Μεσημέρι. Σε ένα μικρό καφενεδάκι στον πεζόδρομο της οδού Παλαιολόγου στον Πειραιά. Ένας κοινός φίλος, πριν τρία χρόνια, μου ζήτησε να συναντηθώ εκεί με τον Βασίλη Σαραντίτη. “Κάτι θέλει να σου πει”.

Τον Βασίλη Σαραντίτη τον γνώρισα ως γενικό γραμματέα του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και αργότερα ως υπουργό στον διοικητικό φορέα της ναυτιλίας. Θεωρώ ότι, από το 1974 μέχρι και σήμερα ήταν ο μοναδικός υπουργός Ναυτιλίας που πέρασε από το τέταρτο όροφο του εμβληματικού κτιρίου στο Πασαλιμάνι και γνώριζε την ανθρωπογεωγραφία της ελληνικής και της παγκόσμιας ναυτιλίας. Ήταν γνώστης της νομοθεσίας, των προβλημάτων, με κύρος, με προσωπικότητα και με επιθετική πρακτική στην δικηγορία.

Αλλά, ας επανέλθουμε στη συζήτηση και στο θέμα της συνάντησης: Η κόντρα με τον γιό του Γιάννη για τα περιουσιακά στοιχεία τότε ήταν στο επίκεντρο της επικαιρότητας.

“Σάββα”, μου είπε, “Θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Να έρθεις μάρτυρας σε μια δίκη με τον γιο μου τον Γιάννη, Να πεις αυτά που γνωρίζεις, ότι εγω δημιούργησα τα δικηγορικά γραφεία, τα πλοία, τα ακίνητα. Τόσα χρόνια παρακολουθείς και τα γράφεις”.

“Βασίλη, δεν μπορώ να πιστέψω όσα λέγονται και ακούγονται”, του είπα. Με κοίταξε στα μάτια και μου απάντησε: “Ζω με δανεικά από τον Λάκη”. (Εννοούσε τον Λάκη Νικολάου, τον γιατρό και πρώην ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ και της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου).

Αμέσως, αντέδρασα και του είπα: “θα έρθω και επειδή σας γνωρίζω και τους δύο, θα πω ότι προφανώς ο γιός έγινε καλύτερος από τον πατέρα, κάτι που συμβαίνει σπάνια”.

Τελικά, δεν κλήθηκα να καταθέσω γιατί υπήρξε μια συμβιβαστική λύση σε εκείνη τη δίκη.

Για να γίνει κατανοητό το πολιτικό και οικονομικό μέγεθος του Βασίλη Σαραντίτη, αρκεί να αναφέρω αυτό που μου έχει εξομολογηθεί ο ίδιος στις ατελείωτες συζητήσεις που είχα κατά καιρούς μαζί του.

“Για να καταλάβεις την σχέση που έχω με τον Ανδρέα Παπανδρέου, θα σου πω ότι όταν ήρθε στην Ελλάδα και όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο, του έδωσα την δική μου Μερσεντές για να κυκλοφορεί και 20 εκατομμύρια δραχμές”.

Οι άδειες σκοπιμότητας και ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος

Αμέσως, μετά την αποχώρηση του Βασίλη Σαραντίτη από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, το 1989, ακολούθησε μια εβδομάδα με φραστικές διατυπώσεις – αντεγκλήσεις μεταξύ του Βασίλη Σαραντίτη και του πρώην υπουργού Ναυτιλίας, Ευάγγελου Γιαννόπουλου.

Επίμαχο θέμα ήταν οι άδειες σκοπιμότητας δρομολόγησης επιβατηγών πλοίων, οι οποίες δόθηκαν από τον Ε. Γιαννόπουλο.

Το ζήτημα ξεκίνησε όταν σε ομιλία του, ο Βασίλης Σαραντίτης αναφερόμενος στις αιτίες αποχώρησης του απο το ΥΕΝ, έμμεσα άφησε να εννοηθεί ότι μια από αυτές οφείλεται στην παρέμβαση του στην εκκαθάριση και στον έλεγχο των αδειών σκοπιμότητας.

Ο Β. Σαραντίτης κατήγγειλε ότι όταν ανέλαβε το υπουργείο Ναυτιλίας διαπίστωσε ότι “είχαν χορηγηθεί εκατόν δέκα άδειες σκοπιμότητας . Οι πιο πολλές από τις άδειες αυτές αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την προσέλκυση σοβαρών επενδυτών, ενώ ταυτόχρονα έχουν γίνει αντικείμενο συναλλαγής, καθώς ορισμένοι από τους κατόχους τους περιφέρουν από γραφείο σε γραφείο προς πώληση”.

Όπως είπε ο Β. Σαραντίτης: “Ζήτησα λοιπόν στοιχεία από όλους τους κατόχους αδειών, ενώ ταυτόχρονα ανέστειλα τη χορήγηση νέων. Έτσι θα προχωρούσαμε στην αφαίρεση όλων των νεκρών αδειών και θα αφήναμε ένα λογικό περιθώριο σε εκείνους που μπορούσαν να προχωρήσουν”.

Η ιστορική ομιλία του στη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά

Η ομιλία του Βασίλη Σαραντίτη στη Ναυτιλιακή Λέσχη του Πειραιά στα μέσα της δεκαετίας του ’90 αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, δεδομένου ότι περιέγραψε με γλαφυρό και αναλυτικό τρόπο, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της ελληνικής ναυτιλίας. Τότε είχε πει:

“Το ελληνικό πλοίο, όσο και αν αυτό ηχεί παράξενα , είναι ένας οργανισμός ξεκομμένος από τον εθνικό του χώρο που γεννιέται, ζει και πεθαίνει μακριά από την πατρίδα του και αυτό δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων καιρών, αλλά παλιό και μόνιμο. Απλώς, σε περιόδους κρίσης, η γεύση γίνεται πιο πικρή. Το ελληνικό πλοίο, χρηματοδοτείται, κατασκευάζεται ασφαλίζεται, επισκευάζεται, εφοδιάζεται, εργάζεται και τέλος διαλύεται στο εξωτερικό. Η ελληνική σημαία δεν φανερώνει τη βάση του πλοίου, το χώρο δηλαδή που αντλεί τη δύναμη του, αλλά μάλλον τον τύπο της καταγωγής της πλειοψηφίας των μετόχων του”.

Σε άλλο σημείο της ιστορικής του ομιλίας, είπε: “Γιατί αν λάβει κανείς υπόψη τις ιδιομορφίες του ναυτιλιακού κλάδου εύκολα φτάνει στο συμπέρασμα ότι αποτελεί ανάγκη για την ναυτιλιακή επιχείρηση το να διατηρεί παράλληλες επενδύσεις στη στεριά, όχι τόσο για μεγέθυνση των κερδών, όσο για επίτευξη ισορροπίας. Τα κίνητρα που παρουσιάζουν οι αναπτυξιακοί νόμοι είναι σημαντικά. Ίσως, η πλειονότητα των εφοπλιστών δεν έχει πλήρη εικόνα των ευκαιριών για επενδύσεις. Είναι γνωστό ότι η ναυτιλία σαν κλάδος παρουσιάζει κυκλικές διακυμάνσεις., γεγονός που από μόνο του υπαγορεύει υψηλό βαθμό αποταμίευσης στα χρόνια της ανόδου για να αντιμετωπίζονται τα χρόνια της ύφεσης”.

Επίσης, είπε: “Δύο λόγια για τις σημαίες ευκαιρίας: “Είναι αλήθεια ότι η ελληνική πλοιοκτησία στη μεταπολεμική ανάπτυξη κατέφυγε στη σημαία ευκαιρίας για τρεις λόγους. Ήταν η πολιτική αστάθεια της χώρας, δεύτερο η έλλειψη σταθερού θεσμικού πλαισίου μέσα στο οποίο θα μπορούσε η ναυτιλιακή εταιρεία με το διεθνιστικό χαρακτήρα και ιδιαιτερότητες του ελληνικού πλοίου να κινηθεί και ο τρίτος η ανεπάρκεια ναυτεργατικού δυναμικού”.

Ποιός είναι ο Βασίλης Σαραντίτης

Γεννήθηκε το 1938 στη Νεάπολη Βοιών Λακωνίας. Γόνος πολυμελούς οικογένειας, ήρθε μικρός στον Πειραιά, ακολουθώντας το δρόμο πολλών συμπατριωτών του για μια καλύτερη μοίρα.

Έφηβος, μπαίνει στη μάχη της ζωής, δουλεύοντας μαζί με τα αδέλφια του του σε εκτελωνιστικές εργασίες.

Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Εξειδικεύθηκε σε Οικονομικά θέματα και στο Ναυτικό Δίκαιο.

Άσκησε επί χρόνια μάχιμη δικηγορία και δημιούργησε στον Πειραιά ένα από τα μεγαλύτερα και δυναμικά δικηγορικά γραφεία, ασχολούμενος ιδιαίτερα με θέματα της ναυτιλίας και του ναυτεργατικού κόσμου.

Γενικός γραμματέας  του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας έγινε το 1982 και εφάρμοσε μεθοδικά  το  πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για τη ναυτιλία.

Δημιούργημα του ήταν ο νόμος 1376/1983 για την αντιμετώπιση της ναυτιλιακής κρίσης κα την απορρόφηση της ανεργίας των ναυτικών.

Εξελέγη βουλευτής Πειραιά και νήσων το 1985 και επανεξελέγη το 1989.

Έγινε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στην πρώτη κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 1985 και το 1989.

Οραματιστής πολιτικός και ασυνθηκολόγητος υπερασπιστής  της διαφάνειας, παραπέμπει  στη Δικαιοσύνη  46 υποθέσεις για τις οποίες υπήρχαν ενδείξεις μη καλής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος.

Έγινε υπουργός Εμπορίου την περίοδο 1986 -1987. Ακολούθως  έγινε αναπληρωτής  υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών κατά τα έτη 1987 -1988  και στη συνέχεια διατέλεσε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας από 18 Νοεμβρίου 1988 μέχρι 17 Μαρτίου 1989.

Κατά γενική παραδοχή αντιμετώπισε επιτυχώς κρίσιμα προβλήματα του ναυτεργατικού κόσμου, θεωρείται ως ένας από τους πιο εξειδικευμένους πολιτικούς που υπηρέτησαν τον διοικητικό φορέα της ναυτιλίας.

Οι δημόσιες θέσεις του Βασίλη Σαραντίτη

Ήταν νομικός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1975.

Διετέλεσε ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου για ναυτιλιακά θέματα (1981-1982).

Γενικός γραμματέας του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (1982-1983).

Το 1985 εξελέγη βουλευτής με λίστα και τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη βουλευτής Α΄ Πειραιά και Νήσων του ΠΑΣΟΚ.

Έγινε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας (1986).

Υπουργός Εμπορίου (1986-1987).

Υπουργός αναπληρωτής Μεταφορών και Επικοινωνιών (1987-1988).

Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας (1988-1989).

Διαβάστε επίσης

Πέθανε ο πρώην υπουργός Ναυτιλίας Βασίλης Σαραντίτης