ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο επίμονος Γιάννης Γκίκας είναι τελικά μια ιδιαίτερη περίπτωση industrial designer. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως για το βραβευμένο του βάζο Μutant, πέρασε τρεις μήνες στην Αρίτα της Ιαπωνίας, τον τόπο γέννησης της περίφημης ιαπωνικής πορσελάνης. Σε έναν κόσμο υψηλών ταχυτήτων, όπου τα περισσότερα γίνονται ευτελώς, ο ίδιος πιστεύει ακράδαντα πως η πολυτέλεια σήμερα έγκειται στο να απολαμβάνεις το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς ταλαντούχων ανθρώπων, όπως αυτό επιβιώνει στο χρόνο. Design για εκείνον είναι η διαδικασία ικανοποίησης των αναγκών της ζωής – ακόμη και αν πρόκειται για μια κούπα καφέ ή ένα φλιτζάνι εσπρέσο. Που όμως, με κάποιον πάντα τρόπο, δίνει στον χρήστη τη δυνατότητα να «αποδρά από την πλήξη της απόλυτης σταθερότητας».
Μια διαδικασία που περιλαμβάνει πρωτίστως έρευνα και μελέτη. Σε κάθε επίπεδο.
Το νέο του project είναι ταυτόχρονα και ένας ύμνος στη γενέτειρά του, την Αθήνα. Σε συνεργασία με τον οίκο MYRAN, γεννήθηκε η πορσελάνινη συλλογή Artificiel.
«Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας, θα παρατηρήσει κανείς ότι τα περισσότερα κτίρια που κατασκευάστηκαν μεταξύ 1950 και 1970 είναι ντυμένα με επιφάνειες τσιμέντου και μια τεχνική γνωστή στην καθομιλουμένη ως Artificiel. Αυτό το «πετσί» της πόλης, κατά τόπους καλοδιατηρημένο, αλλά τις περισσότερες φορές, εμφανώς φθαρμένο ή κακοδιατηρημένο, τράβηξε την προσοχή μου εδώ και αρκετό καιρό. Η κλίμακα εφαρμογής αυτής της τεχνικής στα αθηναϊκά κτίρια είναι πανταχού παρούσα τόσο, που, αν υπήρχε μια υφή που να αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης, θα ήταν αυτή. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της Αθήνας για να το ενσωματώσω στη σχεδιαστική μου δουλειά, τότε ξεκάθαρα θα επέλεγα το artificiel», δηλώνει ο βιομηχανικός σχεδιαστής Γιάννης Γκίκας.
Πώς έγινε αυτό; Με τη χρήση φωτογραμμετρίας (κυρίαρχη μέθοδος στη χαρτογραφία και την τοπογραφία, καθώς και σε πολλές οικολογικές μελέτες), σαρώθηκαν τρεις βασικοί τύποι τεχνητού (fine/chténi, medium/thrapína, coarse/kutalia) σε τρία αστικά κτίρια, στις συνοικίες Κυψέλη και Κολωνάκι. Χρησιμοποιήθηκαν τα ψηφιακά ανάγλυφα για να κατασκευαστούν τρισδιάστατα μοντέλα των αντικειμένων τα οποία, όταν εκτυπώθηκαν, αποτέλεσαν τη βάση για την κατασκευή των καλουπιών, όπου χυτεύθηκε η πορσελάνη.
«Όταν ο Γιάννης Γκίκας μας έδειξε το νέο έργο στο οποίο δούλευε μετά την επιστροφή του από την κατοικία του στην Αρίτα στην Ιαπωνία, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Έχοντας δουλέψει για δύο δεκαετίες με το σκανδιναβικό και το ιαπωνικό design στην Ελλάδα, δεν μπορούσαμε να βρούμε έναν καλύτερο τρόπο έκφρασης της αισθητικής μας διπολικότητας από αυτή την κεραμική ωδή στην Αθήνα, που συνδυάζει τη λεπτότητα της ιαπωνικής τέχνης με το ακατέργαστο διαμάντι των αθηναϊκών προσόψεων», αναφέρουν οι εκπρόσωποι του οίκου Myran.
Πρόκειται τελικά για κούπες καφέ ή για ένα μικρό κομμάτι αστικής ποίησης με δόσεις συμβολισμού; Αδιαμφισβήτητα το δεύτερο, ναι.
Photography: Giorgos Vitsaropoulos, Yiannis Ghikas, Vassilis Karidis
myran.gr & www.yiannisghikas.com
Διαβάστε επίσης:
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
- FinTech: Σε φάση έντονης ανάπτυξης στην Ελλάδα – Οι κύριοι παράγοντες
- Κωνσταντίνος Φουντάς: Το νέο «αφεντικό» του Cern μιλά για το σωματίδιο του Θεού, τον πυρηνικό πόλεμο, τα πανεπιστήμια
- Πώς τα ελληνικά πανεπιστήμια μπαίνουν στο ραντάρ των διεθνών φοιτητών
- Κυριάκος Μητσοτάκης στο TikTok για Gigabit Voucher: 379.000 νοικοκυριά και ΜμΕ θα αποκτήσουν συνδέσεις υπερυψηλών ταχυτήτων