Ξεκίνησε από χαμηλά, έκανε πράξη την καινοτομία όσοι λίγοι βιομήχανοι τροφίμων του καιρού του, αλλά άφησε κληρονομιά μόνο το όνομα και την ιστορία του. Η οικογένεια του Παναγιώτη Νίκα χάνει ακόμα και το διαμέρισμα στα Παλαιά Ανάκτορα, στο οποίο έζησε τα τελευταία του χρόνια ο Λάκωνας αλλαντοβιομήχανος.

Οι επιτυχίες που σημείωσε από τη στιγμή που μπήκε σε μια σχεδόν παρθένα αγορά και την εκσυγχρόνισε σίγουρα δεν προεξοφλούσαν ούτε το άδοξο τέλος της επιχειρηματικής του δραστηριότητας, ούτε την απώλεια σχεδόν όλων των περιουσιακών στοιχείων που απέκτησε ο Παναγιώτης Νίκας, με μόνο εφόδιο το όραμα.

Ξεκίνησε την πορεία του, υπάλληλος σε παντοπωλείο της Αθήνας κι αναρριχήθηκε δύσκολα αλλά με επιμονή.

Άνθρωποι που τον γνώρισαν κι έμαθαν όλες τις πτυχές της ζωής του λένε πως ξεκίνησε από τόσο χαμηλά που όταν γνώρισε την πρώτη του σύζυγο Αλεξάνδρα, η έξοδός τους συνοδευόταν από μια πάστα μοιρασμένη στα δύο στα πολυσύχναστα, τότε, ζαχαροπλαστεία της Αθήνας.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ίδρυσε τη Νίκας. Πέρασαν έξι χρόνια για να συστήσει στην Ελλάδα το τοστ, αφού κυκλοφότησε το πρώτο αλλαντικό σε τετράγωνο σχήμα για τοστ και το παριζάκι, ένα άγνωστο μέχρι τότε προϊόν στη χώρα.

Ο επιχειρηματίας από τη Σπάρτη ίδρυσε τη Νίκας ως οικογενειακή επιχείρηση το 1966 και έξι χρόνια μετά, το 1972, κυκλοφόρησε πρώτος στην Ελλάδα το παριζάκι, καθώς και αλλαντικό σε τετράγωνο σχήμα για τοστ.

Όσο το βιοτικό επίπεδο βελτιώνεται και κάθε νοικοκυριό αποκτά ένα ψυγείο, η εταιρεία αναπτύσσεται. Το 1991 η Π. Γ. Νίκας εισάγεται στο Χρηματιστήριο και κατασκευάζεται το πρότυπο εργοστάσιο στον Άγιο Στέφανο, που στεγάζει μέχρι σήμερα την έδρα της αλλαντοβιομηχανίας και γειτνιάζει με άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, την ανταγωνίστρια Creta Farms, τη Δέλτα, την Pepsico και τη Folli Follie.

Μέχρι το 2000 έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και λανσάρει καινοτόμα προϊόντα στα ράφια του λιανεμπορίου,φιλέτο γαλοπούλας σε αλλαντικό και παριζάκι γίγας, δείχνοντας το δρόμο και στον ανταγωνισμό.

Εξαγορές και ανάπτυξη έως την εποχή… Πλακόπητα

Τότε είναι που αποφασίζει να περάσει τα σύνορα και μάλιστα, να φτάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και να ιδρύσει τη Nikas USA.

Το 1998 -2000 είναι εξάλλου μια περίοδος που χαρακτηρίζεται από συνεχείς εξαγορές: οι κυπριακές Αλλαντικά Γρηγορίου και Κ&L Snack Foods, το 60% της εταιρείας  νωπού και κατεψυγμένου κρέατος BOSS, το 37,65% της Διόνυσος-Ζόναρς, που εκμεταλλεύεται το γνωστό εστιατόριο κάτω από την Ακρόπολη, το 55% της βορειοελλαδίτικης αλλαντοποιίας Ανανιάδης και το 42,22% της Ελληνικός Γύρος μπαίνουν στο χαρτοφυλάκιο του Παναγιώτη Νίκα, ο οποίος δε διστάζει να εισέλθει και σε άλλα χωράφια.

Ιδρύει την «Αλέα» με σύγχρονο τυποποιητήριο και εμφιαλωτήριο ελαιολάδου στην Λακωνία, εξαγοράζει δυο τυροκομικές μονάδες σε Θήβα και Πάτρα και ιδρύει ακόμη μια στο ∆οµοκό. Ήταν η ίδια εποχή που η Νίκας είχε «πιαστεί» από το ραντάρ αμερικανικής πολυεθνικής τροφίμων, χωρίς, βέβαια, αποτέλεσμα.

Λάτρης, επίσης, της καλής ζωής και του ωραίου φύλου, αγόρασε πολυτελή κατοικία στο Λαγονήσι, στη «γειτονιά» των… μεγάλων, όπου διατηρούσαν κατοικίες κι άλλοι επιχειρηματίες, όπως ο εφοπλιστής Γιάννης Κούστας.

Η διορατικότητά του αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα δημιουργήματά του έγιναν θέλγητρο για τους μεγαλύτερους βιομηχάνους τροφίμων της χώρας.

Η τελευταία τυροκομική μονάδα που αναφέρθηκε ανήκει σήμερα στην Όπτιμα του Στέφανου Παντελιάδη, που επανασύστησε στην αγορά το κατίκι Δομοκού. Το συνολικό τίμημα εξαγοράς από την Όπτιμα ανήλθε στα 5,4 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 1,5 εκατ. ευρώ αφορούσε σε τραπεζικό δανεισμό της θεσσαλικής τυροκομικής.

Όσο για τη Νίκας, αφού πέρασε από τα χέρια του Άγγελου Πλακόπητα, κατέληξε στο Σπύρο Θεοδωρόπουλο και σήμερα, μετά την πώληση της Chipita, αποτελεί το μεγάλο – αν και νωρίς να ειπωθεί, κερδισμένο – στοίχημα του Έλληνα επιχειρηματία.

Το 2003 η αλλαντομηχανία περνά στη Global Finance, έναντι περίπου 60 εκατομμυρίων, κι έτσι έγινε πραγματικότητα η πρώτη εξαγορά μέσω μόχλευσης (leveraged buyout) εισηγμένης εταιρείας στην Ελλάδα.

Το τίμημα της εξαγοράς κατέληξε σχεδόν εξ΄ ολοκλήρου σε επενδύσεις της Νίκας Συμμετοχών, οι οποίες πάντως ως επί το πλείστον δεν ευοδώθηκαν και σίγουραν δεν απέκτησαν την αίγλη και τη φήμη της αλλαντοβιομηχανίας που καθιερώθηκε στους κορυφαίους του κλάδου.

Η σημαντικότερη αυτών, η επένδυση 14 εκατ. ευρώ σε ένα state of the art εμφιαλωτήριο της Αλέα. Στην ιδιοκτησία της δεύτερης συζύγου του Μαρίας ήταν το ποσοστό συμμετοχής στη Λακωνική Τροφίμων, εταιρεία που σήμερα ελέγχεται από την Impala Invest του Δημήτρη Βιντζηλαίου, γνωστού από τη «διάσωση» της Creta Farms.

Το 2014 η Chipita του Σπύρου Θεοδωρόπουλου κατέθεσε στις πιστώτριες της Νίκας πρόταση εξαγοράς του πλειοψηφικού ποσοστού της αλλαντοβιομηχανίας, ενώ είχε προηγηθεί η αγορά ομολογιών μετατρέψιμων ομολογιακών δανείων της εισηγμένης από τον ίδιο.

Από τις αρχές του 2022 οι μετοχές της Νίκας δεν διαπραγματεύονται στο ταμπλό, ενώ ελέγχεται κατά 100% από τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο.

Η παρακμή και ο πλειστηριασμός

Άγνωστα στο ευρύ κοινό ήταν τα σχέδιά του να δοκιμάσει μέλι από το βάζο του τουρισμού.

Κοιτώντας και πάλι μπροστά, προχώρησε στην αγορά εκτάσεων 6.000 στρεμμάτων στη Βοιωτία για να αναπτύξει τουριστικό συγκρότημα με αθλητικές εγκαταστάσεις για golf. Με δεδομένο ότι μεγάλο μέρος της έκτασης ήταν χαρακτηρισμένο ως δασικό, η επένδυση δεν προχώρησε.

Σχεδόν «κουφάρι» είναι πλέον και η Νίκας Συμμετοχών, που συστάθηκε για να «στεγάσει» τις επενδύσεις χαρτοφυλακίου του Σπαρτιάτη επιχειρηματία.

To 2021, την τελευταία χρήση για την οποία δημοσιεύτηκαν οικονομικά στοιχεάι, η holdings ήταν ζημιογόνα κατά 698 χιλ. ευρώ, ενώ Νίκας δεν υπάρχει στο διοικητικό συμβούλιο. Σχετικό αίτημα είχε καταθέσει το 2018 ο Γιώργος Νίκας – ενώ υπήρχαν εκκρεμείς δίκες για την εταιρεία –, το οποίο έγινε δεκτό με δικαστική απόφαση.

Το παρόν δ.σ. αποτελείται από τους Μαρία Βαλσαμάκη, Ιωάννη Χαμπέκο και Λεωνίδα Γεωργιάδη.

Η τελευταία και μία από τις πιο σημαντικές συμμετοχές της ήταν το ποσοστό στην εταιρεία εμφιαλωμένου νερού Δίρφυς στην Εύβοια, στην οποία επένδυσε ο Παναγιώτης Νίκας το 2007. Το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό της τάξης του 42% άλλαξε πρόσφατα χέρια και μάλιστα, μέσω πλειστηριασμού.

Τον Οκτώβριο του 2021, 1.741.181 μετοχές κατακυρώθηκαν έναντι 1,2 εκατομμυρίων στην πατρινή Λουξ των αδελφών Μαρλαφέκα, οι οποίοι συνεταιρίστηκαν με το βασικό μέτοχο, τον Ευβοιώτη Νίκο Σέρρα.

Η συμμετοχή είχε βγει στο σφυρί με επισπεύδουσα ήταν η Intrum και είχε κατασχεθεί για οφειλή 1,6 εκατομμυρίων.

Πριν φύγει από τη ζωή, ο Παναγιώτης Νίκας είχε ήδη πουλήσει τι βίλα στο Λαγονήσι – οι πληροφορίες μιλούσαν για τίμημα 26 εκατομμυρίων –, ενώ αργότερα ο Γιώργος Νίκας πούλησε και κατοικία της οικογένειας στο Ψυχικό.

Τελευταία απώλεια είναι το διαμέρισμα στη Στησιχόρου, στο οποίο ζούσε ο Παναγιώτης Νίκας με την σύζυγό του Μαρία, σε μικρή απόσταση από την πρώτη του γυναίκα και μητέρα του Γιώργου Νίκα.

Σε περίπου ένα μήνα από σήμερα, στις 11 Ιανουαρίου βγαίνει στο σφυρί κατοικία επί της οδού Στησιχόρου, με τιμή εκκίνησης 1,9 εκατ. ευρώ. Επισπεύδουσα είναι και σε αυτή την περίπτωση η Intrum και οφειλέτες η χήρα του Παναγιώτη Νίκα, Μαρία, ο γιος του εκλιπόντα επιχειρηματία, Γιώργος και η Νίκας Συμμετοχών.

Το ακίνητο έχει χτιστεί σε οικόπεδο 1.065 τετραγωνικών μέτρων, το οποίο βρίσκεται ανατολικά του Βασιλικού Κήπου των Παλαιών Ανακτόρων.

Σύμφωνα με τον τίτλο ιδιοκτησίας, πρόκειται για διαμέρισμα του τρίτου ορόφου, που αποτελείται από χωλ, living room, σαλόνι, τραπεζαρία, οφφίς, κουζίνα, δωμάτιο υπηρεσίας, μπάνιο υπηρεσίας, διάδρομο, WC ξένων, διάδρομο υπνοδωματίων, δύο υπνοδωμάτια, δύο λουτρά, εξώστη προς Ιερό Ναό Ταξιαρχών και βεράντα προς την οδό Στησιχόρου. Σύμφωνα με τα στοιχεία, φέρεται να αποπερατώθηκε το 1971 και κατασχέθηκε για οφειλή 150.000 ευρώ.

Το κτίριο είναι πλήρως αποπερατωμένο, ενώ σύμφωνα με τους εκτιμητές του, η ποιότητα κατασκευής της πολυκατοικίας εξωτερικά είναι καλή και φαίνεται να συντηρείται τακτικά. Γεγονός είναι ότι έχουν διαπιστωθεί παρεκκλίσεις από την προηγούμενη τεχνική μελέτη του ακινήτου: Σύμφωνα με προηγούμενη τεχνική έκθεση, περιγράφεται η πιθανότητα το διαμέρισμα να είναι μικρότερο σε σχέση με τα προβλεπόμενα στην οικοδομική άδεια, και να χρήζει τακτοποίησης, χωρίς όμως να καταλήγει σε ασφαλή συμπεράσματα.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του βέβαια είναι η τοποθεσία, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στον Εθνικό Κήπο και το Προεδρικό Μέγαρο. Πρόκειται για περιοχή όπου περιβάλλεται από Πρεσβείες, και πολλά κτίρια πολιτικής σημασίας, πυκνοδομημένη με πολυώροφα κτίρια κυρίως μεγάλης ηλικίας, χωρίς ελεύθερα τμήματα με προοπτική περαιτέρω ανοικοδόμησης.

Η εξωτερική εικόνα των κτιρίων στην ευρύτερη περιοχή είναι πολύ καλή, ενώ οι δημόσιοι χώροι είναι φροντισμένοι, με πυκνή δενδροφύτευση. Επιπλέον, πρόκειται για περιοχή με υψηλή αστυνόμευση, συνεπώς το αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων είναι υψηλό.

Οι σχέσεις με τον Γιώργο Νίκα

Παρότι κόντεψαν να έρθουν σε ρήξη με αφορμή την πώληση της Νίκας, που θα μπορούσε να αλλάξει χέρια νωρίτερα με πολύ υψηλότερο τίμημα, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Νίκας είχαν σχέσεις «παλαιάς κοπής».

Άνθρωποι του περιβάλλοντός τους θυμουνται ότι ο Γιώργος Νίκας μιλούσε στον πατέρα του στον πληθυντικό, ενώ το μόνο σίγουρο είναι ότι, τουλάχιστον στις αρχές της επαγγελματικής πορείας του πρώτου, ο δεύτερος αποτέλεσε πρότυπο.

Στα βήματα του πατέρα του, ο Γιώργος Νίκας είχε συμμετάσχει στην ανάπτυξη της Mega Yeeros του Νίκου Λούστα στις ΗΠΑ, μεγάλωσε την αλυσίδα γρήγορου φαγητού GRK Fresh στην Αμερική, ενώ προηγουμένως είχε συστήσει στο ελληνικό κοινό τα Wendy’s και τα παγωτά Haagen Dazs.

Μέχρι τη στιγμή που ενεπλάκη στο σκάνδαλο του inside trading στις ΗΠΑ, για το οποίο αναζητάται από τις αμερικανικές αρχές. Ο γιος του Παναγιώτη Νίκα κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε κύκλωμα εσωτερικής πληροφόρησης από το 2010 έως το 2017.

Μάλιστα, το Bloomberg παρομοίασε την υπόθεση με την ταινία Ocean’s 11: «Ένας Ελληνας με αλυσίδα εστιατορίων στο Μανχάταν, ο γόνος μέλους δ.σ. μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας, ένας χρηματιστής με πάθος για το πόκερ στο Μονακό, ένας αντιπρόεδρος της Goldman Sachs, και ένα ζευγάρι συμβούλων επενδύσεων».

Διαβάστε επίσης

«Προσοχή μη μάθει τίποτα ο γιος μου, ο Γιώργος»! – Τι λένε όσοι έζησαν από κοντά το deal Παναγιώτη Νίκα – Άγγελου Πλακόπιτα 16 χρόνια μετά