Όσον αφορά το πρόγραμμα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, δεν έχει και τόση σημασία. Τι να χάσει ο πολίτης-ψηφοφόρος όταν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι… ένα από τα ίδια (οι παραλλαγές διαφέρουν μόνο ως προς το μέγεθος της δαπάνης); Ή, του ΠΑΣΟΚ όταν καλά-καλά ουδείς το γνωρίζει; Για τα άλλα κόμματα δεν έχει ακουστεί ή δημοσιευτεί κάποιο αξιόλογο ή αξιοπρόσεκτο κείμενο. Ο ρόλος τους είναι καθαρά αρνητικός – τόσο στην λειτουργία της δημοκρατίας όσο και στην συνεισφορά τους στα κοινά.
Η Ν.Δ. εξελέγη το 2019 με σαφές πρόγραμμα. Παρά τις προσπάθειες των αντιπάλων να το υποβαθμίσουν η κυβέρνηση έμεινε σταθερή στις επιδιώξεις της. Είναι αλήθεια ότι ο καταιγισμός των κρίσεων οδήγησε σε καθυστερήσεις και εκτροπές. Μόνο το στενό επιτελείο του πρωθυπουργού γνωρίζει, επιπλέον, αν και σε ποιο βαθμό οι παγκόσμιες εξελίξεις άλλαξαν τις προτεραιότητες ή αν αυτές παρέμειναν σταθερές.
Σήμερα, ο ελληνικός λαός καλείται να επιλέξει τον επόμενο κυβερνήτη του – τον επόμενο εκπρόσωπο του. Είναι γενική η αποδοχή – κατ’ ιδίαν το παραδέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ—πως η πρωτοπορία της Ν.Δ. δύσκολα ανατρέπεται. Έχει, λοιπόν, κρίσιμη σημασία τόσο για την επόμενη κυβέρνηση όσο και για τον τόπο, η Ν.Δ. να ξεφύγει από την κακή παράδοση του παρελθόντος και να μιλήσει για το πρόγραμμα της στην επόμενη τετραετία.
Αυτό θα της προσδώσει πρόσθετη νομιμότητα, μεγαλύτερη δυνατότητα σύγκρουσης, αυξημένο δικαίωμα να μιλά εκ μέρους των πολιτών.
Οι στόχοι είναι σαφείς – ο ίδιος ο λαός τους έχει επισημάνει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους: από τις μετρήσεις γνώμης μέχρι τον τρόπο που αντιδρά στα γεγονότα και από τις προτιμήσεις σε πρόσωπα μέχρι την μορφή και την ένταση των αντιδράσεων του σε εξελίξεις.
Συνοπτικά, ο πολίτης περιμένει ότι η επόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. θα θέσει σε άμεση προτεραιότητα την υγεία, την παιδεία, την δικαιοσύνη και το περιβάλλον. Είναι τέσσερις τομείς όπου η κυβέρνηση δεν απέδωσε την σημασία που όφειλε—τομείς που καθορίζουν την καθημερινότητα του πολίτη, την συνοχή της οικογένειας του, το μέλλον των παιδιών του.
Παρά τις πάμπολες αντιξοότητες, η οικονομία έχει μπει σε αυτοτροφοδοτούμενη πορεία. Είναι, όμως, γεγονός ότι τα οφέλη της ανάπτυξης δεν έχουν διαχυθεί στο ευρύ φάσμα της κοινωνίας. Αν όντως οι κρίσεις δεν άφησαν την κυβέρνηση να ασχοληθεί με τις ευρύτερες διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος, τώρα πλέον άλλη καθυστέρηση δεν νοείται.
Το σύστημα υγείας απαιτεί επαγγελματική διοίκηση, πληρότητα εξοπλισμού, επάρκεια προσωπικού, τόνωση της εκπαιδευτικής του διάστασης.
Η παιδεία απαιτεί προσαρμογή στις νέες απαιτήσεις της οικονομίας και της τεχνολογίας, ριζική αναβάθμιση της ποιότητας από την α΄ δημοτικού μέχρι την αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο, ομαλή λειτουργία των εκπαιδευτικών θεσμών.
Η δικαιοσύνη οφείλει να αλλάξει ριζικά τον τρόπο λειτουργίας και απονομής της, εγκαταλείποντας ταυτόχρονα την περιστασιακή αλλαγή των νόμων και ποινών, καθιερώνοντας ένα στιβαρό σύστημα σύγχρονης δικαιοσύνης ως προς τα μέσα και τις διαδικασίες.
Το περιβάλλον οφείλει να επανέλθει στην πρώτη γραμμή των κυβερνητικών προτεραιοτήτων. Δεν είναι μόνο ότι η φύση έχει ήδη αρχίσει να μας εκδικείται. Είναι ότι με τις πράξεις μας και παραλήψεις μας επιταχύνουμε την διαδικασία και αυξάνουμε το κόστος.
Εύκολα μπορεί να ακουστεί η κατηγορία πως η Ν.Δ. εθελοτυφλεί. Στο χέρι της είναι να αποδείξει το αντίθετο, πρώτα εμμένοντας στην παρουσίαση του προγράμματος της και, στην συνέχεια, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι άσκοπες εκλογικές διαδικασίες στις οποίες μας έριξε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις πράξεις της.
Το 1974 η Ν.Δ. αγνόησε το αίτημα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας για ασφάλεια και υγεία, δηλαδή για κοινωνική πρόνοια. Το 1981 το πλήρωσε ακριβά. Το 2023 η παραγνώριση του αιτήματος των πολιτών για μία καλύτερη καθημερινότητα θα γίνει με το κόμμα να αναλαμβάνει την ευθύνη για έναν μεγάλο κίνδυνο. Κίνδυνο που είναι σαφής.
Διαβάστε επίσης
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
