Κατά την γνωστή –και κοινότυπη—έκφραση, «σε κλοιό απεργιών βρίσκεται η χώρα.» Η πρεσβεία των ΗΠΑ, μάλιστα, με μεγάλη βιασύνη, υπερβολική ευαισθησία για τα κοινά (!) και υφέρπουσα πολιτική  του τύπου «φύλαγε τα ρούχα σου…» έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση προειδοποιώντας τους Αμερικανούς πολίτες να…προσέχουν.

Προσπάθησα να καταλάβω γιατί γίνονται οι απεργίες; Ποιοι τις υποκινούν είναι, εξάλλου, γνωστό. Φαίνεται ότι υποφέρω είτε από έλλειψη εξυπνάδας είτε από έλλειμμα ενσυναίσθησης. Γιατί το μόνο συμπέρασμα στο οποίο προσωπικά κατέληξα είναι ότι όλες αυτές οι απεργίες γίνονται απλά γιατί δόθηκε η ευκαιρία. Καμία, μα καμία απολύτως, δεν έχει σχέση με την τραγωδία των Τεμπών. Την επικαλούνται – ίσως, μερικοί—αλλά στην ουσία το μόνο που επιζητείται είναι το μπάχαλο.

Η υποκρισία ρέει άφθονη από παντού.

Να ξεκινήσω, όμως, από τους πολιτικούς. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αποφάνθηκε ότι η τραγωδία έδειξε πως η πολιτεία δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών. Γιατί υποκρίνεστε κ. Ανδρουλάκη; Η πολιτεία δεν είναι μόνο μία αφηρημένη έννοια. Έχει, επίσης, σάρκα και οστά: τους ανθρώπους και τις διαδικασίες που την συνθέτουν και την εκφράζουν με μύριους όσους τρόπους. Για πολλά χρόνια την πολιτεία διαφέντευαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Γιατί δεν κάνετε την αυτοκριτική σας κ. Ανδρουλάκη και δεν λέτε με ειλικρίνεια ότι η τραγωδία απέδειξε ότι για τουλάχιστον 20 χρόνια το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να προστατεύσει πάντα την ασφάλεια των πολιτών;

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κατέφυγε στην γνωστή τακτική να πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Ζητά από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να ερευνήσει όλα τα ατυχήματα από το 2020 έως το 2023. Και πάλι η υποκρισία τρέχει από τα μπατζάκια. Όλη η κοινωνία βοά πως οι ευθύνες είναι διαχρονικές – οπότε και διακομματικές, διότι στην Ελλάδα έχουμε εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία και όχι κατάκτηση της εξουσίας όπως  κρυφά ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας—αλλά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί να εστιάσει το θέμα κομματικά στην κυβέρνηση της Ν.Δ., μήπως και έτσι αποτινάξει από την δική του διακυβέρνηση έστω μικρό μέρος των μεγάλων ευθυνών που την βαρύνουν και που την κατάλληλη στιγμή θα αποκαλυφθούν. Γιατί κ. Τσίπρα δεν ζητάτε να καταλογιστούν ευθύνες τουλάχιστον για τον 21ο αιώνα και να αποδοθούν ανοιχτά, απροκάλυπτα, ανεξαίρετα, σε όποιον ανήκουν;

Αφήνω τους συνδικαλιστές τελευταίους. Κι ας ξεκινήσουμε από τους δάσκαλους και καθηγητές. Διαδηλώνουν δήθεν διαμαρτυρόμενοι για την τοποθέτηση στην θέση του σταθμάρχη ενός ανθρώπου που δεν είχε τα προσόντα. Η διαπίστωση για την ύπαρξη ή όχι προσόντων συνεπάγεται αξιολόγηση. Κύριοι δάσκαλοι και καθηγητές γιατί τότε αρνείστε την δική σας αξιολόγηση και κόπτεστε για την αξιολόγηση άλλων;  Δεν φτάνει, δηλαδή, που υποφέρουν οικτρά οι γνωστικές σας ικανότητες και η μεταδοτικότητά σας, αλλά σας περισσεύει το θράσος και η υποκρισία να κατεβαίνετε σε αδικαιολόγητη απεργία; Αν θέλατε πρόοδο και όχι σκοταδισμό, θα είχατε την τόλμη να ζητήσετε από τα ίδια τα παιδιά να σας αξιολογήσουν ανώνυμα. Δεν θα το κάνετε, όμως. Διότι γνωρίζετε την πανωλεθρία που θα πάθετε.

Απεργούν όλοι οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς. Φαντάζομαι από συμπαράσταση, θα ισχυριστούν. Γιατί, όμως, δεν απεργούσαν στο παρελθόν από συμπαράσταση στην έλλειψη μέτρων ασφαλείας; Τώρα, οι παραδοσιακοί συνδικαλιστές που μάχονται για τις καρέκλες τους θα κατέβουν στο δρόμο, η μεγάλη πλειοψηφία θα πάει στα συνοικιακά μαγαζιά, στα καφενεία, στις πλατείες, ή θα μείνει σπίτι για ύπνο και χουζούρι. Υποκρισία δίχως τέλος.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ανακοίνωση της ΠΝΟ που αναφέρει ότι «στο πλαίσιο των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων της χώρας για την εθνική τραγωδία στα Τέμπη, αποφάσισε την κήρυξη 24ωρης Παν-Πειραϊκής απεργίας σε όλες τις κατηγορίες πλοίων…». Κι αυτή διαμαρτύρεται για την τραγωδία αλλά, της ξεφεύγει και παραδέχεται ότι η απόφαση της είναι «στο πλαίσιο» των άλλων απεργιών – δηλαδή μην μείνουμε κι εμείς εκτός. Εξάλλου, απ’ ότι γνωρίζω, στην Ελλάδα τα τραίνα δεν μπαίνουν στα βαπόρια. Η υποκρισία περισσεύει.

Αν το συνδικαλιστικό κίνημα ήταν σύγχρονο στην γνώση, συγκροτημένο στην σκέψη, ρωμαλέο στην πράξη, αν ενδιαφερόταν σοβαρά και ειλικρινά για το κοινωνικό σύνολο, θα είχε σύσσωμο συνταχθεί, εδώ και πολλά χρόνια, κατά της κατάστασης στον ελληνικό σιδηρόδρομο απαιτώντας τον σε βάθος ουσιαστικό εκσυγχρονισμό του.  Αν έστω και ένας από τους συνδικαλιστές που απλόχερα σήμερα μοιράζουν χολή και υποκρισία είχε ταξιδέψει με τραίνο στην Ευρώπη κι αν είχε την παραμικρή τσίπα,  θα είχε επιστρέψει ντροπιασμένος για το ελληνικό χάλι και θα είχε προσπαθήσει κάτι να κάνει. Οτιδήποτε. Τώρα όψιμα φωνασκεί, για να κρύψει τις δικές του ευθύνες για την αφωνία του.

Το βόλεμα, όμως, της σίγουρης δουλειάς, της ατιμωρησίας, του παραμάγαζου, της ανευθυνότητας, των 14 μισθών και των παχυλών συντάξεων είναι ανυπέρβλητος πόλος έλξης. Αυτό δύσκολα θα ξεπεραστεί. Θα χρειαστεί ισχυρή πολιτική βούληση και πολλά αυγά να σπάσουν για να υπάρξει αλλαγή.  Διότι ως χώρα αντιμετωπίζουμε το επιπρόσθετο ευρύτερο πρόβλημα πως με τη νοοτροπία του συνδικαλιστή του δημοσίου κοντεύει να μπολιαστεί όλη η Ελλάδα.

Απεργίες, λοιπόν, με περίσσεια υποκρισία και αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο. Μήπως είναι καιρός οι υπεύθυνοι πολίτες να γίνουν …αντιεμβολιαστές;

Διαβάστε επίσης

Το ερώτημα δεν άλλαξε: Μητσοτάκης ή Τσίπρας;