Ρίχνουμε μια ματιά στο ησυχαστήριο του ανερχόμενου καλλιτέχνη Kehinde Wiley στην καρδιά της Αφρικής.

Το προεδρικό πορτρέτο του Barack Obama που έφερε την υπογραφή του Kehinde Wiley τον έκανε αυτόματα μέρος της παγκόσμιας ιστορίας και από την αποκάλυψή του το 2018 έως σήμερα, η καριέρα του έχει εκτοξευτεί στα ύψη της στρατόσφαιρας.

Μόνο τον περασμένο χρόνο, είχε εκθέσεις στην Μπιενάλε της Βενετίας, στο Musée d’Orsay στο Παρίσι, στην Εθνική Πινακοθήκη στο Λονδίνο και στο Roberts Projects στο Λος Άντζελες. Και μια ακόμη αναμένεται να ανοίξει στην γκαλερί Sean Kelly της Νέας Υόρκης αυτή την άνοιξη.

Το νέο του σπίτι στο Λάγος της Νιγηρίας έχει γίνει το σημερινό καταφύγιο της επιλογής του. «Ο χώρος είναι ένας ναός στη μοναξιά, ένας χώρος για να δημιουργήσεις πολύ πιο πειραματικά έργα», εξηγεί ο καλλιτέχνης, καθώς κατευθύνεται προς το γεμάτο φως στούντιο, κρυμμένο στον τελευταίο όροφο του τριώροφου ιερού του. «Όταν είμαι εδώ, ζωγραφίζω. Καμιά φορά στη μέση της νύχτας. Ή νωρίς το πρωί. Ζωγραφίζω χωρίς την πίεση της εμπορικής υποχρέωσης, χωρίς ένα τέλος στο μυαλό. Παίζω, νιώθω ευάλωτος και πολλές φορές ανακαλύπτω πράγματα».

Στεγασμένο σε ένα απομονωμένο αδιέξοδο στον θύλακα του νησιού Victoria του Λάγος, το σπίτι ανήκε προηγουμένως σε έναν βιομήχανο για αρκετές δεκαετίες. Υποβλήθηκε σε μια εκτεταμένη ανακαίνιση διάρκειας ενός έτους, καθοδηγούμενη αποκλειστικά από τον Wiley και την ενστικτώδη ανταπόκρισή του στον χώρο, όπως εξελίχτηκε — αρχιτεκτονικός αυτοσχεδιασμός, αν θέλετε. «Δεν υπήρξε ποτέ πραγματικό σχέδιο», αποκαλύπτει ο Wiley. Αντίθετα, εστίασε στο «να επιτρέψει στη διαδικασία να είναι ο πρωταγωνιστής του σόου».

Κατέβασε τοίχους, έφερε συρόμενες γυάλινες πόρτες, διατήρησε την άνθηση εμπνευσμένη από το chashitsu, αντάλλαξε τα τούβλα από τερακότα που κάποτε δέσποζαν στους εξωτερικούς χώρους με καταπράσινους κήπους που βρίθουν από τοπική χλωρίδα.

Ένα πλήθος μικροσκοπικών δωματίων μεταμορφώθηκε σε μια τεράστια βασική σουίτα με κρεβάτι και μπάνιο που καταφέρνει να είναι μια ωδή στον μινιμαλισμό και ταυτόχρονα μια απόλαυση της υπερβολής. Επέλεξε το μαύρο για τις πολύπλευρες εξωτερικές όψεις επειδή του άρεσε η αντιπαράθεση μιας μπρουταλιστικής πρόσοψης και μιας εσωτερικής Εδέμ.

Ο Wiley συνεργάστηκε στενά με τη Σενεγαλέζα σχεδιάστρια κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και επίπλων Aissa Dione για να εξοπλίσει τους εσωτερικούς χώρους. Αρκετά από τα χειροποίητα κομμάτια της Dione βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την κατοικία, από τους χαμηλούς καναπέδες και τα τραπέζια κοκτέιλ, μέχρι τα υφαντά παπλώματα και τα μαξιλάρια.

Φυσικά, η τέχνη κατέχει εξέχουσα θέση παντού. Μοντερνιστικά ξυλόγλυπτα από μεταγενέστερους δασκάλους, όπως ο Ben Osawe και ο Lamidi Olonade Fakeye συνδυάζονται με κομμάτια από φίλους και συναδέλφους του Wiley.

Μια τρομερή μπρούτζινη προτομή από την αναδρομική έκθεση του καλλιτέχνη στο Μουσείο Μπρούκλιν το 2015 υψώνεται πάνω από την τραπεζαρία.

Μια προκλητική φωτογραφία της Mickalene Thomas γνέφει στην είσοδο, ενώ μια αυτοπροσωπογραφία του φαινομένου της Γκάνας Amoako Boafo κοιτάζει κατά μήκος του σαλονιού ένα εικονιστικό έργο του Νιγηριανού ανερχόμενου αστέρα Collins Obijiaku. (Ένας παθιασμένος εραστής συναδέλφων καλλιτεχνών, ο Wiley θα ανοίξει σύντομα ένα δεύτερο φυλάκιο του Black Rock, στο λιμάνι Calabar της νότιας Νιγηρίας).

Γεννημένος και μεγαλωμένος στο South Central LA, ο Wiley επισκέφτηκε για πρώτη φορά την ήπειρο πριν από περισσότερες από δύο δεκαετίες σε μια αναζήτηση να βρει τον πατέρα του, έναν Νιγηριανό καθηγητή που επέστρεψε στη χώρα πριν γεννηθεί ο Wiley.

Αφού συμφιλιώθηκαν, πατέρας και γιος, ο Wiley ερωτεύτηκε τη Δυτική Αφρική και σύντομα αποφάσισε να επιστρέφει όσο πιο συχνά μπορούσε.

Όλα αυτά τα χρόνια, παραμένει ατελείωτα εμπνευσμένος από την ξέφρενη ενέργεια του Λάγος, μιας πολυσύχναστης μητρόπολης που πρόσφατα βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτισμού.

Πηγή: Architectural Digest

Διαβάστε επίσης:

Ο Seal σχεδιάζει τη νέα Leica