Η dream team της ΝΔ, οι «χρυσές αλλαγές», τι γίνεται-λέγεται πίσω από τις κλειστές πόρτες, η Πόπη Τσαπανίδου, ο Μπάμπης Παπαδάκης, ο Θανάσης Καρτερός και το «καραβάνι του πένθους»

Ο Γιάννης Μπρατάκος, ο Παύλος Μαρινάκης και οι βασικοί της dream team της ΝΔ

Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις, λέει το ποδοσφαιρικό ρητό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε ρόλο «Πεπ Γκουαδριόλα», υποστηρίζουν αυτοί που δηλώνουν βέβαιοι για την επικράτηση της «Μάντσεστερ Σίτυ» στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, συνεχίζει το δρόμο προς την αυτοδυναμία με τους ίδιους βασικούς.

«Δεκάρι» ο Γιάννης Μπρατάκος, ως επικεφαλής της Επιτροπής εκλογικού αγώνα και με το περιβραχιόνιο στο επιτελικό παιχνίδι, το μοίρασμα της μπάλας και τις οδηγίες τόσο προς την άμυνα όσο και προς την επίθεση.

Δίπλα του, σε ανάλογα οργανωτικούς ρόλους, αλλά με τάση ο αντίπαλος να πλαγιοκοπείται από δεξιά, οι Νίκος Χαρδαλιάς, Θανάσης Νέζης και Στέλιος Κονταδάκης.

«Σέντερ φορ» -αν και ο ίδιος προτιμούσε τη θέση του τερματοφύλακα- ο Παύλος Μαρινάκης, καθώς έβαλε πολλά γκολ κατά  την πρώτη προεκλογική περίοδο, δικαιώνοντας απολύτως τον «προπονητή» Κυριάκο, που, σε πείσμα κάποιων ακόμα και εντός της ΝΔ, πίστεψε στον ψηλό, ο οποίος, με τη σειρά του, δικαίωσε αναπάντεχα τον «κόουτς».

«Αριστερός επιθετικός», ο κ. Άκης Σκέρτσος -ο οποίος θα συνεχίσει και σε ρόλο εκπροσώπου της «ομάδας»- που και αυτός αποτέλεσε την έκπληξη της καμπάνιας προς τον θρίαμβο της πρώτης Κυριακής, και παρά το «φλύαρο» κάποιες φορές παιχνίδι του και την έμφυτη τάση του να βγάζει πίνακες με στατιστικά ακόμα και στα αποδυτήρια, έβγαλε και τα 90 λεπτά χωρίς (σοβαρά) λάθη, επιβραβεύοντας, και αυτός, την επιλογή Κυριάκου να μην ακολουθήσει το μοντέλο της Μίλαν, παλιότερα της Λίβερπουλ ή και της «the wingless wonders» παγκόσμιας πρωταθλήτριας εθνικής Αγγλίας το 1966.

Οι «χρυσές αλλαγές»

Σε ρόλο «ανασταλτικού δεξιού χαφ» θα εναλλάσσονται πλέον, και οι Άδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης και Θάνος Πλεύρης, οι οποίοι αναλαμβάνουν τον κρίσιμο ρόλο της εκλογικής ανάτασης στη Βόρειο Ελλάδα και κυρίως στις περιφέρειες όπου κατεγράφησαν υψηλά ποσοστά της Ελληνικής Λύσης και της «Νίκης».

Το μήνυμα θα είναι ένα: Υπάρχουν οι πατριώτες της πράξης και του υπεύθυνου πατριωτισμού και οι πατριώτες της θεωρίας. Δεν αξίζει να μπει η χώρα στην περιπέτεια της ακυβερνησίας επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι θα διαμαρτυρηθούν με ανεφάρμοστα…δόγματα.

Τι γίνεται-λέγεται πίσω από τις κλειστές πόρτες στο στρατηγείο της ΝΔ…

«Τόσο κόσμο είχε πολλές δεκαετίες να δει η ΝΔ στα γραφεία της», έλεγε στη στήλη ανώτατο στέλεχος του πρώτου κόμματος στις εκλογές.

«Πως θα πάει ο Κυριάκος στις δεύτερες εκλογές;», ρωτήσαμε

«Με θετική ατζέντα και προγραμματικό λόγο», μας απάντησε

«Ναι, αλλά, γίνονται εκλογές χωρίς αντιπαράθεση με τους πολιτικούς αντιπάλους;», αναρωτηθήκαμε, δικαίως θέλω να ελπίζω.

«Οι μετρήσεις μας δείχνουν ότι οι πολίτες θέλουν να ακούσουν εφαρμόσιμες λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας και της οικονομίας», ήρθε η άμεση απάντηση από τον πολύ καλό γνώστη των κυλιόμενων μυστικών δημοσκοπήσεων και των focus groups.

«Αντίπαλός μας είναι μόνο η αλαζονεία και ο εφησυχασμός. Οι πολίτες, για πρώτη φορά στα πολιτικά χρονικά της Μεταπολίτευσης, βάσει των ποσοστών της 21^ης Μαΐου και της ιστορικής εμπειρίας, έχουν να επιλέξουν …μόνο έναν υποψήφιο πρωθυπουργό. Το διακύβευμα Τσίπρα αφορά πλέον μόνο την αντιπολίτευση. Ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά ποιος είναι ο Τσίπρας και τι εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα αν η κατάσταση στη χώρα είναι καλύτερη από το 2019, έχει απαντηθεί. Το ακοστολόγητο «νεφέλωμα» του «αύξηση μισθών, μείωση τιμών, ρύθμιση χρεών», δεν είναι πια στο τραπέζι», υπογράμμισε ο συνομιλητής μας.

«Ναι, αλλά, υπάρχει και η κοινωνική διάσταση», αντιτείναμε.

«Περυσινά ξινά σταφύλια», τόνισε με μια δόση υπερβολής το στέλεχος. Για να «γειώσει» την εκτίμησή μας, άμεσα.

«Στη Δυτική Αθήνα ανεβάσαμε τα ποσοστά μας κατά επτά μονάδες. Στο Πέραμα πήραμε 38% και ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 18%». «Ξέρεις τι ψηφίζει πια η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη;», ήρθε το ρητορικό ερώτημα και, συνειρμικά, ανέτρεξα στον Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος θεωρεί το μεγαλύτερο επίτευγμά του την τετραετία που πέρασε τη δουλειά που έγινε προκειμένου να εξυγιανθούν τα ναυπηγεία.

…και ο κίνδυνος να χαθεί η αυτοδυναμία

Μπορεί για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση να παρουσιάζεται ότι οι πολίτες αποφασίζουν ουσιαστικά έχοντας απέναντί τους μόνο μια υποψηφιότητα για πρωθυπουργό, αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται.

Η αυτοδυναμία που προδιαγράφει το 40,79%, δεν είναι καθόλου γραμμική εξέλιξη. Όλα θα κριθούν όχι μόνο από τα ποσοστά των κομμάτων, κυρίως του πρώτου, στη δεύτερη κάλπη, αλλά από τον αριθμό των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή, ίσως και αυτών που θα μείνουν εκτός.

Εξηγούμαι.

Αν η επόμενη Βουλή είναι 5κομματική, αρκεί ένα 37+ για τη ΝΔ προκειμένου να περάσει τον πήχυ της αυτοδυναμίας.

Αν τα εντός Βουλής κόμματα είναι επτά, ο πήχης ανεβαίνει λίγο πάνω από το 39%.

Αν τα κοινοβουλευτικά κόμματα είναι οκτώ, για την αυτοδυναμία του πρώτου απαιτείται ένα 40%.

Ο κίνδυνος η χώρα να μπει σε περιπέτειες ακυβερνησίας, με δεδομένη τη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και της επιμονής του κ. Ανδρουλάκη, είναι κάτι παραπάνω από πρόδηλος.

Ο ανακουφισμένος Σταύρος Παπασταύρου και το «στρατηγικό σπριντ» για την αυτοδυναμία

Απολύτως ανακουφισμένος έδειχνε ο στενός συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη κ. Σταύρος Παπασταύρου το βράδυ των εκλογών στο «στρατηγείο» της ΝΔ στη λεωφόρο Πειραιώς.

Ο εξ απορρήτων του προέδρου της ΝΔ είδε (πιο σωστά επιβεβαίωσε) τα αποτελέσματα εκ του σύνεγγυς και όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέβηκε στο ισόγειο, προκειμένου να προβεί στην πρώτη επίσημη δήλωση, ο σύμβουλός του, κατά την πάγια τακτική του, έμεινε μακριά από τις κάμερες.

Πήγε σε μια διπλανή αίθουσα, όπου υπήρχαν βεβαίως τηλεοπτικές οθόνες που αναμετέδιδαν τα προγράμματα των καναλιών, και παρακολούθησε (εκ νέου) τα πρώτα λόγια του πρόεδρου της ΝΔ μετά από τον θρίαμβο.

Δίπλα στον κ. Παπασταύρου βρίσκονταν ένας ακόμα κρίσιμος κρίκος της νίκης

Ο διοπτροφόρος επικεφαλής πασίγνωστης εταιρείας στρατηγικής επικοινωνίας που συνέβαλε στην επικράτηση της στρατηγικής του θετικού αφηγήματος.

Οι δύο άνδρες βρίσκονται πίσω από τη στρατηγική που θα ακολουθηθεί και στο δεύτερο γύρο ή μάλλον στη σημειακή αναπροσαρμογή αυτής του πρώτου.

Βασικό «χαρτί» και πάλι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως ο μοναδικός εγγυητής της σταθερότητας και της προόδου ώστε η Ελλάδα να μην μπει σε περιπέτειες και να γίνει πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα, μέσα από μεταρρυθμιστικές συγκρούσεις με το χθες και αυτοκριτική για τις εστίες του αναχρονισμού που και η ίδια συντήρησε.

Το Predator, οι πρωτιές και οι ηττημένοι

Η «ερευνητική δημοσιογραφία» έχει και τα όριά της.

Γνωστοί «ρεπόρτερς», διαβάζοντας πίσω από τα αποτελέσματα της κάλπης, διέκριναν ότι τρεις από τους τέσσερεις πρώτους στη σταυροδοσία βουλευτές της Α΄Αθήνας, οι κκ. Πιερρακάκης, Κικίλιας και Πλεύρης, «συνδέονται με τον επιχειρηματία Λαβράνο», το όνομα του οποίου έχει εμπλακεί στο θέμα των υποκλοπών.

Κάποιοι, ανθυπομειδιώντας με νόημα, θέλησαν να συνδράμουν στο…ρεπορτάζ των πρώτων που «σχετίστηκαν», όχι με τον εν λόγω επιχειρηματία, αλλά με τις υποκλοπές.

Νίκος Δένδιας, πρώτος και με ρεκόρ ψήφων στο Νότιο Τομέα της Αθήνας και πανελλαδικώς.

Κωστής Χατζηδάκης, πρώτος στο Βόρειο Τομέα της Αθήνας

Το Predator οδηγεί σε πρωτιές!

Όχι πάντα.

Υπάρχουν και οι «ηττημένοι του Predator»:

• Τσίπρας, μείον 20%.
• Νίκος Ανδρουλάκης, περίπου συν 3,5%, αλλά ποσοστό υποπολλαπλάσιο των καταγγελιών του για το ρόλο Μητσοτάκη.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Η Πόπη Τσαπανίδου, ο Μπάμπης Παπαδάκης, ο Θανάσης Καρτερός και το «καραβάνι του πένθους»

Το κυρίαρχο αφήγημα-talk of the town, μιας και απασχολεί ακόμα και τις lifestyle εκπομπές- είναι αν η Πόπη Τσαπανίδου έθεσε υπόψιν του προέδρου Αλέξη την παραίτησή της, αναλαμβάνοντας τις δικές της ευθύνες για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η ίδια λέει ότι «δεν έθεσα παραίτηση στη διάθεση του προέδρου, έθεσα εαυτόν στη διάθεση του προέδρου».

Ή όπως θα έλεγε και ο Χάρυ Τρούμαν, «αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους».

Σύμφωνα με πληροφορίες της στήλης, αλλού είναι το θέμα αναφορικά με τις ευθύνες στο επικοινωνιακό team της Κουμουνδούρου.

Ακόμα και εκλεγέντες Βουλευτές, με μεγάλη εμπειρία στην επικοινωνία- πόσο πιο σαφής να γίνω ο άνθρωπος- στάζουν χολή για τον Μπάμπη Παπαδάκη, διευθυντή του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, και τον Νίκο Ανδριόπουλο, χρεώνοντάς τους, κυρίως στον πρώτο, την σημαντική έλλειψη θετικών για τον ΣΥΡΙΖΑ διαρροών στα ΜΜΕ και ένα σωρό «επικοινωνιακά παραπτώματα»- ακόμα και η φράση «φράξιες» ακούστηκε σε διπλανό τραπέζι γνωστού καφέ της Πλατείας όπου απολάμβανα τον διπλό εσπρέσσο, αλλά την αποδίδω σε κακία υπερθετικού βαθμού- που συνέβαλαν, όπως υποστηρίζεται, στη συντριβή.

Κάποιοι μάλιστα, στο ίδιο περιβάλλον, θυμήθηκαν με νοσταλγία, τον αείμνηστο Θοδωρή Μιχόπουλο, ξεχνώντας βεβαίως τα «συντροφικά μαχαιρώματα» που δεχόταν κι εκείνος, με αποτέλεσμα να «τον φύγουν» αρχικά, προκειμένου να αναλάβει ο Θανάσης Καρτερός.

Και μιας και είπα Καρτερός…

Η περίφημη (έπαιξε πολύ) έκφραση του Αλέξη Τσίπρα «να κηρύξουμε λήξη στο πένθος και να σημάνουμε συναγερμό μάχης», είναι ιδέα του Θανάση, μαθαίνω, ο οποίος, λίγες ώρες μετά τη συντριβή, έλεγε «τελειώνετε με το πένθος, να κάνουμε το πένθος πείσμα».

Όπως απέδειξε και η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, και λόγω του «σιωπητηρίου» που επεβλήθη -για άτυπη λογοκρισία στα στελέχη, που τους απαγορεύτηκε ουσιαστικά να εκφράσουν τη γνώμη τους για τα αίτια της ήττας, έκαναν λόγο αρκετοί-  το «καραβάνι» συνεχίζει το δρόμο του στην πολιτική έρημο χωρίς να αφήνει ίχνη αυτοκριτικής στην κινούμενη άμμο.

Όπως και το 2019, νομίζω.

Αντιθέτως, τα… ίχνη και οι ψίθυροι, που βαίνουν διαρκώς εντεινόμενοι, εντός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αντιστρόφως ανάλογοι αυτών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Δεν είναι μόνο η διαχρονική «μάχη» ανάμεσα σε «ευρωπαϊστές» και «αριστεριστές» και οι «δύο βάρκες» στις οποίες πατάει η ηγεσία, με αποτέλεσμα τον δυισμό της φυσιογνωμίας και του πολιτικού μηνύματος, είναι και τα «μαχαίρια» που έχουν βγει από τα συντροφικά θηκάρια.

Όχι μόνο ανάμεσα σε στελέχη τύπου «Δούρου-Παπαδημούλης».

Όχι μόνο από αυτούς που δεν εξελέγησαν.

Όχι μόνο από αυτούς -ίσως και περισσότεροι από δέκα- που γνωρίζουν ότι δεν θα εκλεγούν, βάσει της ενισχυμένης αναλογικής με την οποία θα διεξαχθούν οι εκλογές στις 25 Ιουνίου.

Εξελίξεις που προδιαγράφονται πλέον ευκρινώς, υπάρχουν και για στους συσχετισμούς σε επίπεδο ηγεσίας.

Κρατήστε την φράση «αυτή είναι η τελική (σσ το υπογραμμίζω) εκλογική αναμέτρηση», που εκστόμισε, διόλου τυχαία, ο κ. Τσίπρας στην προχθεσινή Κεντρική Επιτροπή.

Αλλά και το «η λήξη αυτής της εκλογικής μάχης θα ανοίξει έναν άλλο κύκλο μέσα στο κόμμα», που εκπέμπεται από την πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

Η ομάδα κρούσης του Νίκου Ανδρουλάκη και η «μάχη της Αττικής»

Τέσσερα πρόσωπα θα «σηκώσουν» το βάρος της επικοινωνιακής στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ ενόψει και της επαναληπτικής κάλπης.

Στεφανία Μουρελάτου (οι κυρίες προηγούνται), διευθύντρια επικοινωνίας, Παναγιώτης Δουδωνής-Δημήτρης Μάντζος, βουλευτές Επικρατείας, γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού ο πρώτος, Εκπρόσωπος Τύπου ο δεύτερος,  καθώς και Ανδρέας Σπυρόπουλος, γραμματέας Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Ήδη οι συσκέψεις στη Χαριλάου Τρικούπη διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά, το έργο του κ. Ανδρουλάκη είναι αρκετά δύσκολο, καθώς εκτός από την αναπροσαρμογή του «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας» για πρωθυπουργός, το οποίο, τουλάχιστον ως προς τον πρώτο, απορρίφθηκε μετ’ επαίνων από τους πολίτες, πρέπει να εστιάσει και στο τι έφταιξε και το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην τέταρτη θέση, πίσω από το ΚΚΕ, στο σύνολο των εκλογικών περιφερειών της Αττικής (6,7% στην Α΄ Αθηνών, 7,42% στον Βόρειο Τομέα, 8,8% στον Δυτικό, 7,54% στο Νότιο,  5,93% στην Α΄ Πειραιώς, 7,41% στη Β΄Πειραιώς και 7,435 στη Δυτική Αττική- μοναδική εξαίρεση η Ανατολική Αττική, όπου βρέθηκε στην τρίτη θέση, μάλλον του γκελ που έχει ο Μανώλης Χριστοδουλάκης)

Ένα είναι σίγουρο.

Η επόμενη μέρα θα έχει χαρακτήρα ανανέωσης με πρόσωπα που ήδη (εκτός σοβαρού απροόπτου) βρίσκονται εντός Βουλής, κυρίως γυναίκες, όπως η Κατερίνα Καζάνη και η Ελένη Βατσινά (αν και «παπανδρεϊκή»), χωρίς να λείπουν και βουλευτές όπως ο Θεσσαλονικιός Θανάσης Γκλαβίνας.

Σημαντικός αναμένεται και ο ρόλος που θα διαδραματίσει η κα. Μιλένα Αποστολάκη, όχι μόνο εξαιτίας της προηγούμενης υπουργικής εμπειρίας της, αλλά και με τον «αέρα» που της δίνει η εκλογική κατίσχυση έναντι του Ανδρέα Λοβέρδου στα Βόρεια της Αθήνας.

Διαβάστε επίσης

Τι δείχνουν οι τελευταίες μυστικές δημοσκοπήσεις και οι κερδισμένοι & χαμένοι της προεκλογικής εκστρατείας