Σε πρόσφατο blog, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) διαπιστώνει και επίσημα κάτι που όλοι γνωρίζαμε. Δηλαδή, ότι οι κύριοι παράγοντες που δημιουργούν πληθωριστικές πιέσεις είναι οι τιμές των τροφίμων, της ενέργειας και των μεταφορών (που σε πολύ μεγάλο βαθμό συναρτώνται με το κόστος ενέργειας. Υπάρχει η παρατήρηση ότι οι τιμές των υπηρεσιών έχουν επίσης αυξηθεί, αλλά τρόφιμα και ενέργεια έχουν την συντριπτική προτεραιότητα.

Το πολύχρωμο διάγραμμα θα ήταν χάρμα οφθαλμών, αν δεν έκρυβε μελλοντικό πόνο και δυστυχία.

Σε παλαιότερο blog, το ΔΝΤ παρατηρούσε ότι η νομισματική σύσφιξη είναι πλέον συντονισμένη σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε ωραιότατο διάγραμμα δείχνει πως οι αυξήσεις του επιτοκίου είναι πολύ μεγαλύτερες στις αναδυόμενες αγορές απ’ ότι στις προηγμένες— εξέλιξη αναμενόμενη διότι οφείλουν με κάθε μέσο να περιορίσουν την εκροή κεφαλαίων, στηρίζοντας το νόμισμά τους και αποδεικνύοντας ότι μάχονται για την σταθερότητα του.

Το ενδιαφέρον εστιάζεται στην θέση ότι «οι κεντρικές τράπεζες οφείλουν να δράσουν αποφασιστικά για να φέρουν τον πληθωρισμό στον επιθυμητό στόχο, αποφεύγοντας την δημιουργία πληθωριστικών προσδοκιών που θα κατέστρεφαν την αξιοπιστία που με τόσο κόπο κτίστηκε στις προηγούμενες δεκαετίες».

Και συνεχίζει: «Η νομισματική πολιτική δεν μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει η αναστάτωση στις αλυσίδες  εφοδιασμού λόγω της πανδημίας ή τις αναταράξει στις αγορές πρώτων υλών που έφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Μπορεί, όμως, να επιβραδύνει την συνολική ζήτηση και έτσι να μειώσει την πίεση που σχετίζεται με αυτήν, επομένως η σύσφιξη των χρηματοπιστωτικών συνθηκών είναι ο στόχος».

Αυτή η φράση, όπως και η προηγούμενη,  δεν έχουν μόνο οικονομικό περιεχόμενο. Το πραγματικό νόημα τους έγκειται στις ηθικές αξίες που στηρίζουν.

Διότι, σε τι αναφέρεται και ποιόν αφορά η «αξιοπιστία» που δεν πρέπει να καταστραφεί; Φυσικά στις αγορές, και επειδή αυτή η φράση που σκόπιμα προωθείται διότι είναι  αόριστη και συγκαλύπτει, οι «αγορές» είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Παλαιότερα η αναφορά ήταν στους gnomes of Zurich, αλλά το σύγχρονο χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει προ πολλού ξεπεράσει τα γεωγραφικά και νοηματικά όρια της Ζυρίχης.

Ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός πάνω από τους ανθρώπους.

Η παραδοχή ότι η νομισματική πολιτική δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα βασικά αίτια του πληθωρισμού παρά μόνο μειώνοντας την συνολική ζήτηση, δεν αποτελεί μόνο προαγγελία ύφεσης αλλά και απόδειξη ότι το κόστος που θα πληρώσουν οι ευάλωτες ομάδες – διότι οι πλούσιοι ουδόλως θίγονται είτε από την ύφεση είτε από τον πληθωρισμό—αφήνει αδιάφορους τους τεχνοκράτες του Ταμείου.

Από την εποχή του Paul Vocker που τιθάσευσε πληθωρισμό της τάξης του 20% ρίχνοντας την παγκόσμια οικονομία σε βαθιά ύφεση, η πρωτοκαθεδρία του στόχου να συγκρατείται ο πληθωρισμός στο 2% έχει αποφέρει τεράστια κέρδη στα ολιγοπώλια, στις τράπεζες και στους κερδοσκόπους και έχει εγκλωβίσει την παγκόσμια οικονομία σ’ ένα περιβάλλον από το οποίο ο «άνθρωπος» απουσιάζει.

Πάρτε παράδειγμα την διαμάχη για την το πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου. Η διαπραγμάτευση στο ΤΤF της Ολλανδίας δεν έχει πλέον καμία σχέση με τις πραγματικές συνθήκες της προσφοράς και ζήτησης. Είναι αποτέλεσμα κερδοσκοπικών παιγνιδιών με τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης και τα παράγωγα. Όλα γίνονται κάτω από ένα πέπλο αδιαφάνειας και η τύχη δισεκατομμυρίων ανθρώπων εξαρτάται όχι από εκλεγμένες κυβερνήσεις αλλά από τους αντίστοιχους “gnomes of Zurich”.

Διαβάστε επίσης:

Η αύξηση των επιτοκίων δώρο στον Πούτιν

Υβριδικός πόλεμος τιμών και ψυχολογίας