Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε σχετικά με τον Όμηρο Τσάπαλο υποψήφιο Βουλετή Α’ Αθηνών με την Νέα Δημοκρατία.

Με τον Όμηρο υπήρξαμε συνάδελφοι για χρόνια (καθηγητές σε ΙΕΚ). Τον γνωρίζω καλά, όπως και τον τρόπο που κινείται και σκέφτεται. Κοινός μας τόπος ο προβληματισμός γύρω από το κυκλοφοριακό στην Αθήνα και η υποβάθμιση στην ποιότητα ζωής μας που συνεπάγεται. Το τελευταίο διάστημα βρέθηκε σε ρόλο εκπρόσωπου Τύπου στον ΕΦΚΑ και τώρα κάνει το μεγάλο βήμα όντας υποψήφιος για βουλευτής. Ως άνθρωπος που ασχολούμαι με τις μεταφορές, του ζήτησα αυτή τη συνέντευξη, αισθανόμενος την ανάγκη να φωτίσω τον τρόπο σκέψης του σ’ αυτό το φλέγον θέμα.

Υπάρχει περιθώριο να βελτιωθεί η καθημερινότητά μας στην Αθήνα αν αλλάξουμε κουλτούρα μετακινήσεων;

Ξεκάθαρα ναι. Η καθημερινότητα όσων κινούμαστε στην Αθήνα και ειδικά στο κέντρο της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο αλλά και την δυσκολία μετακίνησης μας. Το πρόβλημα στις μετακινήσεις δεν είναι μόνο η κίνηση που θα συναντήσουμε σε κεντρικούς δρόμους αλλά και η παράνομη στάθμευση. Είναι επίσης η κακή οδηγική συμπεριφορά μιας μειοψηφίας που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια όλων των υπολοίπων αλλά και το προβληματικό οδικό δίκτυο σε πολλές γειτονιές της πόλης όπως η Ομόνοια, η Άνω Κυψέλη, το Πολύγωνο, το Μεταξουργείο και αλλού. Αν θέλουμε λοιπόν να βελτιώσουμε την καθημερινότητα αλλάζοντας κουλτούρα μετακινήσεων, αυτό θα πρέπει να γίνει συνολικά μέσω της εφαρμογής ενός ολοκληρωμένου σχεδίου μετακινήσεων για την επόμενη 15ετία.

Πώς φαντάζεστε να μοιάζει αυτό το «ολοκληρωμένο σχέδιο μετακινήσεων»;

Θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς (Δήμος, Περιφέρεια, συναρμόδια Υπουργεία) να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να «ζωγραφίσουν» τον χάρτη των μετακινήσεων στην Αθήνα για την επόμενη 15ετία. Με απλά λόγια, πώς θέλουμε να κινείται ο Αθηναίος στο κέντρο της πόλης αλλά και στις γειτονιές. Ένας χάρτης που θα συμπεριλαμβάνει τις επεκτάσεις των μέσων σταθερής τροχιάς, την αναδιαμόρφωση των δρομολογίων και των στάσεων των λεωφορείων και των τρόλεϊ, την επανεξέταση του συγκοινωνιακού δικτύου στο κέντρο της πόλης, το ποιοι δρόμοι θα πρέπει να πεζοδρομηθούν και ποιοι ίσως να μονοδρομηθούν, πού θα πρέπει να δημιουργηθούν μεγάλοι υπόγειοι χώροι στάθμευσης, ποδηλατόδρομοι, σημεία φόρτισης ηλεκτρονικών οχημάτων κλπ. Πρέπει από τώρα να σχεδιάσουμε το πώς θα μετακινούμαστε τα επόμενα χρόνια δίνοντας έμφαση στα μέσα σταθερής τροχιάς αλλά και στις εναλλακτικές μορφές μετακινήσεων όπως το ποδήλατο. Επίσης, η φυσιογνωμία της Αθήνας αλλάζει κάθε χρόνο λόγω της εκτίναξης των τουριστικών ροών και οι γειτονιές μας αλλάζουν σταδιακά χαρακτήρα. Πρέπει όλα αυτά να συνυπολογισθούν και να συμπεριληφθούν στην στρατηγική μας για την επόμενη ημέρα. Αν δεν το κάνουμε η κίνηση, η παράνομη στάθμευση, η κατάχρηση του αυτοκινήτου θα μας κατακλύσουν και θα καταστήσουν την καθημερινότητα μας στην Αθήνα ανυπόφορη.

  1. Πιστεύετε στην προώθηση της κινητικότητας που δεν περιλαμβάνει ιδιωτικής χρήσεως αυτοκίνητο;

Απόλυτα. Αλλά εδώ που τα λέμε η αγορά και χρήση αυτοκινήτου υπήρξε πάντα για τον Έλληνα έναν διακαής πόθος. Δεν ισχύει όμως το ίδιο σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. Εκεί το αμάξι είναι συμπληρωματικό μέσο μετακίνησης και όχι το βασικό. Αυτό νομίζω πρέπει σταδιακά να αλλάξει και να εμπιστευθούμε περισσότερο τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αλλά και το ποδήλατο. Κάποιος πρέπει να δώσει το καλό παράδειγμα. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό για έναν βουλευτή να χρησιμοποιεί το τραίνο για να πάει στο Κοινοβούλιο. Τον καιρό που ήμουν φοιτητής στο Λονδίνο έβλεπα υπουργούς και βουλευτές να χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ και μάλιστα χωρίς να θεωρείται κάτι το εξαιρετικό ή το περίεργο. Θα ήθελα να δω και στην χώρα μας να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί δεν αρκεί να λέμε πως τα ΜΜΜ είναι προς όφελος των πολιτών, θα πρέπει να το αποδεικνύουμε κιόλας.

  1. Θεωρείτε πως τα ηλεκτρικά πατίνια και τα ηλεκτρικά ποδήλατα θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν στην Αθήνα;

Δεν νομίζω ότι αυτό μπορεί να γίνει στο άμεσο μέλλον. Μπορεί ωστόσο να δούμε σε λίγα χρόνια από σήμερα ένα εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων που θα διαπερνά και τα 7 δημοτικά διαμερίσματα της πόλης και θα επιτρέπει την διέλευση του κέντρου της Αθήνας με ασφάλεια. Είναι πολύ ελπιδοφόρο πως ήδη έχει δημιουργηθεί ένας μεγάλος ποδηλατόδρομος που κινείται παράλληλα με μεγάλο τμήμα του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει σε βασικές οδικές αρτηρίες όπως η Αχαρνών, η Ακαδημίας και η Πανεπιστημίου. Όλα όμως θα πρέπει να ενταχθούν στο ενιαίο στρατηγικό σχεδιασμό που προανέφερα. Γιατί αλλιώς θα κάνουμε αποσπασματικές κινήσεις δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Κάθε πότε χρησιμοποιείτε τα ΜΜΜ;

Σε καθημερινή βάση! Έχω την τύχη να μεγαλώσω και να μένω σε μια από τις ωραιότερες γειτονιές της Αθήνας, τα Κάτω Πετράλωνα, όπου βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της πόλης. Δεν χρησιμοποιώ τον ηλεκτρικό μόνο για λειτουργικούς σκοπούς αλλά και γιατί πιστεύω στην μετακίνηση χωρίς ρύπους και στην μείωση της ηχορύπανσης στην πόλη. Για να γίνει αυτό θα πρέπει όλοι μας να εμπιστευθούμε τα μέσα σταθερής τροχιάς και να πιέζουμε ως πολίτες την διαρκή επέκταση και αναβάθμιση του δικτύου. Δεν νοείται σταθμός χωρίς τις αναγκαίες υποδομές προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρία ή με ανελκυστήρες που δεν θα λειτουργούν στην εντέλεια. Υπάρχουν ωστόσο και κάποιοι λίγοι που δεν θέλουν τα ΜΜΜ! Όσοι αντιδρούν, για παράδειγμα, στην κατασκευή του ΜΕΤΡΟ στην Πλατεία Εξαρχείων αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία. Αμελούν τα τεράστια οφέλη που θα έχει όλη η γειτονιά και το πόσο θα βελτιωθεί η καθημερινότητα των κατοίκων. Και γιατί το κάνουν; Γιατί με την κατασκευή του σταθμού θα αλλοιωθεί –υποτίθεται- η φυσιογνωμία των Εξαρχείων. Έτσι λένε. Με αυτήν την λογική δεν θα έπρεπε να κατασκευαστούν πουθενά σταθμοί γιατί θα αλλοιώναμε την ιστορία των γειτονιών! Άρα τι μας προτείνουν; Ο κάθε πολίτης να έχει και το αυτοκίνητο του;

Είστε υπέρ της μείωσης του ορίου ταχύτητας στα 30km/h και ταυτόχρονα στο να δοθεί προτεραιότητα σε ποδήλατα, πατίνια, πεζούς έναντι των υπολοίπων οχημάτων;

Είμαι πρωτίστως υπέρμαχος της ασφαλούς οδήγησης και της οδήγησης που σέβεται τον πεζό και τους άλλους οδηγούς. Αυτό δυστυχώς δεν το βλέπουμε να ισχύει απόλυτα στην χώρα μας και ειδικά στην Αθήνα. Το γραφείο μου είναι στην Νικηταρά, στο κέντρο της πόλης. Η εικόνα με τα παρανόμως σταθμευμένα οχήματα, τις κόρνες, την ασέβεια απέναντι στους πεζούς και τους μόνιμους κατοίκους είναι αποκαρδιωτική. Δεν αρκεί μια Δημοτική Αστυνομία- «μπαμπούλας» που θα κόβει σωρηδόν κλήσεις. Χρειάζεται να αποκτήσουμε οδηγική συμπεριφορά μέσω της εκπαίδευσης από μικρή ηλικία. Για αυτό και είμαι υπέρμαχος της διδασκαλίας από το λύκειο της σωστής οδηγικής συμπεριφοράς και του ΚΟΚ.

Πως θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στάθμευσης στο κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Καταρχάς όσο γρηγορότερα ολοκληρωθεί η γραμμή 4 του ΜΕΤΡΟ και οι επεκτάσεις των υπολοίπων γραμμών τόσο πιο γρήγορα οι πολίτες θα έχουν επιπλέον τρόπους πρόσβασης στο κέντρο της πόλης. Απαιτείται επίσης η άμεση επέκταση των ποδηλατοδρόμων, η πύκνωση των δρομολογίων στα μέσα σταθερής τροχιάς και η κατασκευή μεγάλων υπόγειων χώρων στάθμευσης- με προσιτό κόμιστρο- που θα συνδέονται με τα ΜΜΜ. Με όλα τα παραπάνω η Αθήνα θα μπορούσε σε ορίζοντα 10ετίας να «ανασάνει» συγκοινωνιακά και να αποτρέψει την μαζική χρήση αυτοκινήτου τουλάχιστον για τις βασικές καθημερινές μεταφορές της πλειονότητας των πολιτών που εργάζονται στο κέντρο της πόλης. Πρέπει όμως να το πάρουμε απόφαση και να δώσουμε μια ευκαιρία στα ΜΜΜ έναντι του αυτοκινήτου. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια, ενημέρωση και εκπαίδευση των πολιτών. Γιατί είναι μια πολιτική μακράς πνοής όπου αν υλοποιηθεί θα αλλάξει ριζικά την ποιότητα ζωής τόσο των κατοίκων όσο και των επισκεπτών της πόλης μας.

Ως υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Αθηνών πώς θα μπορούσατε να συμβάλλετε σε όσα συζητήσαμε παραπάνω;

Ο βουλευτής της Αθήνας θα πρέπει να είναι πρωτίστως βουλευτής της γειτονιάς. Να έχει λόγο και ευθύνη για θέματα της καθημερινότητας του πολίτη, για ζητήματα που άπτονται της προσβασιμότητας στην πόλη, για τις μετακινήσεις, την ασφάλεια, την ποιότητα ζωής των Αθηναίων. Η Αθήνα δεν έχει ανάγκη από βουλευτές-υποψήφιους πρωθυπουργούς αλλά από βουλευτές που θα βρίσκονται πάνω από τα προβλήματα και δίπλα στους πολίτες. Αυτό θα επιδιώξω να κάνω, όπως έκανα και στον ΕΦΚΑ και στο ευαίσθητο πεδίο της κοινωνικής ασφάλισης τα τελευταία 3 χρόνια. Η Αθήνα μας έχει ανάγκη από ανθρώπους της διπλανής πόρτας που θα λειτουργούν ως διαμεσολαβητές μεταξύ των πολλών επιπέδων διοίκησης αλλά και ως επιταχυντές στην επίλυση των προβλημάτων της. Και αυτόν τον ρόλο θα προσπαθήσω να έχω για τα επόμενα 4 χρόνια, εφόσον οι συμπολίτες μου με εμπιστευθούν με την ψήφο τους.