Όπως είχα προβλέψει στις 27 Ιανουαρίου, πριν την συζήτηση στην Βουλή, η πρόταση μομφής ήρθε και έφυγε. Είναι σαν να μην έχει γίνει. Αν εξυπηρέτησε τον κύριο στόχο του Αλέξη Τσίπρα, την συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, το μέλλον θα το δείξει. Το δυσάρεστο για την χώρα είναι ότι άφησε πίσω της την οσμή του οχετού που εκπέμπει ο Πολλάκης. Είναι μία οσμή που επεκτείνεται πλέον στον όλο ΣΥΡΙΖΑ –και, βεβαίως, ιδιαίτερα στον επικεφαλής του.

Αν θελήσει ένας πολίτης να ξεφύγει από την ζούγκλα του πολιτικού πολιτισμού στον οποίον επιμένει να κινείται ο πρώην αναπληρωτής υπουργός υγείας και καμιά πενηνταριά στελέχη του κόμματος που τον στηρίζουν επιδιώκοντας κι αυτοί την στιγμή της δόξας τους στα …βοθροκάναλα (που τόσο μισούν και αγαπούν ταυτόχρονα) υπάρχουν καλά νέα.

Έτσι, για να εισπνεύσει λίγο καθαρό αέρα.

Στην τριμηνιαία έκθεση του, το ΙΟΒΕ κάνει την δουλειά του και παρουσιάζει τις εκτιμήσεις του για την πορεία της οικονομίας. Αναπόφευκτα, η προσοχή επικεντρώνεται σ’ αυτό που η κοινωνία έμαθε να προσέχει – άσχετα αν δεν είναι πλέον αυτός ο πιο ενδεδειγμένος δείκτης προόδου: στον ρυθμό ανάπτυξης.

Όσον αφορά το 2021 η γενική εκτίμηση (υπουργείο οικονομικών, Ε.Ε., ΔΝΤ και ΟΟΣΑ) είναι ότι η ανάπτυξη θα κινηθεί μεταξύ 6,5% και 7%. Το ΙΟΒΕ, την τοποθετεί στο 9% έως 9,5%, έχοντας στην διάθεση του πιο πρόσφατα στοιχεία. Η διαφοροποίηση είναι σαφής. Και ελπιδοφόρα.

Για το 2022 υπάρχει ευρύτερη συμφωνία—στο επίπεδο του 4,5% έως 5%. Ο ΙΟΒΕ, όμως, επίσης με μεγαλύτερο ίσως ρεαλισμό από τους άλλους οργανισμούς, αναγνωρίζει τους κινδύνους που ελλοχεύουν και παρουσιάζει την πιθανότητα ενός λιγότερα ευνοϊκού σεναρίου, με τον ρυθμό ανάπτυξης να περιορίζεται στο 2,5% – 3%.

Μέχρι εδώ καλά θα πείτε. Λίγο πολύ γνωστά ήταν. Ο ΙΟΒΕ τα επισημαίνει και έχει και το θάρρος να μιλήσει για απαισιόδοξη προοπτική. Τα τόσο καλά νέα που είναι;

Η απάντηση βρίσκεται στα υπόλοιπα μεγέθη που αποτυπώνονται στον σχετικό πίνακα του ΙΟΒΕ, Αν και είναι νωρίς για να καταλήξει κανείς σε βέβαιο συμπέρασμα. Αν και είναι περιορισμένες οι αποδείξεις. Αν και είναι βραχύς ο χρόνος στον οποίο βασίζονται τα μεγέθη, αν και διανύουμε εποχή μη κανονική, μπορεί κανείς να μιλήσει για ενδείξεις ότι ίσως αρχίζει να διαφοροποιείται το μοντέλο ανάπτυξης.

Η αναφορά είναι στις επενδύσεις και στις εξαγωγές – και οι εκτιμήσεις των οργανισμών βασικά συμπίπτουν. Για το 2022, οι δύο γηγενείς οργανισμοί (ΥΠΟΙΚ και ΙΟΒΕ) τοποθετούν την άνοδο των ακαθάριστων επενδύσεων σε πάγια κεφάλαια στο 20%-23%.  Η Ε.Ε. και ο ΟΟΣΑ (ο πίνακας δεν δίνει στοιχεία για το ΔΝΤ) μεταξύ 13% και 17%.

Πρόκειται για μία εντυπωσιακή εξέλιξη, που οπωσδήποτε αντανακλά την εισροή κεφαλαίων από το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η χώρα φαίνεται ότι θα γνωρίσει μία επενδυτική άνοιξη.

Ταυτόχρονα, εξίσου ευνοϊκή είναι η εικόνα του 2022 για τις εξαγωγές. Κι εδώ οι διαφορές στις εκτιμήσεις είναι μικρές: ξεκινούν από το 11% του ΥΠΟΙΚ, περνούν στο 15% της Ε.Ε., με το ΙΟΒΕ να προβλέπει άνοδο από 12% -14% και τον ΟΟΣΑ να βρίσκεται στην μέση με 13%.

Για δεκαετίες τώρα μιλάμε για την ανάγκη να περάσει η ελληνική οικονομία σε ανάπτυξη που να στηρίζεται στις επενδύσεις και στην εξωστρέφεια. Μπορεί το συμπέρασμα, (όπως ήδη έγραψα) να είναι βιαστικό. Αλλά, δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει την σχεδόν θεμελιώδη διαφοροποίηση από το παρελθόν – όπου η κατανάλωση στήριζε την ανάπτυξη και μάλιστα με δανεικά. Στον πίνακα που παραθέτει ο ΙΟΒΕ, η ιδιωτική κατανάλωση συγκρατείται στο 2,5% – 3%, με εξαίρεση τον ΟΟΣΑ που την προβλέπει να αυξάνεται κατά 4,4%– πάντα για το 2022.

Υπάρχουν καλά νέα, λοιπόν. Η πραγματικότητα δεν είναι τόσο ζοφερή όσο με κάθε θυσία θέλει να την παρουσιάσει η αντιπολίτευση. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, εξάλλου, τι άλλο να κάνει—αφού, εγκλωβισμένος σε ιδεοληψίες, μόνο αυτό γνωρίζει; Το μπάχαλο, την απαισιοδοξία, την καταγγελία.

Λάθη βεβαίως γίνονται. Ποια κυβέρνηση και ποιος υπουργός μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο; Προβλήματα – και με κοινωνική μάλιστα διάσταση — σαφώς υπάρχουν στην ανάπτυξη. Αλλά, μετά από μισό αιώνα στρεβλής οικονομικής ανάπτυξης και με παγκόσμιο περιβάλλον που στηρίζεται στα πιο αρνητικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, ποιος θα μπορούσε να περιμένει κάτι το διαφορετικό;

Η κοινωνία, βέβαια, δίνει καθημερινά την απάντηση – και δείχνει καθημερινά την ωριμότητά της: κρίνει σκληρά την κυβέρνηση αλλά δεν παρασύρεται με τις πομφόλυγες του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάστε επίσης

Η πρόταση μομφής, ο Πολάκης και οι δήμαρχοι