Ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Κώστας Αχ. Καραμανλής, ανακοίνωσε την απόφαση της παραίτησής του στον ίδιο τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη κατά την επίσκεψή τους στον τόπο της καταστροφής.

Σε ένα ολιγόλεπτο τετ α τετ που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στους δύο άνδρες, δίπλα στα συντρίμμια εντός των οποίων υπήρχαν ακόμα αγνοούμενοι, ίσως και άλλοι νεκροί.

1

Λίγη ώρα αργότερα, ο Σερραίος βουλευτής δεν κατάφερε να κρατήσει τα δάκρυά του, κάνοντας την γνωστή on camera δήλωση.

Και τα δύο αυτά στοιχεία- η άμεση πολιτική και η άδολη ανθρώπινη αντίδραση- ενέχουν πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα.

Η ανάληψη της αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης, πόσο μάλλον σε πρώτο χρόνο, δεν αποτελεί συστατικό της κουλτούρας των πολιτικών μας.

Αντιθέτως, συνιστά την επωδό της κριτικής που εξαπολύεται από τους πολίτες –δεν μιλούμε για τους κάθε λογής «αντισυστημικούς λεγεωνάριους» και τα «τρολ»- εναντίον εκπροσώπων της πολιτικής τάξης, κυρίως από την πρόσφατη χρεοκοπία της χώρας και μετά.

Όλοι έχουμε ακούσει το αφοριστικό πλην απολύτως δίκαιο μετά από μεγάλες καταστροφές ή ακόμα και σε λιγότερο θανατηφόρες πλην καταφανείς περιπτώσεις ευθύνης του κρατικού μηχανισμού: «μα κανείς δεν παραιτείται!».

Και όλοι γνωρίζουμε ότι η απάντηση στο αυτονόητο, σχεδόν στο σύνολο των περιπτώσεων, καταντά ρητορική ερώτηση. Τα παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία πολλά και χιλιάδες αυτοί που τα έχουν ζήσει στο πετσί τους.

Όμως, αυτό που κατάφερε ο κ. Καραμανλής με την χθεσινή του παραίτηση, είναι να επαναφέρει, επί της αρχής, το αυτονόητο στη σωστή του διάσταση.

Αυτή της ανάληψης των ευθυνών για τη διαχρονική καθυστέρηση στην υλοποίηση των έργων στο σιδηροδρομικό μας δίκτυο. Που αποτελεί το πρώτο βήμα για την απόδοση των ευθυνών για τις φονικές επιπτώσεις από την καθυστέρηση στην υλοποίηση των έργων στο σιδηροδρομικό μας δίκτυο.

Παράλληλα, η κίνηση Καραμανλή πιθανότατα, κόβει στη ρίζα της και οποιαδήποτε επιχείρηση πολιτικής εκμετάλλευσης της καταστροφής ή ακόμα και συμψηφισμού της με άλλες τραγωδίες, όπως αυτή στο Μάτι, για παράδειγμα.

Καθώς, όσο απουσιάζει η ανάληψη ευθύνης, άλλο τόσο περισσεύει η εκ του ασφαλούς και εκ των υστέρων απόδοση ευθύνης, κυρίως από παράγοντες οι οποίοι διαχειρίστηκαν το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα για να αποφευχθούν τραγωδίες σαν αυτή στα Τέμπη.

Μάλλον προσέθεσαν κομμάτια στο «πάζλ» της εθνικής καταστροφής, όπως μπορεί να αποκληθεί χωρίς υπερβολές, το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ελληνική ιστορία .

Όμως, σε καμία περίπτωση, η πρωτόγνωρη κίνηση της παραίτησης Καραμανλή δεν μπορεί από μόνη της να οδηγήσει στο δέον.

Στην δημόσια εξήγηση όχι του τι έγινε, αλλά του τι δεν έγινε και γιατί δεν έγινε, με αποτέλεσμα να φτάσαμε πάλι να συζητούμε εκ των υστέρων, «πατώντας» πάνω σε αδικοχαμένα θύματα.

Το ζητούμενο μετά από την παραίτηση και το δάκρυ Καραμανλή (και τις εξηγήσεις που αναμένεται ότι θα δώσει στην τελετή παράδοσης- παραλαβής στον «διάδοχό» του κ. Γιώργο Γεραπετρίτη σήμερα στη Λεωφόρο Μεσογείων) είναι η έμπρακτη υλοποίηση του «ποτέ ξανά», στο οποίο και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε, αναλαμβάνοντας, πέρα από την ευθύνη και το πολιτικό ρίσκο που ενέχει μια τέτοια δήλωση, πολύ περισσότερο στην περίπτωση που οι πολίτες του εμπιστευτούν μια δεύτερη εντολή.

Το ζητούμενο, αυτό για το οποίο θα κριθεί η Κυβέρνηση, είναι όχι μόνο η επιτάχυνση των διαδικασιών για την διερεύνηση των ευθυνών, αλλά και η ολοκλήρωση της απόδοσης των ευθυνών, σε όλη την κλίμακα των εμπλεκομένων στο καρκίνωμα που λέγεται ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο.

Κυρίως όμως, το οριστικό κλείσιμο της «μαύρης τρύπας» που χαρακτηρίζει τη γενικότερη λειτουργία του σιδηροδρόμου στη χώρα. Ακόμα και τον 21ο αιώνα.

Και αυτό (πρέπει να) το γνωρίζουν πολύ καλά στην Κυβέρνηση.

Διαβάστε επίσης

Κώστας Καραμανλής: Παραιτήθηκε από Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών «ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων»

Κυριάκος Μητσοτάκης: Οι ευθύνες για την τραγωδία στα Τέμπη θα αποδοθούν – Υπερκομματική επιτροπή για τις αιτίες του δυστυχήματος

Ο Γεραπετρίτης αναλαμβάνει στη θέση του Κώστα Καραμανλή