Όσοι υποφέρουν από το ενοχλητικό βουητό στα αυτιά (μία κατάσταση που είναι ιδιαίτερα συχνή στους μουσικούς) ξέρουν ότι δεν είναι καθόλου ευχάριστο να κουδουνίζουν συνεχώς τα αυτιά σου. Αυτό που μάλλον δεν ξέρουν, όμως, είναι ότι η κατάσταση αυτή κυριολεκτικά αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλός τους!
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει μία έρευνα που διεξήχθη στο πανεπιστήμιο του Illinois, με επικεφαλής την καθηγήτρια Fatima Husain, η οποία έκανε το εξής πείραμα: έδωσε σε άτομα που υποφέρουν από βουητό να ακούσουν διάφορους ήχους, που κατηγοριοποίησε ως ευχάριστους (όπως το γέλιο), δυσάρεστους (όπως μία κραυγή πόνου) ή ουδέτερους (όπως το άνοιγμα ενός μπουκαλιού).
Η Husain περίμενε ότι οι άνθρωποι με βουητό στα αυτιά θα ενοχλούνταν ακόμα περισσότερο από τους δυσάρεστους ήχους, όπως ο ήχος ενός συναγερμού φωτιάς. Αντίθετα, ανακάλυψε ότι οι δυσάρεστοι ήχοι δεν ενοχλούσαν τους ασθενείς και τόσο, επειδή στον εγκέφαλό τους οι ήχοι παίρνουν διαφορετική διαδρομή, και κατευθύνονται σε ένα μέρος του εγκεφάλου που κάνει λογική ανάλυση δεδομένων, και όχι συναισθηματική.
Υπό κανονικές συνθήκες, ο ανθρώπινος εγκέφαλο αντιμετωπίζει τον θόρυβο στην αμυγδαλή, ένα σημείο που δίνει συναισθηματική αξία σε κάθε ήχο ή εικόνα. Όταν ακούμε νύχια να ξύνονται πάνω σε μαυροπίνακα ή βλέπουμε φρικιαστικές εικόνες στην τηλεόραση, η αμυγδαλή συνδυάζει αυτά τα ερεθίσματα με αρνητικά συναισθήματα. Έτσι, όταν οι άνθρωποι που δεν βουίζουν τα αυτιά τους ακούν ένα κουδούνισμα (π.χ. τηλέφωνο, κουδούνι πόρτας, συναγερμό), το μυαλό τους συνδέει αυτόν τον ήχο με ένα αρνητικό συναίσθημα.
Αντίθετα, στους ανθρώπους με βουητό στα αυτιά, ο εγκέφαλος μαθαίνει να «απομακρύνει» τον θόρυβο. Όταν ακούν νέους ήχους, ο εγκέφαλός τους στέλνει τα δεδομένα ότι στην αμυγδαλή, αλλά στον μετωπιαίο λοβό, που επεξεργάζεται τα δεδομένα λογικά και όχι συναισθηματικά, δίνοντας μία ήρεμη, ψύχραιμη αντίδραση, αντί για μία πανικόβλητη αντίδραση.
«Ο ήχος κάνει εναλλακτική διαδρομή στον εγκέφαλό σου», δήλωσε στο Mic η Husain. «Μπορείς να καταπιέσεις την προσοχή σου στο βουητό, και αυτό αποσυνδέει το συναισθηματικό στοιχείο».
Ας πούμε ότι ακούτε ένα ξαφνικό χτύπημα στην πόρτα σας. Αν δεν έχετε βουητό στα αυτιά η αμυγδαλή σας συνδέει τον ήχο με κάποιο αρνητικό συναίσθημα, για παράδειγμα με κάποια σκηνή από ένα θρίλερ που είδατε πρόσφατα. Για τους ανθρώπους με βουητό, όμως, σύμφωνα με την Husain, ο ήχος αυτός είναι απλώς ένα χτύπημα στην πόρτα και τίποτα παραπάνω.
Ωστόσο, η Husain διευκρινίζει ότι οι άνθρωποι με σοβαρές περιπτώσεις βουητού δεν μπορούν να αφομοιώσουν τον ενοχλητικό ήχο, και για τα λόγο αυτό κάποιοι υποφέρουν από άγχος και κατάθλιψη.
Η Husain πιστεύει ότι με τη χρήση της Λειτουργικής Απεικόνισης Μαγνητικού Συντονισμού (fMRI) μπορεί να δείξει πώς ο εγκέφαλος αλλάζει διαδρομή στην επεξεργασία των ήχων και πώς λειτουργούν κάποιες μορφές γνωστικής θεραπείας, όμως η «εκμάθηση» του εγκεφάλου ώστε να υποβαθμίζει τον θόρυβο του βουητού.
Ουσιαστικά, η χρήση της τεχνολογίας fMRI σε ανθρώπους με βουητό μπορεί να αξιοποιηθεί για την εξέταση του πόσο αποτελεσματικά ο εγκέφαλός τους «σβήνει» αυτόν τον θόρυβο, με τον ίδιο περίπου τρόπο που οι διαβητικοί χρησιμοποιούν την εξέταση αίματος για να ελέγξουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους.
«Η εξέταση αίματος είναι προφανώς πιο σίγουρη. Αλλά πλησιάζουμε, και μπορούμε να δείξουμε, με ακόμα τρεις μελέτες, ότι αυτό λειτουργεί», υποστηρίζει η Husain.
