Τα οικονομικά αποτελέσματα των τραπεζών τώρα που δεν θα αναμένουν bonus τα υψηλόβαθμα στελέχη τους θα είναι καλύτερα ή χειρότερα; (ceteris paribus, όπως  μαθαίναμε στα νιάτα μας, δηλαδή με όλα τα άλλα δεδομένα ίδια…)

Η κυβέρνηση αποφάσισε να μην επιτρέψει την χορήγηση bonus στα υψηλόβαθμα στελέχη των τραπεζών.

Υπάρχουν αρκετές ιστορίες που μπορούν να γραφτούν σαν συνέπεια αυτής της απόφασης.

Η πιο ουσιαστική είναι εάν εμείς οι υπόλοιποι που δεν είμαστε  τραπεζικοί και δη υψηλόβαθμα στελέχη πιστεύουμε πως η ύπαρξη bonus συμβάλει θετικά προς την επίτευξη σημαντικών οικονομικών αποτελεσμάτων σε οργανισμούς μεγάλους όπως οι τράπεζες.

Όταν o υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης επιστρατεύει ολόκληρη την πολιτική του ευφυία και νομική ευγλωττία για να πείσει πως είναι απαραίτητη η κινητροδότηση ακόμα και στην ελληνική κρατική διοίκηση.

Όταν bonus παραγωγικότητας θα δοθούν στα μεσαία στελέχη των τραπεζών.

Όταν το μεγαλύτερο βάρος για την βέλτιστη και τάχιστη αξιοποίηση του ταμείου ανασυγκρότησης και ανάπτυξης πέφτει στις πλάτες των τραπεζών.

Όταν οι τραπεζίτες έχουν να πάρουν bonus εδώ και 12 χρόνια.

Όταν στις τράπεζες του εξωτερικού αλλά και στις μεγάλες εταιρείες τα bonus είναι πολλαπλάσια των τακτικών αποδοχών γιατί έτσι το μοντέλο αμοιβών έχει αποδειχθεί πως  λειτουργεί αποδοτικότερα.

Όταν οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να προσελκύσουν καταξιωμένα στελέχη από τον διεθνή ανταγωνισμό για να προσθέσουν καινοτομία και βέλτιστες πρακτικές  επειδή  δεν μπορούν να προσφέρουν ανταγωνιστικά πακέτα παροχών.

Όταν  ακόμα και σήμερα στην χώρα μας είναι πολιτικά αποδεκτή η άποψη πως επειδή κάποιος είναι υψηλόμισθος δεν χρειάζεται έξτρα κινητροδότηση, παρόλο που αυτό συμβαίνει στις περισσότερες επιχειρήσεις παγκοσμίως.

Όταν ο μεγαλύτερος ωφελούμενος από την θετική πορεία των τραπεζών είναι η Ελληνική οικονομία, δηλαδή όλοι μας.

Όταν θετικά αποτελέσματα για τις τράπεζες σημαίνει ακόμα περισσότερα δάνεια σε επιχειρήσεις, ακόμα περισσότερα στεγαστικά, ακόμα περισσότερα δάνεια συνδεδεμένα με πράσινες επενδύσεις, και οπωσδήποτε ακόμα λιγότερα κόκκινα δάνεια.

Όταν τα θετικά αποτελέσματα των τραπεζών συνεπάγονται και άμεσα οφέλη για τον μεγαλύτερο μέτοχο τους το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) δηλαδή το ελληνικό δημόσιο , δηλαδή για εμάς.

Όταν είναι τόσα πολλά τα ΟΤΑΝ που περιέγραψα παραπάνω, τότε η σύνδεση  των στόχων και των αποτελεσμάτων των τραπεζών με την ύπαρξη bonus στα διοικητικά στελέχη είναι σχεδόν αυτονόητη.

Μα θα σκεφτεί κάποιος, πως εύκολα  οι διοικήσεις των τραπεζών θα μπορούσαν να θέσουν χαμηλά τον πήχη των στόχων τους για να περάσουν με άνεση από πάνω και να δρέψουν άκοπα ώριμους καρπούς.

Για αυτό τον λόγο εντούτοις υπάρχουν οι θεσμικοί και ιδιώτες μέτοχοι που εκπροσωπούνται στα διοικητικά συμβούλια για να θέσουν ρεαλιστικούς και επιτεύξιμους στόχους που θα μεγιστοποιούν το συνολικό οικονομικό και κοινωνικό όφελος.

Οι στόχοι δεν ορίζονται  από τους ίδιους τους τραπεζίτες, τίθενται μετά από  μακρά ζύμωση με όλα τα συμμετέχοντα μέρη (μετόχους, ΔΣ) λαμβάνοντας υπόψιν το οικονομικό περιβάλλον και τις ανάγκες ολόκληρης της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ουσιαστικά αυτός θα έπρεπε να είναι και ο ρόλος του ΤΧΣ που όντας μέτοχος στις τράπεζες σχεδόν για μια δεκαετία, τις γνωρίζει σε βάθος  έχοντας προνομιακή εσωτερική πληροφόρηση, θέση στο ΔΣ και μέχρι πρότινος ειδικά προνόμια.

Ποιος άραγε είναι πιο αρμόδιος για να θέσει αυτούς τους κατορθωτούς στόχους από το ΤΧΣ;

Διαφορετικούς  ανά  τράπεζα, ανάλογα με τις ιδιαιρετότητες της καθεμίας, τον τρόπο λειτουργίας της και τις επιχειρησιακές της δυνατότητες, δημιουργώντας υγιή και επωφελή ανταγωνισμό.

Με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί , διοικείται και επιτυγχάνει σκοπούς και αποτελέσματα το «πλάσμα δικαίου» που δημιούργησε η ανθρώπινη φαντασία και λέγεται ανώνυμη εταιρεία όπως οι τράπεζες στην περίπτωσή μας.

Και στο τέλος εμείς σαν μέτοχοι των τραπεζών μέσω του ΤΧΣ τι εντέλει προτιμούμε;

Πολλαπλά οικονομικά οφέλη σε όλα τα πεδία που θα αποφέρουν και προσωπικά οφέλη σε όσους επιτύχουν τους δύσκολους στόχους τους, ή μια μίζερη διαχείριση της μετριότητας που σίγουρα δεν προκαλεί φανταχτερές ειδήσεις του τύπου «έμαθες πόσο bonus πήρε ο τάδε CEO ή  ο δείνα» αλλά προωθεί το δόγμα της ελάσσονος προσπάθειας και του εξισωτισμού προς τα κάτω;

Ας προτιμήσουμε τις θετικές εξελίξεις, τα θετικά αποτελέσματα, τα οφέλη που διαχέονται σε όλους μας, να προσθέσουμε σύνεση στις τυχόν εξαιρετικά μεγάλες ανταμοιβές  που μπορεί να προκαλέσουν , και ας αποδεχτούμε το γεγονός πως οι κουβέντες για τις απολαβές αυτών που δουλεύουν περισσότερο από τους υπόλοιπους πάντα θα υπάρχουν.

Όσοι βρίσκονται κοντά σε αυτά τα στελέχη και συνεργάζονται μαζί τους γνωρίζουν πόσο σκληρά εργάζονται.

Οι ρυθμοί είναι αδιανόητοι, οι ημέρες γεμάτες με συναντήσεις μέχρι αργά το βράδυ, οι πιέσεις όλων των ειδών, μορφών και προελεύσεων συνεχείς, ο προσωπικός τους χρόνος ανύπαρκτος.

Multitasking αδιαλείπτως, και το τηλέφωνο να χτυπά ασταμάτητα όλες τις ημέρες της εβδομάδας.

Έχουν όλους τους πελάτες και τους  εργαζόμενους τους στις σκέψεις τους. Διαμορφώνουν στρατηγική, είναι συνεχώς ενημερωμένοι για τις εξελίξεις και επιλύουν μικρά και μεγάλα  θέματα που επηρεάζουν τις οικονομικές τύχες οικογενειών και επιχειρήσεων με σημαντικό κυρίως ψυχολογικό κάματο.

Και ας μην ξεχνάμε πως όταν για το καλό όλων μας  έρθουν και τα θετικά αποτελέσματα θα έχουμε και ένα επιπλέον θέμα κοινωνικού σχολιασμού «βρε πόσα πήρε bonus ο τάδε και πόσα ο δείνα.»

Διαβάστε επίσης

Χάρη πόσα χρήματα θα είχα τώρα εάν είχα επενδύσει σε εσένα