρι σπουδαίους συμφοιτητές, με τους οποίους διατηρώ εξαιρετικές σχέσεις και συμβουλεύομαι, όποτε χρειαστεί.

Όταν, λοιπόν, ζεις αυτά τα δώρα της ζωής, όσο κι αν χρειαστεί να παλέψεις, θα παλέψεις. Ο λόγος που το έκανα, ενώ είχα τη δουλειά μου και ουσιαστικά δεν μου έλειπε κάτι – και τα δείγματα γραφής μου στον επαγγελματικό χώρο, δόξα τω Θεώ ήταν πολύ θετικά και είμαι ευγνώμων γι αυτό – ήταν γιατί το χρωστούσα στον εαυτό μου. Ένιωθα πως το σχολείο είναι εκεί για μένα, είναι εκεί και με περιμένει και πως θα έπρεπε να κάνω το χρέος μου απέναντι στον εαυτό μου», αναφέρει η κα Κοντοτόλη.

Η ενασχόληση με την πολιτική

Σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα στις εθνικές εκλογές της 21^ης Μαΐου, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ λέει: «Δυστυχώς εμείς είχαμε ένα πολύ αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα. Ήταν ένα αποτέλεσμα, που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Ούτε, καν, οι αντίπαλοί μας».

Όσο για το τι την ώθησε να μπει ενεργά στον στίβο της πολιτικής, η κα Κοντοτόλη επισημαίνει στο Mononews: «Θεώρησα πως η συγκεκριμένη στιγμή ήταν η κατάλληλη, για να ασχοληθώ ενεργά με την πολιτική. Το θεωρώ υποχρέωσή μου. Ήθελα να ανταποδώσω όλη αυτή την ευγνωμοσύνη, που νιώθω για όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι με στήριξαν και με ανάθρεψαν όλα αυτά τα χρόνια. Σίγουρα δεν είναι εύκολο και γι αυτό θα σας έλεγα πως είμαι αγχωμένη. Αλλά το άγχος μου προκύπτει από την υποχρέωσή μου να είμαι αντάξια απέναντι στον τόπο μου και στους ανθρώπους που πίστεψαν σε εμένα».

Μέντορας σε αυτή την προσπάθεια και στήριγμα τα τελευταία χρόνια ο σύντροφός της πρώην Υπουργός Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος, επίσης, εξελέγη στη Β’ Πειραιά.

«Δεν είμαι η μοναδική γυναίκα σύντροφος, που κατεβαίνει στις εκλογές. Φαντάζομαι πως είναι πολλές εκείνες οι γυναίκες, που έχουν δίπλα τους πολιτικούς, όπως και στη δίκη μου περίπτωση τον Γιάννη. Είναι πολύ όμορφο να πιστεύει ο άνθρωπός σου σε σένα. Πολιτικά είναι τιμή για μένα να βρίσκομαι δίπλα του.

Αν και δεν του αρέσει να δίνει συμβουλές, αυτό που μου λέει πάντα είναι:

Ό,τι και να αποφασίσεις να κάνεις, να το κάνεις γιατί το θέλεις πολύ και το αγαπάς. Γιατί αν απλά το κάνεις για να το κάνεις, η φθορά και το κόστος θα είναι μεγάλα», μας λέει.

Η παράδοση, το τρέξιμο, το γράψιμο και η μαγειρική

Όταν μιλάει για όσα της αρέσουν, είναι χειμαρρώδης. Αυτοσαρκάζεται και μας αποκαλύπτει πού «ξεπερνά» τον σύντροφό της Γιάννη Ραγκούση.

«Πολλά είναι εκείνα, που μου αρέσει να κάνω. Ανάλογα με το πού θα βρεθώ και τον χρόνο που θα έχω, προσαρμόζω και τα θέλω μου.

Μου αρέσει πολύ η φύση. Να την περπατάω, να τη μυρίζω, να παρατηρώ ό,τι φιλοξενείται σε αυτή. Μου αρέσει η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα. Μου αρέσει να μαγειρεύω και είμαι καλύτερη από τον Γιάννη! Φτιάχνω κυρίως παραδοσιακά φαγητά, χορτόπιτες, τυρόπιτες, με δικό μου φύλλο, φτιάχνω τυρί. Μου αρέσει η άθληση και ως πρώην μαραθωνοδρόμος λατρεύω το τρέξιμο. Επίσης γράφω κάπου κάπου. Εγώ το ονομάζω ποιήματα και στίχους, αλλά αν πέσουν στα χέρια κάποιου ειδικού, δεν με σώζει τίποτα. Ενίοτε ζωγραφίζω, κυρίως τοπία. Λατρεύω το διάβασμα και τη μουσική»

Όσο για το τι αγαπά στον τόπο της; «Ο ευλογημένος αυτός τόπος έχει σπουδαίους ανθρώπους. Δεν το λέω μονάχα εγώ, επειδή τους αγαπάω, το λένε όλοι όσοι τους γνωρίσουν», καταλήγει η νεοεκλεγείσα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαρίνα Κοντοτόλη.

Διαβάστε επίσης

Λαμπρίνα Μπαρμπετάκη: Το όραμα για την Ελλάδα, οι πυλώνες ανάπτυξης της Abbvie, το νέο μοντέλο ηγεσίας και η… κουζίνα

Αθηνά Λινού: Μια κορυφαία επιστήμονας στη Βουλή – Η Καρδίτσα, η Αμερική, η Εκκλησία και η σημασία της οικογένειας

──────────────────