Επίτιμη Έφορος Αρχαιοτήτων Ημαθίας

Μεγάλο δώρο για τις Αιγές, την πρωτεύουσα του Φιλίππου και του Αλέξανδρου, αλλά μεγάλο δώρο και για την ίδια, ακριβώς τη χρονική στιγμή της αφυπηρέτησής της από το υπουργείο Πολιτισμού, υπήρξε για την αρχαιολόγο Αγγελική Κοτταρίδη η αναστήλωση του ανακτόρου των Μακεδόνων βασιλέων. Το επιστέγασμα της μακροχρόνιας προσφοράς της στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας.

Γιατί αν το ανάκτορο των Αιγών αποτελεί το τελευταίο, χρονικά, κεφάλαιο ενός μεγαλειώδους προγράμματος στο οποίο αφιερώθηκε η ίδια, αρχίζοντας από τον σχεδιασμό και την οργάνωση της έκθεσης των απαράμιλλων θησαυρών των Βασιλικών Τάφων, η εξέλιξη των έργων έμελλε να αλλάξει οριστικά τον αρχαιολογικό χάρτη μιας ολόκληρης περιοχής.

Η Νεκρόπολη των Αιγών με τους 540 τύμβους σε έκταση 500 στρεμμάτων, η ταφική συστάδα της βασιλικής γενιάς των Τημενιδών, στην οποία ανήκαν ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος και, εν τέλει, το νέο επίσης Πολυκεντρικό Μουσείο Αιγών, ένα πρωτότυπο και ευέλικτο μουσειακό δίκτυο, που προσφέρει ολιστική και δυναμική προσέγγιση στον επισκέπτη, είναι επιτεύγματα η ευθύνη των οποίων ανήκε στην ίδια. Όπως επίσης δεκάδες έργα στην ευρύτερη περιοχή της Ημαθίας και στην πόλη της Βέροιας με το σπουδαίο πολιτιστικό της απόθεμα.

Και ακόμη, ακολουθώντας τα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως και στο Κουβέιτ έφθασε η Αγγελική Κοτταρίδη για την ανασκαφή σ’ ένα νησάκι του, τη Φαϊλάκα (από την ελληνική λέξη Φυλακαί), που είχε συναντήσει στον πλου του ο Νέαρχος, ναύαρχος του μακεδονικού στόλου και όπου ο Σέλευκος έκτισε ένα οχυρό.

Η ίδια είχε συντάξει την πρόταση με την οποία οι Αιγές εντάχθηκαν το 1996 στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Ενώ οι εκθέσεις, που οργάνωσε για το υπουργείο Πολιτισμού, έφεραν στο διεθνές προσκήνιο την αρχαία Μακεδονία και την ιστορία της.

Από την εποχή, που νεαρή φοιτήτρια, το μακρινό 1977 έζησε κοντά στο δάσκαλό της Μανόλη Ανδρόνικο το κοσμοϊστορικό γεγονός της ανακάλυψης του ασύλητου τάφου του Φιλίππου Β’, η Αγγελική Κοτταρίδη υπήρξε «υπηρέτης» μιας ιδέας, που λέγεται Αρχαιολογία, στην οποία η ίδια αφοσιώθηκε δια βίου.

Γνωστή για το δυναμικό, ανήσυχο και ανυπότακτο πνεύμα της, για τον ευφυή τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων και για την εξωστρέφεια στη μετάδοση της γνώσης με λόγο άκρως γοητευτικό, λάτρης του Φιλίππου, που όπως έχει πει «με πλήρη συνείδηση πήρε στα χέρια του τη μοίρα του και την τύχη της Ελλάδας και άλλαξε την ιστορία του κόσμου» διακρίνεται ωστόσο, για ένα ακόμη: το πάθος, που κινεί βουνά, υπερπηδά εμπόδια, νικά κατά κράτος. Όπως και έπραξε σε όλη τη θητεία της.

Κι αν σπάνια επιστήμονες μπορούν να δουν το έργο τους να υλοποιείται, όπως το οραματίσθηκαν, το σχεδίασαν και μόχθησαν γι’ αυτό, εκείνη υπήρξε για τούτο ευτυχής, γνωρίζοντας ωστόσο, ότι «το ωραίο ταξίδι» δεν σταματά εδώ.