Το θέαμα της διαμάχης δύο κορυφαίων παικτών του τομέα της ενέργειας είναι λειτουργικά ανήκουστο, κοινωνικά απαράδεκτο και πολιτικά αυτοκτονικό.

Το θέαμα του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργείου να εκδίδει ανακοινώσεις γεμάτες αοριστίες και να εθελοτυφλεί ως προς την διαμάχη δηλώνει έλλειψη ηγεσίας και επαφής με την πραγματικότητα.

Το θέαμα μίας κυβέρνησης όπου ο εκπρόσωπος Τύπου απαντά απαξιωτικά στις επιθέσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δείχνει ότι υποτιμάται το πρόβλημα της ακρίβειας και η απήχηση του λαϊκισμού στην κοινωνία.

Ως προς την διαμάχη ΡΑΕ- ΔΕΗ. Το θέμα της τιμολόγησης της ενέργειας είναι έτσι κι αλλιώς περίπλοκο στην πράξη και δυσνόητο για τον καταναλωτή. Όταν η εποπτεύουσα αρχή διαφωνεί δημόσια με τον κύριο πάροχο, τι πρέπει να σκεφτεί και τι οφείλει να πιστέψει ο άμοιρος καταναλωτής;

Η απλή κοινή λογική επιβάλλει «να τα βρούνε μεταξύ τους» και να σταματήσουν να μπερδεύουν τον πολίτη. Οι όποιες κόντρες λύνονται στα γραφεία και όχι στις εφημερίδες.

Ως προς το ΥΠΕΝ, η ουδέτερη στάση που τηρεί απέναντι στην διαφωνία ΡΑΕ- ΔΕΗ είναι ανεξήγητη θεσμικά. Αν είναι να υπάρξει κάποια διαφωνία αυτή μπορεί να είναι μεταξύ της ανεξάρτητης αρχής και της πολιτικής ηγεσίας. Η λογική της πολιτικής ουδετερότητας υποδηλώνει είτε ανευθυνότητα είτε αδυναμία διαμόρφωσης συγκεκριμένης πολιτικής.

Ως προς τις απαντήσεις που δίνει η κυβέρνηση και το ΥΠΕΝ στις επιθέσεις του Αλέξη Τσίπρα, ένας είναι ο χαρακτηρισμός: άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.

Ουδείς εκπλήσσεται που ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ καβάλησε το άλογο του λαϊκισμού με αφορμή την ακρίβεια. Αν δεν το έκανε ο Αλέξης Τσίπρας, ποιος θα το έκανε;

Ουδείς εκπλήσσεται με τα ψέματα που εκστομίζει, ούτε με το «δεν πληρώνω». Στην αντιπολιτευτική μικρόνοια, αυτά είναι πρακτικές και συνθήματα που απέδωσαν στο παρελθόν, οπότε – ελλείψει άλλης ουσίας και στρατηγικής – γιατί να μην αποδώσουν και σήμερα;

Το πρόβλημα είναι ότι ειδικά στο θέμα της ακρίβειας, της τόσο μεγάλης εκτίναξης του κόστους της ενέργειας που κατατρώει το εισόδημα και μπορεί εύκολα να επιβραδύνει ακόμη περισσότερο τον ρυθμό ανάπτυξης, οι αόριστες και απαξιωτικές απαντήσεις της κυβέρνησης – του εκπροσώπου και του ΥΠΕΝ—δεν επαρκούν.

Δεν επαρκούν διότι, μολονότι σωστές ως προς την ουσία δεν πείθουν τον πολίτη. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας ψευδώς ισχυρίζεται ότι το 90% της αύξησης του κόστους περνά στον καταναλωτή, η απλή διάψευση πέφτει στο νερό. Ο πολίτης περιμένει συγκεκριμένο νούμερο που θα τον πείσει.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας ψευδώς ισχυρίζεται ότι οι τιμές ενέργειας στην Ιβηρική Χερσόνησο είναι χαμηλότερες της Ελλάδος, η απλή διάψευση της μορφής «δεν είναι έτσι, λέει ανακρίβειες» προκαλεί γέλωτα. Νούμερα και γεγονότα θέλει να ακούσει και να διαβάσει ο πολίτης για να κρίνει. Διαφορετικά πέφτει θύμα του ευήκοου ψέματος και της εύκολης λύσης.

Η κυβέρνηση έχει δαπανήσει μερικά δισεκατομμύρια για να απαλύνει το βάρος που φέρνει η αύξηση της τιμής της ενέργειας στον οικογενειακό προϋπολογισμό, στον τρόπο ζωής του πολίτη, στο δικαίωμα του να απολαμβάνει τα καλά των δημόσιων αγαθών. Προβλέπεται ότι θα απαιτηθεί να ξοδέψει μερικά ακόμη. Πρόκειται για μία διαδικασία το τέλος της οποίας δεν είναι ακόμη ορατό.

Με επικοινωνιακές π…., δεν βάφονται αυγά. Με έλλειψη ηγεσίας δεν λειτουργούν υπουργεία. Με διαμάχες δεν αποδίδουν ούτε οι επιχειρήσεις ούτε οι εποπτεύουσες αρχές.

Το θέμα της ενέργειας ήρθε για να μείνει. Είναι όπως ο κορωνοϊός. Αντίστοιχη οφείλει να είναι η ενημέρωση του πολίτη: εκλαΐκευση της διαδικασίας προσδιορισμού των τιμών ώστε να καταλάβει ο μέσος πολίτης πως αυτή διαμορφώνεται. Εξήγηση για την ρήτρα αναπροσαρμογής, ώστε να κατανοηθεί πως και γιατί αυτή είχε υιοθετηθεί και ποια είναι η προοπτική. Απομυθοποίηση της ιστορίας με τα υπερκέρδη, δίνοντας τις ορθές διαστάσεις του. Καθημερινή δημοσίευση δελτίου τιμών – χονδρικής και λιανικής και ερμηνεία για το πώς προκύπτουν οι διαφορές. Αποσαφήνιση της διαφοράς στο κόστος και στις τιμές μεταξύ πετρελαίου και φυσικού αερίου, επακριβής προσδιορισμός του βάρους που δημιουργούν οι φόροι ερμηνεία της σημασίας τους στα δημόσια οικονομικά.

Στα δισεκατομμύρια που δαπανώνται, 2-3 επικοινωνιολόγοι που δεν είναι της δεκάρας, μπορούν να σχεδιάσουν ένα εκλαϊκευμένο πρόγραμμα ενημέρωσης του πολίτη. Να καθιερώσουν την  καθημερινή εμφάνιση της κυβέρνησης όπου θα εξηγεί τι συμβαίνει, δείχνοντας έτσι πως νοιάζεται. Να βρουν τον Χαρβαλιά και τον Τσιόδρα της ενέργειας και να εφαρμοστεί ένα σχέδιο που θα φέρει τον πολίτη κοντά στο πρόβλημα – την φύση του, τις προεκτάσεις του, το μέλλον του. Ένα σχέδιο που την κατάλληλη στιγμή θα μπορέσει να εξηγήσει τις όποιες μελλοντικές αποφάσεις πάρει η κυβέρνηση – μόνη της ή με την Ε.Ε.

Οι αντιδράσεις του κόμματος, των υπουργών, της κεντρικής εξουσίας παραπέμπουν σε καταστάσεις μοιρολατρίας: «Αχ τι κακό μας βρήκε. Αχ τι να κάνουμε».

Για το καλό της χώρας είναι απαραίτητο να επανέλθει η αισιοδοξία, η αποφασιστικότητα, η αποτελεσματικότητα, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της πρώτης περιόδου του κορωνοϊού που απέπνεαν πνοή εμπιστοσύνης προς και από την κοινωνία. Διαφορετικά ο λαϊκισμός θα πάρει και πάλι το πάνω χέρι.

Διαβάστε επίσης

Η μάχη ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι ξεκίνησε για τα καλά