Είναι αυτή η Μποτιτσέλι της χιλιετίας; Ο Γαγκόζιαν, το φαινόμενο της τέχνης και τα σχόλια

Φαινόμενο ή κατασκεύασμα; Και πόσο έχει επηρεάσει σ’ αυτό η φημολογούμενη σχέση της με τον «πάπα» των εμπόρων τέχνης Λάρι Γκαγκόζιαν, κάτι που έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης διεθνώς;

Η 27χρονη Άννα Γουέιεντ από τον Καναδά, που πριν από πέντε χρόνια, έχοντας μόλις αποφοιτήσει από τη Σχολή Σχεδίου του Ρόουντ Άιλαντ ανέβαζε τα έργα της στο Instagram για να γίνει γνωστή και έφθασε τον περασμένο Μάιο να κτυπήσει σε δημοπρασία των Sotheby’s 1,6 εκατομμύρια δολάρια, διχάζει τον κόσμο της τέχνης. Πρόκειται πράγματι για το νέο αστέρι; Ή μήπως είναι απλώς ένας διάτων, που θα σβήσει γρήγορα, δεδομένου μάλιστα, ότι «Ο κόσμος της τέχνης λατρεύει να καταβροχθίζει τους νέους του», όπως λέει η γνωστή κριτικός Τζέρι Σολτς στο περιοδικό Wall Street Journal;

Αλλά υπάρχει και η τρίτη εκδοχή, που αφορά τον διάσημο Γκαγκόζιαν, ο οποίος ανέλαβε την νεαρή και κατά πενήντα χρόνια μικρότερή του ζωγρ

άφο με την αιτιολογία, ότι επειδή η Γουέιεντ δεν γνωρίζει καλά το χώρο, προσπαθεί απλώς να την προστατέψει «από τους μεγάλους, κακούς λύκους». Μια φράση του, που επίσης σχολιάσθηκε αρνητικά, καθώς φαίνεται να παρουσιάζει τη νεαρή καλλιτέχνιδα ως Κοκκινοσκουφίτσα να περπατά αφύλακτη μέσα στο άθλιο δάσος του κόσμου της τέχνης… Ξεσηκώνοντας όμως και τις γυναίκες της τέχνης, που μιλούν για σεξιστική συμπεριφορά.

Κορίτσια και νέες γυναίκες

Οι γυναίκες ωστόσο είναι το βασικό θέμα στα περισσότερα έργα της Άννα Γουέιεντ, η οποία ζωγραφίζει κορίτσια και νέες γυναίκες, που παραπέμπουν, σύμφωνα με τους New York Times σε έναν «συναισθηματικό ερωτισμό». Οι ηρωίδες της αναδύονται μέσα από ένα σκοτεινό βάθος για να ζήσουν κάποιες καθημερινές στιγμές τους, όπως οι χαρές και οι λύπες της εφηβείας. Συχνά φορούν κόκκινο κραγιόν, έχουν τα μαλλιά πιασμένα με κορδέλα σε αλογοουρά, τα κοσμήματα δεν λείπουν.

Η επιλογή του θέματος ήταν αυθόρμητη, όπως λέει η ίδια η ζωγράφος στο περιοδικό Wall Street Journal. «Καθώς ήμουν νέα, μπερδεμένη και με νοσταλγία, σε μια νέα χώρα, απλώς φοβήθηκα. «Θυμάμαι να σκέφτηκα, ότι αν μπορούσα να μεταφέρω τους φόβους μου στη γυναίκα που ζωγράφιζα, τουλάχιστον θα έχω ένα άλλο άτομο για να συζητώ μαζί του».

Η γκαλερί Γκαγκόζιαν πάντως περιγράφει πιο επιτηδευμένα τα έργα της: «Σε αυτές τις επακριβώς αποδιδόμενες σκηνές, οι φιγούρες -συχνά νεαρές και γυναίκες- μπλέκονται σε κωμικοτραγικές αφηγήσεις με ειρωνικό τόνο, προσφέροντας μια ονειρική εικόνα της ικανότητας της λαϊκής κουλτούρας και της κοινωνικής σύμβασης να κατασκευάζει και να παραμορφώνει χειρονομίες, τελετουργίες και σημαίνοντα θηλυκότητας», αναφέρει στην ιστοσελίδα της. Προσθέτοντας ακόμη, ότι η Γουέιεντ «παραμένει ευαίσθητη στις ανθρώπινες ιδιοσυγκρασίες και αντιφάσεις τους, απεικονίζοντας χαρακτήρες που είναι αξιαγάπητοι, μυστηριώδεις και εξ ολοκλήρου τους εαυτούς τους».

Η αποθέωση όμως έρχεται από την Wall Street Journal που την αποκαλεί «Μποτιτσέλι της χιλιετίας»!

Η αμφισβήτηση

Όπως αναφέρεται ωστόσο σε δημοσίευμα του ARTnews «Αυτό που προκύπτει από την παρουσία της στον Τύπο είναι ένα πορτρέτο της Γουέιεντ ως μιας αθώας ύπαρξης: Ξανθιά και όμορφη, κατάγεται από μια μικρή πόλη του Καναδά, υπογράφει τους πίνακές της με emoji καρδιάς και ψήνει μπισκότα σοκολάτας για τους επισκέπτες του στούντιο». Παράλληλα όμως επισημαίνει, ότι αυτή τη στιγμή είναι η νεότερη καλλιτέχνις που εκπροσωπείται από την αυτοκρατορία της γκαλερί Gagosian, «μια κίνηση που σχεδόν σίγουρα επηρέασε τις υψηλές της τιμές σε δημοπρασία».

Η δριμεία κριτική εναντίον της αφορά, όπως είναι φανερό τη σχέση, την οποία φέρεται να έχει με τον Λάρι Γκαγκόζιαν, καθώς, όπως αναφέρεται αυτό «ενισχύει την πεποίθηση, ότι ο καλύτερος τρόπος για μια γυναίκα να βρει θέση στο τραπέζι του χρήματος και της εξουσίας είναι μέσω της νιότης και της ομορφιάς της ώστε να κερδίσει την προσοχή ενός ισχυρού, ηλικιωμένου άνδρα».

Σ’ αυτήν την εικόνα συνηγορεί και η σχέση με τον προηγούμενο εκπρόσωπό της Τιμ Μπλαμ της Blum & Poe, καθώς, όπως έγινε γνωστό εκείνος είχε προωθήσει στους Sotheby’s τον πίνακα της «Falling Woman» του 2020, που έκανε το ρεκόρ δημοπρασίας του 1,6 εκατομμυρίων δολαρίων ως «αποστολή εκδίκησης», όπως ψιθυρίζουν οι κακές γλώσσες.

Επιτυχία σαν παραμύθι

Και πάλι όμως κάποιοι προτιμούν να διαβάζουν την επιτυχία της ως παραμύθι. Η Άννα Γουέιεντ γεννήθηκε στο Κάλγκαρι του Καναδά το 1995 αλλά ήθελε να ζει στη Νέα Υόρκη. Μετακόμισε λοιπόν εκεί και γράφτηκε στη Σχολή Σχεδιασμού του Ρόουντ Άιλαντ, επειδή ήταν το πλησιέστερο σχολείο στην πόλη, που την δέχτηκε. Το καλοκαίρι μετά την πρώτη της χρονιά, συμμετείχε σε διαγωνισμό με την Εθνική Πινακοθήκη του Καναδά, όπου βρέθηκε στην πρώτη τριάδα.

Όταν άρχισε να παρουσιάζει τους πίνακές της στο Instagram, την εντόπισαν ορισμένοι κριτικοί, όπως η Σολτς, που προώθησαν το έργο της σε μεγαλύτερο κοινό. Τα έργα της τότε, το 2018, πουλιόνταν για 400 δολάρια. Χάρις όμως σε κάποιες καλές διασυνδέσεις της κατόρθωσε να κάνει την πρώτη, ατομική της έκθεση στην Νέα Υόρκη το 2019. Μεταξύ των πρώτων εκείνων έργων της ήταν μια σειρά από σκοτεινούς, κινηματογραφικούς καμβάδες που απεικονίζουν ένα κουκλόσπιτο, έχοντας για πρότυπο αυτό που είχε στην κατοχή της ως παιδί, και τις νεαρές γυναίκες κατοίκους του. Εκείνα τα έργα πουλήθηκαν μεταξύ 2.000 και 12.000 δολαρίων.

Ακολούθησε μία σειρά έργων στην οποία αποδομεί την παρουσίαση των αμερικανικών προαστίων στην καλωδιακή τηλεόραση, παρουσιάζοντάς τα ως ένα σουρεαλιστικό βασίλειο στο οποίο η βία και η καταστροφή κρύβονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Με παρόμοιο ανησυχητικό φως εξάλλου απεικονίζει φρούτα, λουλούδια και άλλα αντικείμενα στις νεκρές φύσεις της.

Οι πίνακές της – έχει δημιουργήσει περίπου 50 – έχουν παρουσιαστεί έκτοτε σε διάφορες εκθέσεις σε αμερικανικές πόλεις «προκαλώντας μια άμεση και συναισθηματική ανταπόκριση», όπως αναφέρεται από την γκαλερί Γκαγκόζιαν, που ετοιμάζει για το φθινόπωρο έκθεσή της.

Άλλωστε, όπως αναφέρει σε άρθρο της Journal, η Έλι Ράινς, η έμπορος έργων τέχνης που παρουσίασε για πρώτη φορά την Γουέιεντ, όποιος επηρεάζει τη ζωή της καλλιτέχνιδας στις πιθανότητες επιτυχίας της είναι μισογύνης.

Διαβάστε επίσης:

Οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής σε ναούς της Θεσσαλονίκης