Πρόεδρος του Μουσείου Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή

Πρόεδρος, από το 2000, του πιο συζητημένου, αλλά βεβαίως και πιο ενδιαφέροντος αποκτήματος της πρωτεύουσας, του Μουσείου Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, που εγκαινιάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη, η Fleurette Καραδόντη είναι ένας άνθρωπος προσηνής και εξαιρετικά χαμηλών τόνων, που προτιμά κυρίως να μιλά για τέχνη, μέσα στην οποία έζησε, άλλωστε, από τα παιδικά της χρόνια. Όταν, κοντά στην αγαπημένη της θεία και τον Βασίλη Γουλανδρή μυείτο εξ απαλών ονύχων στα μυστικά των μεγάλων ζωγράφων, που έργα τους κοσμούσαν το σπίτι τους, ως μέρος της καθημερινότητάς τους, αλλά κυρίως στην αντίληψη της απόλαυσής τους μέσα από το συναίσθημα.

«Τα έργα είναι συναίσθημα, ένα προσωπικό συναίσθημα», όπως έχει πει η ίδια, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι «δεν είσαι υποχρεωμένος να σου αρέσει ένα έργο, επειδή έχει σημαντική υπογραφή…».

Παρά τις σπουδές της στην Ιστορία της Τέχνης και τη Μουσειολογία, άλλωστε, δεν επιχείρησε να εφαρμόσει θεωρίες άλλων στην εκθεσιακή οργάνωση του μουσείου. Αντίθετα, επένδυσε στη φιλοσοφία του Βασίλη και της Ελίζας Γουλανδρή, που ήθελαν τα έργα της συλλογής τους να «συνομιλούν» μεταξύ τους, με βάση εκλεκτικές συγγένειες των ίδιων ή των δημιουργών τους.

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και η συλλογή εξάλλου. Χωρίς τακτικές αγορές και συμβούλους, αλλά «με έργα που τους μιλούσαν», όπως λέει. Σκεπτικό που αποτελεί σαφώς μία ιδιαιτερότητα, όσον αφορά την κατηγορία των μεγάλων συλλεκτών και των επενδύσεών τους στην τέχνη και κυρίως εξηγεί γιατί και πώς αυτά τα έργα είναι «ένα κι ένα», χωρίς να ακολουθούν τους κανόνες της αγοράς.

Η ίδια, ως παιδί, δεν είχε ιδέα, ασφαλώς, για τους ανεκτίμητης αξίας πίνακες, που βρίσκονταν γύρω της, σήμερα όμως η άποψή της για την τέχνη είναι ξεκάθαρη, όταν λέει πως «η τέχνη είναι παιχνίδι, είναι ανακάλυψη, είναι περιπέτεια».

Έχοντας ζήσει η ίδια και την 27χρονη περιπέτεια της δημιουργίας του Μουσείου, με τις πολλές ακυρώσεις και αναβολές, αλλά και με δικαστικές διαμάχες όσον αφορά τη συλλογή του, καλείται μετά την επίτευξη ενός σπουδαίου έργου, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του.