Πολύ σωστά η λαϊκή θυμοσοφία λέει ότι δεν μπορείς να πατάς σε δύο βάρκες ταυτόχρονα. Η αναφορά είναι προφανώς – μεταξύ άλλων—στην σημασία της συνέπειας. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πατάς σε μία βάρκα. Θα πρέπει, όμως, να προσέξεις μήπως καταλήξεις να μην πατάς σε καμία βάρκα.

Διαβάζω από άρθρο του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ότι η κυβέρνηση ξόδεψε 43,3 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της πανδημίας «…ωστόσο η αποτελεσματικότητα…λόγω του οριζόντιου χαρακτήρα τους δεν ήταν η αντίστοιχη.»

Φοβάμαι ότι ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης μάλλον δεν βρήκε βάρκα να πατήσει.

Θέμα πρώτο, όσον αφορά τον επιχειρηματικό κόσμο, με το 97% των ελληνικών εταιρειών/επιχειρήσεων να είναι πολύ μικρές ή μικρές για ποια μη οριζόντια μέτρα μιλά ο κ. Ανδρουλάκης;

Εκτός αν θεωρεί ότι οι περίπου 50-100 μικρομεσαίες (με τα ευρωπαϊκά δεδομένα) μεγάλες (με τα ελληνικά στάνταρτ) επιχειρήσεις δεν έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στα μέτρα; Αν ναι, ας το δηλώσει.

Θέμα δεύτερο, εύκολη η κριτική για οριζόντια και στοχευμένα μέτρα. Θα όφειλε, όμως, έστω και τώρα, να πει στον Έλληνα πολίτη ποια ακριβώς θα ήταν τα στοχευμένα μέτρα που θα είχε προτείνει ο ίδιος;

Θέμα τρίτο. Με σοβαροφανές ύφος αναφέρεται στην σημασία των πόρων ανάκαμψης και γιατί «η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να πάει χαμένη».

Αναρωτιέμαι αν ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει διαβάσει έστω και ένα από τα δεκάδες (για να μην πω εκατοντάδες) άρθρα που έχουν δημοσιευτεί πάνω στο θέμα αυτό—της ευκαιρίας που δεν πρέπει να χαθεί;

Γιατί δεν ρωτά τον Πρωθυπουργό που από την πρώτη στιγμή πασχίζει και το πρόγραμμα να φτιάξει σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Ε.Ε., και τους μηχανισμούς να στήσει ώστε να υπάρξει η απορρόφηση, και τους ελέγχους να έχει ώστε να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα;

Γιατί δεν ρωτά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αγωνιά διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι οι κατευθύνσεις που χάραξε και οι γραμμές που έβαλε στο θέμα αυτό η Νέα Δημοκρατία του στερούν σε μεγάλο βαθμό την δυνατότητα να επαναλάβει τις εξωθεσμικές κινήσεις της περιόδου της δικής του πρωθυπουργίας;

Μιλάει για χωρίς σχέδιο απολιγνητοποίησητης της Δ. Μακεδονίας, όταν ακόμη και εχθρικοί προς την κυβέρνηση τοπικοί παράγοντες συνεργάζονται σ’ ένα σχέδιο που έχει ανακοινωθεί και συζητηθεί ουκ ολίγες φορές.

Το ίδιο με την ενέργεια. Επισημαίνει πράγματα που έχουν γραφτεί, λεχθεί, αναλυθεί κατά κόρο. Ακριβή τιμή, δεν δίνονται επαρκείς πόροι για το δίκτυο που πάσχει.

Για το κοινωνικό κράτος μας λέει ότι πρέπει να αυξήσουμε την ανθεκτικότητα!

Αφήνω κατά μέρος ότι η κατανομή των πόρων ανάμεσα στις προτεραιότητες του Ταμείου Ανάκαμψης δεν είναι στην πλήρη διακριτική ευχέρεια των κρατών-μελών—οπότε η κριτική για το θέμα αυτό πάσχει.

Επικεντρώνομαι στο ότι από το νέο αρχηγό δεν περιμένω να ακούσω την επανάληψη της λιτανείας των πασίγνωστων προβλημάτων, αλλά τις λύσεις που αυτός προτείνει.

Από διαγνώσεις και επισημάνσεις προβλημάτων έχουμε κυριολεκτικά πήξει.

Οι λύσεις μας διαφεύγουν – για όποιον λόγο.

Τι ακριβώς προτείνει ο κ. Ανδρουλάκης;

Η αοριστία μπορεί να βολεύει από τις Βρυξέλλες, αλλά στην Ελλάδα που δοκιμάζεται σκληρά εδώ και περίπου 15 χρόνια, τα άδεια λόγια δεν πιάνουν τόπο πια.

Δυστυχώς, σε μισή σελίδα άρθρο δεν είχε να προσθέσει ούτε μία λέξη που να προσφέρει έστω την υποψία μίας καινοτόμου σκέψης.