Πολλά τα σενάρια, αλλά ένα το δίλημμα των εκλογών

To σποτ της ΝΔ που διαφήμιζε την άφιξη των πρώτων ελληνικών Rafale επανέφερε στη συζήτηση τις εκλογές, τις οποίες ζητά πλέον, για αδιευκρίνιστους λόγους, ο Αλέξης Τσίπρας, αρνείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης όπως είναι λογικό και όλοι κάνουν τα σενάριά τους.

Αφήνοντας στην άκρη τον χρόνο της διεξαγωγής τους, οφείλει κανείς να δει ρεαλιστικά τα μόνα δεδομένα που υπάρχουν, έως αυτή τη στιγμή.

Με βάση τις δημοσκοπήσεις , η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυριαρχούν, έστω και με ποιοτικές απώλειες, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καθηλωμένος και δίχως προοπτική ελλείψει μνημονίων και το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) έχει καταστεί φορέας μίας απροσδιόριστης ελπίδας, την οποία ωστόσο πολύ σύντομα θα κληθεί να επαληθεύσει.

Φαινομενικά, το μόνο υπό συζήτηση δίλημμα εν όψει εκλογών και εφόσον, αντίθετα με τις προσδοκίες του ΣΥΡΙΖΑ και μερικών ακόμη δεν επέλθει κάποια ακραία ανώμαλη εξέλιξη στη χώρα, είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης. Και υπό αυτό το πρίσμα, οι εκλογές δεν θα είναι μία απλή υπόθεση.

Με την απλή αναλογική, το σύστημα της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης, κυβέρνηση δεν βγαίνει. Οπότε πάμε στις δεύτερες, με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, η οποία όμως δεν είναι και τόσο ενισχυμένη, αφού το μπόνους των εδρών είναι κλιμακωτό και συνάρτηση του ποσοστού του πρώτου κόμματος και του ποσοστού των κομμάτων που δεν θα εκπροσωπηθούν στη Βουλή.

Στις τελευταίες εκλογές του 2019, το ποσοστό αυτό ήταν περίπου 8% και με βάση αυτό, το σενάριο για τον σχηματισμό κυβέρνησης έπειτα από τη δεύτερη κάλπη προβλέπει ότι το πρώτο κόμμα θα πρέπει να λάβει ένα ποσοστό της τάξης του 38%.

Δεν είναι το πιο απλό σενάριο. Και γι’ αυτό ξεκινούν οι συζητήσεις για συνεργασίες και όλα τα υπόλοιπα. Παρακινδυνεύοντας μία πρόβλεψη, αλλά και παρακολουθώντας τις διαθέσεις των κομματικών ηγεσιών, οφείλει κανείς να μην παγιδεύεται σε αυταπάτες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει συνεργασίες, θέλει αυτοδυναμία. Αυτή τη στρατηγική θα υπηρετήσει.

Ο Τσίπρας θέλει συνεργασίες, αλλά δεν θέλει κανένας άλλος μαζί του και ακόμη και αν ήθελε, κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκροτήσει, αφού δεν συγκεντρώνει τα απαιτούμενα ποσοστά.

Με αυτά τα δεδομένα, η συζήτηση πάει στο Νίκο Ανδρουλάκη. Ο αρχηγός του ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) έχει δηλώσει ότι στόχος του είναι ο σχηματισμός σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης. Κάτι που μοιάζει με χρησμό, αλλά που πάντως οφείλει κανείς να εξετάσει και να ερμηνεύσει.

Η δήλωση κατά πάσα βεβαιότητα σημαίνει ότι το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) δεν θα συμμετάσχει σε καμία κυβέρνηση. Και δεν θα το κάνει μόνο για λόγους στρατηγικούς, αλλά και αυτοσυντήρησης. Αν υποθέσουμε ότι είναι δεύτερο κόμμα, προφανώς και θα προτιμήσει το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν είναι τρίτο και καταγράψει μία δυναμική, θα θελήσει να επενδύσει σε αυτή.

Και στις δύο περιπτώσεις, οφείλει κανείς να κατανοήσει ότι θα είναι θεμιτή η στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη να μην συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Πέραν όλων των άλλων, για έναν πολύ απλό λόγο: Αν το κάνει, θα δώσει και πάλι στον Αλέξη Τσίπρα, ή την όποια ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, την ευκαιρία να συνεχίσει την τακτική της δολιοφθοράς από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πετώντας πέτρες και υπονομεύοντας τα πάντα, όπως κάνει τα τελευταία χρόνια.

Με βάση αυτά και αφού ο Κυριάκος  Μητσοτάκης θα επενδύσει στην επιχειρηματολογία της κυβερνησιμότητας, θα έπρεπε όλοι όσοι θέλουν να εντάσσονται στο στρατόπεδο της λογικής, να απαλλαγούν από τα ψευτοδιλήμματα του παρελθόντος και να πολιτευθούν αναλόγως. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο και υπάρχουν πολλοί λόγοι που δικαιολογούν το αντίθετο σκεπτικό.

Τα διλήμματα σε αυτό το επίπεδο συνεπώς, δεν είναι πολλά.

«Ούτε η χώρα θα καταστραφεί αν δεν υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας, ούτε ο κόσμος θα χαθεί αν χρειαστεί να γίνουν και τρίτες εκλογές», σχολιάζουν πολιτικοί και ερευνητές, δίνοντας περισσότερη τροφή στην σεναριολογία.

Διαβάστε επίσης

Πολιτική αντιπαράθεση για το σποτ της ΝΔ με τα Rafale