Το 2021 ήταν η χρονιά του. Μπορεί να έχει εκδώσει περί τα δεκαπέντε βιβλία, μυθιστορήματα και διηγήματα, μπορεί να έχει καθημερινή τριβή με το γράψιμο ως αρθρογράφος, να κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές, εσχάτως και podcast, και, βεβαίως, να έχει τιμηθεί πολλαπλώς για το έργο του, όμως το Ευρωπαϊκό Βραβείο Μυθιστορήματος συνιστά σίγουρα μία άλλη, σπουδαία διάκριση. Η οποία τοποθετεί τον Χρήστο Χωμενίδη για τα καλά μέσα στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία.

Είναι ο πρώτος Έλληνας, άλλωστε, που κατακτά αυτό το βραβείο, που έχει θεσπισθεί από τον οργανισμό Esprit d’Europe και μάλιστα για ένα βιβλίο ιδιαίτερης σημασίας για τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, αναφερόμενο σε μια δύσκολη εποχή, τα τραύματα της οποίας παραμένουν ακόμη ανοιχτά.

Με τίτλο «Νίκη», που ήταν το όνομα της μητέρας του και με την αφήγησή της να ξετυλίγεται σε πρώτο πρόσωπο στα χρόνια της νιότης της, σ’ ένα εμφυλιακό περιβάλλον, εχθρικό και απειλητικό, μέσα στον ίδιο της τον τόπο. Το βιβλίο, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, αλλά με την έντεχνη διαχείρισή τους από τον συγγραφέα, αποτελεί ένα φόρο τιμής σε αυτήν τη γυναίκα και την οικογένειά της. Και όχι μόνο, αφού η πλοκή του ως μυθιστόρημα το καθιστά εύληπτο και ευανάγνωστο για τον καθένα, γεγονός που αποδεικνύει η εμβέλειά του στο ευρωπαϊκό, αναγνωστικό κοινό. Όπως ανέφερε εξάλλου ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, «Με το Βραβείο Ευρωπαϊκού Μυθιστορήματος ο Χρήστος Χωμενίδης γράφει ήδη μία χρυσή σελίδα και στη δική του προσωπική ιστορία ως συγγραφέας. Τιμά διπλά την Ελλάδα, καθώς ο ίδιος ανήκει στην πρόσφατη γενιά των δημιουργών της. Αλλά και γιατί η «Νίκη» του είναι εμπνευσμένη από τις περιπέτειές της».

«Ζω γράφοντας, γράφω ζώντας», λέει ο Χρήστος Χωμενίδης, που αποφάσισε από τα 16 του χρόνια, ότι θα γίνει συγγραφέας και αυτό έπραξε, με το πρώτο του βιβλίο, το πολυδιαβασμένο και μεταφρασμένο «Το σοφό παιδί» να προκαλεί, το 1993, μία αναταραχή στα ελληνικά γράμματα για τη φόρμα του, συνιστώντας παράλληλα, όπως έχει χαρακτηρισθεί, σημείο αναφοράς για τη γενιά της Μεταπολίτευσης.

Ήταν η εποχή που ο νεαρός ασκούμενος δικηγόρος έβαζε τα θεμέλια της ζωής που του ανήκε. Η λογοτεχνία ήταν ο προορισμός του και η απόδειξη ήρθε γρήγορα με τα βιβλία του που ακολούθησαν.

Άνθρωπος που βρίσκεται διαρκώς μέσα στην κοινωνία, που δοκιμάζεται με τα γραπτά του και δεν φοβάται να εκτεθεί μέσα από το λόγο του, διατυπωμένο με τόλμη, οξυδέρκεια και μια ανατρεπτική, λοξή ματιά, ο Χωμενίδης αντιμετωπίζει τη βράβευσή του με «σοφία»: «Το βραβείο ήρθε στην ώρα του, ώστε να είμαι αρκετά ώριμος για να μηn ξιπαστώ και αρκετά νέος ώστε να το συνειδητοποιήσω και να πάω παρακάτω, δηλαδή να μην επαναπαυτώ στις δάφνες μου», όπως λέει, και στέκεται ιδιαίτερα στους γονείς του: «Την ώρα της μεγάλης αυτής δικαίωσης και χαράς, σκέφτομαι τη μάνα μου και τον πατέρα μου που αποτέλεσαν την πρώτη έμπνευση για τη ‘Νίκη’», λέει. Μη παραλείποντας να επισημάνει, ότι είναι μια ευκαιρία να ξανασυστηθεί η Ελλάδα στον κόσμο μέσα από την τέχνη.