Ἐπὶ τύμβῳ ονομάζεται η έκθεση που παρουσιάζει ο Αλέκος Κυραρίνης στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου. Επιμέλεια της έκθεσης πραγματοποίησε η ιδιοκτήτρια της Citronne Gallery

 Τατιάνα Σπινάρη Πολλάλη που εκπροσωπεί τον καλλιτέχνη, μαζί με τη διευθύντρια του Μουσείου Μαρία Γιαννοπούλου. Δηλαδή αντιστοίχως, η Ιστορικός της Τέχνης και η Αρχαιολόγος στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων.

Η Τέχνη είναι άχρονη

Οι δύο φορείς συνεργάζονται εδώ και έντεκα χρόνια με διάφορες εκθέσεις που γεφυρώνουν το παρελθόν με το σύγχρονο. Αποδεικνύουν ότι η γνήσια τέχνη, ως στοιχείο σύμφυτο της ανθρώπινης φύσης, ως έκφραση του ανθρώπου, παραμένει άχρονη. Έτσι και η έκθεση Ἐπὶ τύμβῳ αναδεικνύει τη διαχρονικότητα της Τέχνης προβάλλοντας μια «ερμηνευτική» άποψη, μια συμπληρωματική οπτική, όπως προτείνεται από ένα σύγχρονο εικαστικό.

Μεταφυσικός λυρισμός

Επιτύμβια μνήμη, όπως scripta manent, η επιμνημόσυνη δέηση, η ταφική γλυπτική, αποτελούν προσπάθεια του ανθρώπου να προσεγγίσει το επέκεινα. Και έτσι ο Αλέκος Κυραρίνης σε αυτή την έκθεση θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι έχει εμφυσήσει κάτι το μεταφυσικό. Ή το πνευματικό. Όχι πάντως μια στεγνά ακαδημαϊκή καλλιτεχνική μελέτη. Ο λυρισμός υποκινεί το θέμα του.

«Ο Αλέκος Κυραρίνης», παρατηρεί η Τατιάνα Σπινάρη Πολλάλη «συναισθάνεται το βάρος και το κύρος του “μουσειακού” παρελθόντος το οποίο, όμως, δεν διαχωρίζει από το βιούμενο παρόν. Εντατικοποιεί τον διάλογο, επεκτείνοντάς τον στην σχέση ανάμεσα στο βίωμα και την μνήμη».

Αφαίρεση, όχι επεξηγηματική αφηγηματικότητα

Παρουσιάζονται δεκαπέντε έργα μεικτής τεχνικής, που θεματολογικά παραπέμπουν στις ανάγλυφες παραστάσεις των αττικών επιτυμβίων στηλών της κλασικής περιόδου.

Στα έργα του Αλέκου Κυραρίνη κυριαρχούν οι μορφές αρχέτυπα που συναντά κανείς σε αετωματικούς ναΐσκους, περιστοιχισμένους από φυτικό διάκοσμο. Η αρχιτεκτονική οργάνωση του ζωγραφικού χώρου, η απλότητα του σχεδίου, η απουσία προοπτικής και φωτοσκίασης, η περιορισμένη χρωματική παλέτα και η χρήση καθιερωμένων μοτίβων αποτελούν στοιχεία αφομοιώνουν την αρχαία ελληνική καλλιτεχνική παράδοση. Παράλληλα διακρίνεται μέσα σε αυτήν η επίδραση από τον δυτικοευρωπαϊκό μοντερνισμό. Τα μοτίβα δεν λειτουργούν ως διάκοσμος των παραστάσεων: Εμπλέκονται με αυτές με τρόπο κυρίαρχο και ισότιμο, τόσο που η τελική σύνθεση παραδόξως τείνει περισσότερο στην αφαίρεση παρά στην αφηγηματικότητα.

Η ανάγκη για ζώσα, αιώνια μνήμη

Ο Αλέκος Κυραρίνης αποτυπώνει την άρρηκτη συνέχεια του χρόνου. Η σχέση ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς κυοφορείται στη μνήμη και έτσι η ανάγκη για ζώσα, αιωνία μνήμη που κρατά παρόντες τους κεκοιμημένους, εκφράζεται με λυρική διάθεση.

Αυτή η ανάγκη εντοπίζεται στην απώτατη αρχαιότητα στις επιγραφές, με σχέδια, με γλυπτά, με υπομνήματα -όλα όσα ορίζονται ως επιτύμβια. Επί τύμβω, ώς και σήμερα, υπενθυμίζονται «κλέα ανδρών», αλλά και ανώνυμα καθημερινά πρόσωπα, σε κάποιους οικεία και αγαπητά, στο πέρασμά τους από την ζωή.

Το σημαντικό παρόν, το διαυγές μέλλον

Η έκθεση λειτουργεί ως μέσο σύνθεσης αυτού που χαρακτηρίζουμε «αρχαίο» και αυτό που εμφανίζεται ως «νέο», άρα περιλαμβάνει αφομοιωμένο σε κάποιο βαθμό -διακριτικά- το βίωμα της κληρονομημένης «παλαιάς τέχνης». Αποτελεί προσπάθεια για ενότητα του παρελθόντος με το παρόν και η προσπάθεια συγκλίνει εκεί που το φημολογούμενο ιδανικό παρελθόν εμπνέει ένα σημαντικό παρόν και ένα διαυγές μέλλον.

Η εργασία του καλλιτέχνη είναι ποικίλη μα απόλυτα συντονισμένη σε μία κύρια αισθητική βάση, παρατήρησε η Τατιάνα Σπινάρη Πολλάλη. Ο Αλέκος Κυραρίνης επιθυμεί η νέα επίκαιρη δημιουργία όχι να συγκριθεί με την αρχαία, αλλά να προκαλέσει κινητήριο ερέθισμα. Μία σχέση με ό,τι δικαιολογημένα μας έχει αποσπάσει το θαυμασμό και καλό είναι να λειτουργήσει ως κάποια επιταγή από εδώ και πέρα.

«Η τέχνη όταν είναι αληθινή δεν έχει στην ουσία καταγωγή στον τόπο ή στον χρόνο. Είναι αδιαπραγμάτευτα Οικουμενική και έχει μία πρόφαση αιωνιότητας περιλαμβάνοντας ένα μικρό Όλον», καταλήγει η Τατιάνα Σπινάρη Πολλάλη.

Παράδοση εκφραστικής

Ο Αλέκος Κυραρίνης γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στον τόπο καταγωγής του, την Τήνο. Εργάστηκε με τον μαρμαρογλύπτη πατέρα του Γιάννη Κυραρίνη από την ηλικία των έντεκα ετών μέχρι και την εισαγωγή του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1997. Όπου φοίτησε έως και το 2003 με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία «Ημερολόγιο Ομίλου ALPHA 2003», «Επαληθεύοντας τη νύχτα», Δημήτρης Αγγελής, Νέος Αστρολάβος, Ευθύνη, Αθήνα 2011, Encima del subsuelo /Πάνω απ ́το υπέδαφος, Κώστας Βραχνός, περιορισμένη έκδοση, Αθήνα 2012, Τεύχη 1,2,3 περιοδικού Νέα Ευθύνη, Σταλάγματα από τα κεραμίδια, Ιερομόναχος Αντώνιος Ρωμαίος, Εν πλω, Αθήνα 2015, Τεύχος 1 περιοδικού «Ανθίβολα», «Διψώ για ένα ζωντανό νερό», Μοναχός Ιωάννης, Εν Πλω, Αθήνα 2018.

Συνεργάζεται με το περιοδικό Φρέαρ και με τον πολιτιστικό χώρο Baumstrasse.

Έχει εκδώσει μικρό δοκιμιακό βιβλίο για τη ζωγραφική με τίτλο Οι ερωτήσεις της Νεφέλης, Μικρός Αστρολάβος, Ευθύνη, Αθήνα 2011.

Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία.

Και από το 2003 σε πληθώρα ατομικών εκθέσεων, στο Παρίσι (Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Στεφάνου, Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπία στον ΟΟΣΑ), στις Βρυξέλλες (Theorema Art Gallery), στην Αθήνα (CITRONNE Gallery, Ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Evripides Gallery, Γκαλερί Έκφραση Γιάννα Γραμματοπούλου, Χώρος Τέχνης 24, Πινακοθήκη Γιώργου Ν. Βογιατζόγλου, Νέα Ιωνία), στην Τήνο και στον Πόρο.

Αλέκος Κυραρίνης

Πληροφορίες

ΑΛΕΚΟΣ ΚΥΡΑΡΙΝΗΣ

Ἐπὶ τύμβῳ

Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου

Εγκαίνια: Παρασκευή 26 Μαΐου 2023 | 8 μ.μ.
Διάρκεια: 27 Μαΐου – 30 Σεπτεμβρίου 2023

Διοργάνωση: CITRONNE Gallery

Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 27 Μαΐου ως τις 30 Σεπτεμβρίου, 2023
Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ επικοινωνήστε με την CITRONNE Gallery,
τηλ. +30-6979-989684 ή στο [email protected].