Αλέξης Μάρδας (δεξιά)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σε τρεις μήνες περίπου η χώρα μας θα διαθέτει τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά στούντιο στις εγκαταστάσεις των πρώην Στούντιο Τσιλιγιάννη στο Κορωπί. Νέος τους ιδιοκτήτης είναι ο Αλέξης Μάρδας. Τον συνάντησα σ’ ένα από τα τεχνολογικά εργαστήρια που διαθέτει στην Αθήνα. Είναι τόσο μπροστά από την εποχή του και τόσο διακριτικά πολυμαθής, που δεν είναι να απορεί κανείς γιατί ο μεγαλύτερος φιλειρηνιστής, Τζον Λένον, τον θεωρούσε το μεγάλο του δάσκαλο και γκουρού.
Ξαφνικά μάθαμε ότι ρίχνετε άγκυρα στην Αθήνα αγοράζοντας το μεγαλύτερο στούντιο της χώρας. Πώς οδηγηθήκατε σε αυτή την επένδυση;
«Ήταν καιρός, γιατί από 14 ετών αισθάνομαι πολίτης αυτού του κόσμου αλλά στην καρδιά μου είναι μόνο η Ελλάδα. Αποφάσισα να κάνω παραγωγές στην Ελλάδα και ο μόνος λόγος είναι για να προβάλω τη χώρα μου στο εξωτερικό».
Τι είδους παραγωγές;
«Έχουμε κουβεντιάσει με τον Νίκο Κούνδουρο να ανεβάσουμε μια θεατρική παραγωγή στο πλατό και έχω κάνει συνεννοήσεις με εταιρείες παραγωγών στο Ντουμπάι και το Άμπου Ντάμπι για τηλεοπτικά γυρίσματα εδώ. Βεβαίως, ελπίζω να έλθουν και δουλειές από τα ελληνικά κανάλια και από τον κινηματογράφο».
Τι έκτασης είναι τα πλατό;
 |
«Συνολικά είναι πάνω από 4.500 μέτρα. Με 4 control rooms, κομμωτήρια, χώρους για make up, ντους, rest room. Θα μου πάρει, υπολογίζω, περίπου τρεις μήνες να το εξοπλίσω με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας».
Σε ό,τι έχετε κάνει μέχρι σήμερα πάντα βάζατε την Ελλάδα μπροστά στους στόχους σας;
«Όπως είπε ο Ελύτης σε ένα ποίημά του: Από όσους τόπους κι αν γυρνώ, αυτόν μονάχα αγαπώ. Στην καρδιά μου είναι η Ελλάδα. Και θέλω να γίνει πόλος έλξης για διεθνείς παραγωγές και αυτό να συμβάλει και στην προβολή της πανέμορφης χώρας μας».
Φέτος εργάζεστε σκληρά για τον εξοπλισμό των στούντιο. Δεν θα κάνετε διακοπές;
«Από το 1979 δεν έχω λείψει καμία χρονιά από την Ύδρα. Πήγαινα συνήθως πριν το Πάσχα και παρέμενα μέχρι τέλος Οκτωβρίου. Φέτος όχι μόνο δεν έχω πάει, αλλά δεν πρόκειται και να πάω γιατί ετοιμάζω το στούντιο».
Παραμελείτε την Ύδρα εξαιτίας της καινούργιας σας αγάπης;
«Θα τελειώσει το στούντιο “ελπίζω” σε τρεις μήνες. Θα κάνω ένα μεγάλο πάρτι. Ήδη έχω καλέσει κόσμο από το εξωτερικό. Δεν θα σας αποκαλύψω ονόματα, είναι έκπληξη! Θα έλθουν για το πάρτι, θα τους φιλοξενήσω μία εβδομάδα στην Ύδρα και μετά θα αρχίσουν οι παραγωγές».
 |
Έχετε φιλοξενήσει πολλές διασημότητες στην Ύδρα. Τα καινούργια στούντιο θα γίνουν πόλος έλξης όπως η όμορφη Ύδρα;
«Δεν το ελπίζω. Το πιστεύω. Θα γίνει».
Έχουμε ακούσει ότι είστε ο μοναδικός παραγωγός που πληρώνει τις πρόβες. Αληθεύει;
«Και βέβαια. Είναι θέμα αρχής. Ο άλλος πρέπει να ζήσει και να πληρωθεί. Στην Ελλάδα συνήθως δεν πληρώνουν τις πρόβες, πληρώνουν τις παραστάσεις. Εγώ πληρώνω τις πρόβες, αλλά και τις παραστάσεις προκαταβολικά».
Διάβασα κάπου ότι η Μαντόνα και η Σακίρα σας συμβουλεύονται σε επαγγελματικά θέματα.
«Αυτό είναι αλήθεια. Είμαι περισσότερα χρόνια σε αυτή τη δουλειά και πιθανότατα είμαι πιο έμπειρος. Εγώ ξεκίνησα το 1962-63, όταν αυτές δεν είχαν γεννηθεί ακόμα, αλλά η ιστορία και η πορεία με τους Beatles έχει κάνει τον κύκλο της και έχει αφήσει έναν καλό απόηχο».
Θα μας πείτε με δύο λόγια τι ήταν ο Λένον;
«Πιστεύω ότι οποιαδήποτε στιγμή ο Τζον Λένον με άλλους τρεις μουσικούς θα είχε φτιάξει τους Beatles. Ο Ρίνγκο Σταρ, π.χ., ήταν ένας πολύ καλός ντράμερ, αλλά οποιοσδήποτε καλός ντράμερ θα μπορούσε να είναι ο ντράμερ των Beatles. Ο Τζον Λένον ήταν η ψυχή».
 |
Τι έχετε κρατήσει στην καρδιά σας από τη μακρόχρονη φιλία και συγκατοίκησή σας με τον Τζον Λένον;
«Είχαμε συγκατοικήσει για πολλά χρόνια. Το μοναδικό για μένα ήταν η δίψα του Τζον Λένον για μάθηση. Ξεκίνησε σαν παιδάκι από τις φτωχογειτονιές του Λίβερπουλ. Ήταν μεγάλο ταλέντο, αλλά δεν είχε ούτε ουσιαστική μόρφωση ούτε κοινωνική μόρφωση. Όταν βρεθήκαμε, έλεγε ότι είμαι ο γκουρού του. Και πιστεύω ότι βοήθησα πάρα πολύ στο να μάθει πράγματα. Καθόμασταν όλο το βράδυ και με ρωτούσε πράγματα».
Όπως;
«Η πρώτη ερώτηση που θυμάμαι σαν τώρα που μου έκανε ήταν αν μπορώ να του εξηγήσω τη διαφορά ανάμεσα στην αστρολογία και την αστρονομία και εγώ χαμογέλασα… Δεν πίστευα ότι κάποιος στην ηλικία μου μπορούσε να με ρωτήσει κάτι τέτοιο…».
Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της συνεργασίας σας με τους Beatles ποια ήταν;
«Ήταν το ταξίδι μας στην Ινδία. Μείναμε περίπου ένα χρόνο κλεισμένοι σε ένα μοναστήρι. Οι Beatles, όπως ξέρετε, δυστυχώς έπαιρναν ναρκωτικά, όπως και όλη αυτή η γενιά της δεκαετίας του ’60. Μόνο εγώ δεν έπαιρνα και ήμουν φαινόμενο. Είχα χαρεί πολύ όταν βγήκαμε από το μοναστήρι και ήταν όλοι απεξαρτημένοι από ναρκωτικά και αλκοόλ και πλήρεις ενέργειας, με ροδαλά μάγουλα, έτοιμοι για δουλειά».
Θυμάστε ένα περιστατικό μαζί τους;
«Μια μέρα πηγαίναμε στο City του Λονδίνου για να επενδύσουμε τα χρήματα των Beatles και είδαμε τους πάντες ντυμένους με μαύρα κοστούμια, καπέλα, ομπρέλες και ο Λένον έφριξε και είπε: Γιατί αυτή η θλίψη; Δεν μπορούν αυτοί που έχουν χρήματα να ντυθούν όπως οι παππούδες μας, με βελούδινα κόκκινα σακάκια και μεταξωτά παντελόνια;. Του είπα ότι έτσι δεν θα ντύνονταν οι σοβαροφανείς, αλλά οι νεότεροι άνθρωποι, οι οποίοι, όμως, δεν είχαν λεφτά για να το κάνουν».
Και τι έγινε;
«Αποφασίσαμε να το κάνουμε εμείς γι’ αυτούς. Ανοίξαμε το μαγαζί Apple στην Carnaby Street, με τέτοιου είδους ρούχα σε χαμηλές τιμές. Μας κόστιζαν 120 λίρες και τα πουλούσαμε για 2 λίρες στους φοιτητές. Έγινε ενδυματολογική επανάσταση. Δεν μας πείραζε, γιατί εκείνη την εποχή πάνω από ένα ορισμένο εισόδημα φορολογούνταν πάρα πολύ και ο Τζον είπε: Γιατί να δίνουμε τα λεφτά στην κυβέρνηση; Να τα κάνει όπλα; Καλύτερα να τα κάνουμε ρούχα για τους φοιτητές που δεν έχουν χρήματα. Ο Τζον ήταν μεγάλος φιλειρηνιστής».
Η ιδέα της διεθνούς παραγωγής «Το ψάρι που το έλεγαν Γουάντα» ήταν δική σας και έγινε ταινία έπειτα από προτροπή του Τζακ Νίκολσον. Έχετε μελλοντικά στόχο μία διεθνή κινηματογραφική παραγωγή με την υπογραφή σας;
«Ελπίζω πως ναι. Αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη».
Είστε, μπορούμε να πούμε, σε μία από τις πιο δημιουργικές και χαρούμενες περιόδους της ζωής σας;
«Όλες οι περίοδοι είναι οι ωραιότερες της ζωής μου. Δεν μπορώ να κάθομαι. Πρέπει να κάνω πάντα κάτι καινούργιο από την αρχή. Ξεκίνησα πολύ νωρίς την πρώτη μου δουλειά στην Αγγλία. Από τότε φτιάχνω πράγματα, τα κουρδίζω να λειτουργούν μόνα τους και μετά ξεκινάω κάτι άλλο. Δεν μπορώ ένα πράγμα: τη ρουτίνα. Δεν μπορώ να κάνω μια δουλειά και να μείνω όλη μου τη ζωή σε αυτή τη δουλειά. Και όταν έχουν προβλήματα, γυρίζω, τα διορθώνω και συνεχίζω. Τώρα έχετε δίκιο. Είμαι ενθουσιασμένος…».
Πράγματι…
«Πιστεύω ότι θα γίνει κάτι μεγάλο για την Ελλάδα. Θα φέρει και χρήματα με τις ξένες παραγωγές και θα διαφημιστεί ο τόπος. Αν ξεκινήσουν ξένες παραγωγές εσωτερικά γυρίσματα, θα γίνουν reperages και αυτόματα τα εξωτερικά θα γίνουν στην Κρήτη, την Ύδρα, την Κέρκυρα? Στην πανέμορφη Ελλάδα μας».
